Ο όρος αύτός προέρχεται άπό τις ‘ Ελληνικές λέξεις όμοιος καί πάθος (πάσχω, υποφέρω). ‘ Η ομοιοπαθητική είναι ένα σύστημα φαρμακοθεραπείας πού μελέτησε καί έπεξεργάστηκε ό Dr. Samuel Christian Hahnemann (1755-1843), πού γεννήθηκε στό Meissen στή Γερμανία. Ή άρχή τοϋ Similia Similibus Curentur, δηλαδή, «τό όμοιο θεραπεύει τό όμοιο», είναι πολύ παλιά. Είχε παρατηρηθεί άπό τόν ‘ Ιπποκράτη, άλλά άπόμεινε στόν Hahnemann νά τήν άνα- πτύξει μέ Γερμανική έμμονή, δοκιμάζοντας στόν εαυτό του πάνω άπό έκατό φάρμακα.
Τά βιβλία του Όργανον της ‘Ιατρικής Τέχνης καί Materia Medica Pura (‘Αγνές Ιατρικές “Υλες) παρουσιάζουν τά πειράματά του μέ διάφορα φάρμακα πάνω στό άνθρώπινο σώμα (τά πρώτα στό είδος τους) καί είναι πραγματικά μνημεία προσεχτικής δουλειάς. Μαζί μέ τό ογκώδες έργο του Χρόνιες Ασθένειες άποτελοϋν μιά σειρά μοναδικών εγχειριδίων, παρ’ όλο πού, λόγω τοΰ μεγέθους τους, είναι λίγο έκφοβιστικά γΓ αύτή τήν έποχή μέ τις τόσο λίγες έλεύθερες ώρες.
Ο Hahnemann ήταν άνθρωπος φοβερά έργατικός. Αφοϋ έγινε Διδάκτωρ της Ιατρικής, μελέτησε μόνος του τή νέα τότε έπιστήμη τής χημείας. “Οταν τό 1796 δημοσίευσε γιά πρώτη φορά τή νέα μέθοδο ιατρικής πού είχε άνακαλύψει καί πού απέρριπτε τήν πολυφαρμακία – π.χ. τήν Βενετική θηριακή μέ τά άμέτρητα συστατικά της – οί φαρμακοποιοί της Λειψίας ξεσηκώθηκαν έναντίον του, γιατί ή μέθοδος του άπειλοϋσε τις επιχειρήσεις τους.
Τό νά κινηθεί κανείς ενάντια στό ρεύμα της ιατρικής σκέψης είναι έξαντλητικό καί ό Hahnemann δέν ήταν εύκολος άνθρωπος. Ζοϋσε στό Kothen μιά κάπως έρημική ζωή, μέ μόνο ένδιαφέρον του τήν ολοένα αύξανόμενη πελατεία του. ‘Εκείνο πού προσπαθούσε ήταν νά πετυχαίνει καλά άποτελέσματα, άντι- μετωπίζοντας μέ διαφορετικό τρόπο κάθε περίπτωση καί χρησιμοποιώντας ένα μόνο φάρμακο. Καθώς ή φήμη του μεγάλωνε μετακόμισε στό μοντέρνο Παρίσι, όπου σιγά σιγά έγινε διάσημος διεθνώς.
Είναι άξιοσημείωτο τό γεγονός ότι αύτός, γιός ενός φτωχού ζωγράφου πορσελάνης, μπόρεσε νά έλκύσει πλούσιους καί άριστοκράτες πελάτες άπ’ όλα τά μεγάλα κέντρα τής Εύρώπης ένώ ταυτόχρονα συγκέντρωσε καί τεράστια πελατεία άπό τούς φτωχούς τοϋ Παρισιού, πολλούς άπό τούς όποιους θεράπευε δωρεάν. “Ήταν ένας κλασικός έπιστήμονας μέ μεγάλες ικανότητες, φιλόλογος, καί βοτανολόγος, ένώ τά τελευταία χρόνια του άσχολήθηκε έρασιτεχνικά καί μέ τόν Μεσμερισμό. ‘ Η καλύτερη βιογραφία του έχει γραφτεί άπό τόν Richard Haehl, γιατρό, πού δούλεψε γιά ένα διάστημα στό Ιατρικό Κολέγιο Hahnemann της Φιλαδέλφειας.
Το δικό μου σχόλιο στα παραπάνω: Πραγματικά, την εποχή που έζησε ο Hahnemann υπήρχε ένα άσχημο κλίμα στην ιατρική της εποχής. Η αφαίμαξη ήταν συνηθισμένη πρακτική, όπως και άλλες πρωτόγονες μέθοδοι, όλα μέσα στην βρωμιά των τότε πόλεων. Είναι πολύ πιθανό η ομοιοπαθητική, ένα τελείως placebo σύστημα δηλαδή βασισμένο στην πίστη, να έφερνε πολλές φορές καλύτερα αποτελέσματα!
Στο απόσπασμα φαίνεται και η “κλασσική” μέθοδος που χρησιμοποιεί η ομοιοπαθητική για να θολώσει τα νερά. Από την μια ανακριβείς και αόριστες συνδέσεις με αρχαίους. Από την άλλη εξίσου αόριστες αναφορές και θεωρίες συνωμοσίας περί καταδίωξης από το κλασσικό ιατρικό σύστημα. Συγχρόνως χρησιμοποιεί μεγάλες δηλώσεις όπως “ήταν κλασσικός επιστήμονας με μεγάλες ικανότητες” χωρίς την παραμικρή απόδειξη σε στατιστικά και συγκεκριμένα στοιχεία. Κερασάκι στην τούρτα το γεγονός ότι παραδέχεται ότι ο Hahnemann έμπλεξε και με μεσμερισμό (μέντιουμ- μπουρδολογίες)!