Να διασχίσεις τη μελαγχολία στον χρυσό αιώνα περί χρέους, που μας κλήρωσε να ζήσουμε.
Να αντέξεις, να συμβιβαστείς με την απώλεια τόσων φίλων σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, ευτυχώς όχι εξαιτίας θανάτου.
Πες το, λόγω οικονομικών δυσκολιών.
Πρώτος λύγισε αυτός που κανείς δεν το περίμενε.
Ο Γιάννης, ο πιο άνετος όλων μας και ταυτόχρονα ο σύμβουλός μας στα οικονομικά.
Για χρόνια, αφού άλλαξε σταδιοδρομία, από υπάλληλος σε πετυχημένο Golden Boy και εδραιώθηκε στην αγορά ως χρηματοοικονομικός παράγοντας.
Αγόραζε-πουλούσε για τους πελάτες του, καθώς και για τον εαυτό του.
Χρήμα άφθονο, ταξίδια σε όλο τον κόσμο με τη σύζυγο, η οποία ήταν η πρώτη που προέβλεψε την χρεοκοπία του και τον εγκατέλειψε νωρίς.
Οι γνωριμίες κι η καπατσοσύνη τού Γιάννη εξαφανίστηκαν μαγικά, ενώ οι απλήρωτοι λογαριασμοί έγιναν βουνό ολόκληρο, λίγο πριν την επιστροφή στο παιδικό δωμάτιο τού πατρικού σπιτιού του, που άφησε 25 χρόνια πριν.
Τον βοηθήσαμε να φορτώσει στο φορτηγό το πολυτελές παρελθόν του, αφήνοντας σαν κληρονομιά στον καθένα μας, πράγματα που δεν είχαν θέση στη νέα του ζωή, μαζί με τα κλειδιά της 5άρας BMW, που δυο χρόνια ακίνητη, περιμένει άδικα να ξαναρχίσει τις βόλτες της σε στέκια που δεν υπάρχουν πια.
Σειρά είχε η Δέσποινα να λυγίσει, η πλέον αναμενόμενη.
Μια ζωή έκανε ακροβατικά με τη διαχείριση των οικονομικών της, τα μπαλώματα με τις πιστωτικές, τα δάνεια και τη σύνταξη του πατέρα της.
Χαρακτηριστικά αμετανόητη, με θαυματουργικό τρόπο είχε χρήματα για το εβδομαδιαίο κομμωτήριο-νύχια, εξόδους, ταξιδάκια, αφήνοντας λογαριασμούς απλήρωτους.
Αρχικά της κόψανε το τηλέφωνο, αλλά αφού ξέραμε πού ήταν το σπίτι της, πεταγόμασταν από κει να τη δούμε.
Μετά πήρε η σειρά η ΔΕΗ κι η Δέσποινα με δυο βαλίτσες, εγκαταστάθηκε προσωρινά στο σπίτι του αδελφού της.
Σε ένα εξάμηνο έφυγε κι από εκεί, μετά την καταδίκη της για χρέη από το μαγαζί που αμέλησε να κλείσει στην εφορία.
Η φυλακή μείωσε την αισιοδοξία της χωρίς να την εξαφανίσει, απλά τώρα όλο και πιο συχνά έχει τη μυρωδιά αλκοόλ.
Το παλεύει, γελάει ακόμη και έχω την εντύπωση πως μαζί της θα ζήσουμε και δεύτερο γύρο με περιπέτειες.
Μερικοί άλλοι φίλοι, πήραν την απόφαση να μεταναστεύσουν.
Πρώτη η Φανή, που εγκαταστάθηκε στο Παρίσι δουλεύοντας σε καφέ.
Λιγότερη επιτυχία είχε ο Λάζαρος στη Γερμανία.
Δυο μήνες χωρίς δουλειά και μια σε βάρος του ρατσιστική επίθεση, γύρισε πίσω πάλι, όπου τον περίμενε η παλιά του δουλειά.
Εντελώς άτυχος ήταν ο Αγγελος, που η επανεγκατάστασή του στην Αυστραλία, στον τόπο που γεννήθηκε, με συγγενείς πρόθυμους να βοηθήσουν, παραλίγο να ήταν μοιραία.
Η δυσκολία να βρει μια οποιαδήποτε δουλειά με το απολυτήριο Λυκείου, τον ανάγκασε να επιστρέψει άρον-άρον, με διάγνωση σοβαρής κατάθλιψης.
Οι συναντήσεις όλων μας αραίωσαν και όταν συναντιόμαστε είναι σε κάποιο σπίτι, όπου τις περισσότερες φορές η κουβέντα καταλήγει στο “Τι θα κάνουμε;”
Τουλάχιστον, έχει προηγηθεί μια αναδρομή στο ωραίο παρελθόν μας, που καθώς περνούν οι μέρες ακόμη κι αυτή αποδυναμώνεται, ειδικά όταν βρίσκονται μπροστά μας οι τότε επιλογές, που καταδίκασαν το μέλλον μας.
(σ.σ. Ο τίτλος είναι δανεισμένος από τους στίχους της Κατερίνας Γώγου και μουσική των Magic De Spell)
