«Ας το κάνω αύριο καλύτερα…»: Τι μπορεί να κρύβεται πίσω από την αναβλητικότητά μας;
Φανταστείτε το εξής σενάριο: Έχετε αργήσει για ένα πολύ σημαντικό ραντεβού στη δουλειά, παρακοιμηθήκατε επειδή ξεχάσατε να βάλετε το ξυπνητήρι, δεν μπορείτε να βρείτε τα ρούχα που χρειάζεστε επειδή έχετε βδομάδες να βάλετε πλυντήριο και για να γίνει όλο αυτό ακόμα καλύτερο, σας έχουν κόψει και το τηλέφωνο, επειδή δεν πληρώσατε το λογαριασμό στην ώρα του.
Για ποιο λόγο βρίσκεστε σε αυτή τη θέση; Επειδή παραβλέψατε πόσο σημαντικές είναι αυτές οι δουλειές και τις αναβάλλατε. Ίσως είχατε κάτι καλύτερο να κάνετε, δεν είχατε όρεξη, βαριόσαστε… Τις αναβάλλατε και τώρα αγχώνεστε επειδή δεν προλαβαίνετε… Σας θυμίζει τίποτα;
Όλοι μπορεί να αναβάλλουμε τις υποχρεώσεις μας κάποιες φορές, αλλά οι βασικές αιτίες που βρίσκονται πίσω από αυτή μας τη συμπεριφορά έχουν μελετηθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό: Ως ανθρώπινα όντα, μας ελκύει το καινούριο, οι αναπάντεχες και ενδιαφέρουσες δραστηριότητες διεγείρουν τα κέντρα ευχαρίστησής μας, ενώ οι δραστηριότητες ρουτίνας έχουν ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα. Ορισμένοι άνθρωποι θεωρούν ότι τους χαρακτηρίζει μια χρόνια αναβλητικότητα και ότι δεν μπορούν να ολοκληρώσουν καμία δραστηριότητα ρουτίνας, όσο ζωτικής σημασίας και αν είναι. Η δική τους αντίληψη για την έννοια του «φροντίζω τον εαυτό μου» μπορεί να είναι μια νέα συνδρομή στο γυμναστήριο, αλλά την ίδια στιγμή μπορεί να παραμελούν δραστηριότητες όπως το πλύσιμο, τα ψώνια, οι λογαριασμοί και οι δουλειές του σπιτιού.
Οι άνθρωποι που είναι χρόνια αναβλητικοί μπορεί να βιώνουν συναισθήματα στεναχώριας και θυμού για ορισμένες εκφάνσεις της ζωής τους, συναισθήματα που επηρεάζουν τη συγκέντρωση και την προσοχή τους, ενώ άλλοι άνθρωποι μπορεί να εκδηλώνουν αυτή την έλλειψη προσοχής σε παθολογικό επίπεδο, όπως με τη Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και να δυσκολεύονται να ξεκινήσουν και να «μείνουν» σε μια δραστηριότητα.
Μήπως όμως η χρόνια αναβλητικότητα «συγγενεύει» και με άλλες συναισθηματικές δυσκολίες;
Είναι πιθανό να αναβάλλουμε τη διεκπεραίωση συγκεκριμένων υποχρεώσεων, επειδή δεν επιθυμούμε να ταυτιστούμε με αυτό που νοηματοδοτεί το να φέρουμε εις πέρας συγκεκριμένες υποχρεώσεις, δηλαδή μια συμβατική και καθόλου συναρπαστική ζωή. Το να θέτουμε ως προτεραιότητες τη διεκπεραίωση ορισμένων υποχρεώσεων ίσως στο μυαλό μας να έρχεται σε αντίθεση με την ανεμελιά, τον αυθορμητισμό, τη δημιουργικότητα και τη φαντασία της νεότητας.
Ωστόσο, η αναβλητικότητα πολλές φορές, αντί να υπηρετεί αυτό ακριβώς που θέλουμε, δηλαδή τον αυθορμητισμό και την ανεμελιά, μπορεί να δυσκολεύει την καθημερινότητά μας σε τέτοιο βαθμό που να μην μπορούμε να χαρούμε τη ζωή μας όπως θέλουμε. Σαφώς μπορεί να λέμε στον εαυτό μας πως όταν πραγματικά χρειάζεται θα τις τακτοποιήσουμε όλες τις εκκρεμότητές μας, αλλά όταν έρθει αυτή η στιγμή ίσως να μην έχουμε την υπομονή και την πειθαρχία που απαιτείται για να τις ολοκληρώσουμε.
Για ορισμένους ανθρώπους, μόνο και μόνο η σκέψη του να ακολουθήσουν ένα πιο υπεύθυνο μονοπάτι, που περιλαμβάνει τη διεκπεραίωση πιο «ενήλικων» υποχρεώσεων απειλεί τη ζωτικότητα και τη νεότητά τους. Αναγνωρίζοντας, όμως, τη σημασία της πειθαρχίας για τη διατήρηση μιας δημιουργικής ζωής, δεν περιορίζει τη νεότητά μας, αλλά αντίθετα την εξελίσσει. Αν δεν δώσουμε τη σημασία που χρειάζεται στις καθημερινές μας υποχρεώσεις, το μόνο σίγουρο είναι ότι κάποια στιγμή θα τις βρούμε μπροστά μας στην προσπάθειά μας να ζήσουμε τη συναρπαστική ζωή που επιζητούμε.
Πηγή: http://enallaktikidrasi.com/
