Σπουδαιότερη απ’ το μπαρ του σπιτιού είναι η ψυχική κατάσταση της γυναίκας, που το διαθέτει. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι, που έχουν στο ντουλάπι τους το μπουκάλι με το κρασί και το ουίσκυ, αλλά σε κάθε περίπτωση πίνουν πολύ λίγο. Γι’ αυτό γεννιέται η ερώτηση, μπροστά σε ποιες ανάγκες, προβλήματα και συγκρούσεις καταφεύγει n γυναίκα στο αλκοόλ, γιατί είναι φανερά φυγή μπροστά από κάτι, αυτό που δίνει τπν αιτία για τπ συχνή χρήσπ του αλκοόλ.
Μερικούς παράγοντες τους έχουμε ήδπ επισπμάνει. Πάντα υπάρχουν δυσθυμίες στπ μέσπ, όταν ο άνθρωπος πιστεύει πως δεν μπορεί να υποΦέρει τπ ζωή χωρίς τεχνπτές ανακουΦίσεις. Αισθάνεται τον κόσμο τότε μόνο σαν «υποφερτό», όταν ζει σε συμφωνία μ’ αυτόν. Γι’ αυτό είναι απαραίτπτο να έχει και να διατπρεί καλές σχέσεις με τους συνανθρώπους. Οπου ο ψυχικός δεσμός προς το περιβάλλον των συνανθρώπων χαλαρώνει ή καταστρέφεται, μας καταλαμβάνει n ανασΦάλεια και ο Φόβος. Η ψυχική υγεία είναι τότε μόνο σίγουρπ, όταν ο άνθρωπος μπορεί να διατπρεί τον αυτοσεβασμό του και το αίσθπμα τπς προσωπικής του αξίας. Αυτό μπορεί να συμβεί μόνο όταν έχουμε καλές σχέσεις με τους πιο κοντινούς μας ανθρώπους, στπν οικογένεια και στπν εργασία. Τπν αυτοεπιβεβαίωσή μας μας τπ δίνει n αγάππ, n ανα^ώ- ρισπ, n προσοχή και n εκτίμπσπ των άλλων. Οταν δεν είμαστε σίγουροι γι’ αυτό, n αυτοαμφισβήτπσπ και n αποξένωσπ απέναντι στο περιβάλ- λόν είναι αναπόφευκτες. Ολες οι δυσθυμίες είναι έκφρασπ διαταραγμένων ανθρώπινων σχέσεων.
Ιδιαίτερα οι ασταθείς εσωτερικά γυναίκες τείνουν να μεταΦέρουν στις ανθρώπινες σχέσεις τους υλικό συγκρούσεων. Η ρίζα αυτών των αισθπματικών στάσεων βρίσκεται στπν παιδική πλικία, στπν εκπαίδευ- σπ κατά τα πρώτα παιδικά χρόνια. Ολες οι κατοπινές αλκοολικές γυναίκες είναι εσφαλμένα αναθρεμμένοι άνθρωποι: ένας υπερβολικός βαθμός από παραχάιδεμα και αυταρχική αυστπρότπτα στα παιδικά χρόνια τις έχει κάνει άτολμες, ώστε μπροστά στις κανονικές δυσκολίες τπς ζωής (που δεν μπορεί να τις αποΦύγει κανείς) τις πιάνει τρόμος περισσότερο απ’ ό,ΤΙ πρέπεΙ. Η τυπική «διέξοδος» του φοβισμένου είναι τότε ότι παρακάμπτει μια δυσκολία με το μεθύσι ή με το τεχνπτά δπμιουργπ- μένο «κέΦι», αν και μετά απ’ τπν αυξπμένπ κατανάλωσπ του αλκοόλ δε θ’ αργήσει να ξανάρθει n συνπθι- σμένπ δυσθυμία.
Ενώ το αλκοόλ θέτει εκτός λειτουργίας ορισμένους φόβους και δισταγμούς, δπμιουργεί μια φαινομενική αύξπσπ του αισθήματος τπς ισχύος και τπς προσωπικής αξίας. Απ’ αυτό αναγνωρίζει κανείς ότι κάθε γυναίκα που πίνει, βασανίζεται στπν πραγματικότπτα από αισθήματα κατωτερότητας: το αλκοόλ καλείται να τπ βοπθήσει να τα ξεπεράσει Το μεγαλύτερο αίσθπμα κατωτερότπτας τπς γυναίκας παρατπρείται, όπως είναι φυσικό, στπν πορεία και στπ διαμόρφωσπ τπς συζυγικής τπς ζωής αν αισθάνεται στο γάμο ασφα- λισμένπ, θα παρατπρήσει βέβαια εδώ κι εκεί τις ανεπάρκειές τπς, αλλά δε θα βγάλει απ’ αυτό κανένα σύμπλεγμα κατωτερότπτας, ώστε να θεωρεί τον εαυτό τπς οριστικά σαν πιο μικρό, πιο κοντό, πιο άσχπμο, πιο ανίκανο για αγάππ απ’ όλες τις άλλες γυναίκες. Υπάρχουν όμως και γυναίκες, που στπν παιδική τους πλι- κία έχουν ακρωτπριαστεί τόσο, ώστε και κάτω από κανονικές συνθήκες τα χάνουν εύκολα. Η ζπλότυππ, n φοβισμένπ, n νευρική, n φιλόνικπ γυναίκα βρίσκει πάντα ευκαιρίες να διαταράξει τπν αυτοκυριαρχία τπς και τις σχέσεις τπς προς το περιβάλλον. Οι εσφαλμένοι τρόποι συμπεριφοράς οδπγούν συνήθως σε δυσμενείς αντιδράσεις απ’ το μέρος του περιβάλλοντος. Αυτό οδπγεί πάλι σε εσωτερική απομόνωσπ, σε μίσος ενάντια στον εαυτό τπς και στον κόσμο, σε ατολμία και σε απδία για τπ ζωή: εδώ εμφανίζεται πάλι το αλκοόλ σαν ο παμπάλαιος «παρηγορnτής τπς ανθρωπότπτας», ένας παρnγορnτής όμως που τυλίγει τους παρπγορπμένους όλο και πιο πολύ στπ δυστυχία και τους οδπγεί στπν καταστροφή.
Η γυναίκα που πίνει είναι ένας άνθρωπος, που απέναντι σε οποιεσδήποτε δυσκολίες τπς ζωής του δεν έχει τπ δύναμπ και τπν υπομονή να τις υπερππδήσει με το σωστό τρόπο. Η κοινή γλώσσα μιλάει στο σπμείο αυτό για «αδυναμία τπς βούλπσπς»: αλλά n πραγματική αδυναμία βρίσκεται πολύ πιο βαθιά, στο αισθπμα- τικό βίωμα, στπν επαφή με τους συνανθρώπους, στο εσωτερικό στήριγμα ή στπ «στάσπ». Με βάσπ τπ φοβισμένπ ασταθή κατάστασή τπς n αλκοολική γυναίκα έχει μόνο ένα μικρό περιθώριο κινήσεων: μόλις πιεστεί απ’ τπ ζωή, αισθάνεται αμέσως αβοήθπτπ και χαμένπ, και το πρώτο που κάνει είναι να αποΦύγει τα πιεστικά προβλήματα. Τπν αλκοολική γυναίκα μπορεί να τπ βοnθήσει κανείς, μόνο όταν τπ μάθει να έρχεται σε άμεσπ αντιμετώπισπ με τις δυσκολίες τπς και να τις χειρίζεται με νέο θάρρος και νέα σύνεσπ. Αυτό είναι συνήθως ένα ψυχιατρικό καθήκον, επειδή οι φόβοι και οι αστάθειες τπς αλκοολικής γυναίκας έχουν τις ρίζες τους στπν αισθnματική τπς ζωή κι από εκεί ασκούν τις πλατιές και καταστρεπτικές επιδράσεις τους με το να ωθούν σε συμψπφιστικές προσπάθειες, που Οδπγούν όλο και πιο βαθιά στπ δυστυχία.
Comments are closed.