Οί περισσότερες άρχικές σκέψεις τοΰ Hahnemann παρουσιάζονται στό “Οργανον. Οί κλασικοί λόγιοι θά άναγνωρίσουν τή λέξη σάν τόν τίτλο τοϋ έργου τοϋ ‘Αριστοτέλη “Οργανον Πάσης Λογικής. Ο οίκος J.M. Dent & Sons, εξέδωσε τό “Οργανον στή σειρά Everyman’s Library καί μπορεί κανείς νά τό βρει άκόμα σέ βιβλιοπωλεία μέ μεταχειρισμένα βιβλία. Στήν παράγραφο 227 βλέπουμε ότι δέχεται τήν ύπαρξη μιας Δύναμης, πού άπελευθερώνεται άπό τό ομοιοπαθητικό φάρμακο, τήν όποια ονομάζει «Δύναμη Ζωής».
Ό Bergson τήν ονόμαζε «Elan Vital» καί ό Smuts «Holism».
Ό Δρ. Ledermann έχει δείξει ότι ή βιταλιστική άν- τίληψη – πού θεωρεί ότι κάθε άνθρωπος έχει μέσα του μιά δύναμη, τή Ζωτική Δύναμη, ή όποία πρέπει, στή περίπτωση τής άρρώστιας, νά βοηθηθεί γιά νά έπιτευχθεί ή πραγματική θεραπεία – ύπάρχει έπίσης στή σχολή τής Φυσικής Θεραπευτικής πού χρησιμοποιεί μή συγκεκριμένες μορφές Θεραπευτικής άγω- γής, όπως δίαιτα, ύδροθεραπεία καί ήλιοθεραπεία. (Ε.Κ. Ledermann M.D., F.F. Horn., «Σώμα, Νοϋς καί Πνεύμα». British Homoeopathic Journal ‘Οκτώβρης 1961).
Στήν παράγραφο 13 διαβάζουμε στό Οργανο τά έξης:
Ολα όσα έχει κατανοήσει ή άνθρωπότητα γύρω άπό τόν ζωικό μαγνητισμό, τόν γαλβανισμό, τόν ήλεκτρισμό, τήν έλξη καί τήν άπωση, τόν γνήσιο μαγνητισμό, τήν θερμότητα, τά φαινόμενα τών άερίων, καί άλλα θέματα χημικής καί φυσικής γνώσης, άπέχουν πάρα πολύ άπό τό νά προσφέρουν μιά περιεκτική, καθαρή καί άποδοτική έξήγηση, άκόμα καί τής μικρότερης λειτουργίας τοϋ ζώντος οργανισμού, έ’ιτε αύτός είναι ύγιής είτε άσθενής. Ποιες άμέ- τρητες καί άγνωστες δυνάμεις καί νόμοι μπορεί νά ύπει- σέρχονται άραγε στήν ρύθμιση τών λειτουργιών τών ζωντανών οργάνων, δυνάμεις καί νόμοι γιά τούς οποίους δέν ξέρουμε τίποτα καί πού γιά τήν άναγνώρισή τους χρειαζόμαστε άπείρως περισσότερες καί άπείρως πιό εύ- αισθητές αισθήσεις άπ’ αύτές πού έχουμε.
Ο Δρ. Ledermann συνεχίζει τό άρθρο του σημειώνοντας:
Ό Hahnemann ύποστηρίζει ότι τό σώμα λειτουργεί σάν ένα ενιαίο σύνολο. “Ελεγε: «Τό άνθρώπινο σώμα στή ζωντανή του κατάσταση είναι μιά ενότητα, ένα πλήρες καί σφαιρικό όλο. Κάθε αίσθηση, κάθε έκδήλωση δύναμης, κάθε άμοιβαία εξάρτηση ένός μέρους σχετίζεται στενά μέ τήν αίσθηση, τις δυναμικές έκδηλώσεις καί τις άμοιβαϊες εξαρτήσεις όλων τών άλλων μερών. Κανένα τμήμα του δέν μπορεί νά ύποφέρει χωρίς νά ύπάρξει μικρός ή μεγάλος άντίκτυπος καί άλλαγή σέ όλα τά άλλα του τμήματα».
Άπ’ αύτή τήν άντίληψη περί ένός ένιαίου συνόλου προέρχεται καί ή έπιμονή τοϋ Hahnemann ότι θά πρέπει νά ρυθμίζονται σωστά όλες οί συνήθειες τοΰ άσθενή καί ότι «όλες οί βλαβερές έπιδράσεις καί τά σφάλματα στόν τρόπο ζωής του» θά πρέπει νά εξαλείφονται. Αύτές οί άρχές είναι σύμφωνες μέ τίς άρχές τής Φυσικής Θεραπευτικής[1] (Φυσιοθεραπείας).
“Αν γιά τήν κατανόηση τής ζωής δεχθούμε τήν ιδέα τής ολότητας, χωρίς όμως καί νά τήν κάνουμε μιά αύθύπαρ- κτη οντότητα, χωρίς νά προϋποθέσουμε μιά ολιστική δύναμη, άποφεύγουμε τήν άποψη τής βιταλιστικής μεταφυσικής. “Ετσι άκολουθοΰμε τόν Kant, πού θεωρούσε τήν σκοπιμότητα και τήν τελεολογία όχι σάν συστατική άλλά σάν ρυθμιστική άρχή, πού οδηγεί στήν κατανόηση των ζώντων οργανισμών άπό μέρους μας.
Δέχομαι τήν άποψη τοϋ Kant έπειδή άποφεύγει τόν δογματισμό πού χαρακτηρίζει καί τήν ύλιστική και τήν βιταλιστική μεταφυσική άποψη.
[1] Οί βασικές άρχές τής Φυσιοθεραπείας, οί μέθοδοι θεραπείας πού χρησιμοποιεί, οί διαφορές της μέ τήν ορθόδοξη ιατρική καί γενικά ή θεωρία της περιγράφονται μέ άπλό, κατανοητό τρόπο στό πρώτο μέρος (Τόμος Α) τοΰ βιβλίου «ΟΔΗΓΟΣ ΦΥΣΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ» τοϋ Χάρρυ Μπέντζιαμιν (Harry Benjamin). Πρέπει νά σημειωθεί δτι ό ΟΔΗΓΟΣ ΦΥΣΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ, πέρα άπό τή θεωρία τής Φυσιοθεραπείας, περιλαμβάνει ολες τίς άρρώστιες, οξείες καί χρόνιες, καί τή φυσιοθεραπευτική άγωγή πού πρέπει νά άκολουθηθεί γιά θεραπεία μόνιμη, χωρίς φάρμακα καί έγχει- ρήσεις. Θεωρείται, άπό τούς φυσιοθεραπευτικούς κύκλους σάν τό ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΦΥΣΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ.