“Εσείς έχετε γυάλα δεν έχετε;” Το πρόβλημα ήταν απλό. Ο συμμαθητής είχε μείνει με ένα μόνο ψάρι. Δεν άξιζε να συντηρεί τη γυάλα του μόνο για ένα ψάρι. Πολύ μπελάς για το σχεδόν τίποτα. Οπότε το βάλαμε στη δικιά μας με τα χελωνάκια, μαζί με τα διακοσμητικά φυτά και πραγματάκια από τη γυάλα του, για να το νιώθει σα σπίτι του. Τα χελωνάκια στη στεριά τον πιο πολύ καιρό, αυτό στο νερό. Όλοι χαρούμενοι. Παρόμοια τροφή έχουν.
Μέχρι που φύγαμε και ξεχάσαμε να τους αφήσουμε αρκετό φαγητό…
Βρήκαμε μόνο το κεφάλι του ψαριού να επιπλέει στη γυάλα. Κάπως δραματικό. Σαν καρτούν αλλά σε μακάβριο και αληθινό. Ποιος θα κληρονομήσει τώρα το σεντούκι του ψαριού;
