Είναι 9.05 το πρωί τώρα και ο ρυθμός έχει κοπάσει λίγο. Περίπου 10 tweets το λεπτό έχουν μέσα την λέξη “καλημέρα” ή κάποια της παραλλαγή στα Ελληνικά. Συνοδεύεται συνήθως από λέξεις όπως “εσένα”, “αγάπη”, “έχεις” και αντίστοιχες. Ίδιες κάθε μέρα, απλά σήμερα σαν Παρασκευή περιέχονται και αναφορές στο Σαββατοκύριακο…
Για να είμαι ξεκάθαρος: σαν άνθρωπος, όταν συναντάω άλλους ανθρώπους θεωρώ πολύ σημαντικό να τους καλημερίσω. Καλημερίζω και αγνώστους στον δρόμο με τόση γνήσια χαρά που μου απαντάνε κιόλας ενίοτε. Αλλά στο Τwitter, ανήκω στο 45% των χρηστών που βρίσκει αυτά τα μηνύματα ενοχλητικά. (Είναι κι άλλο ένα 35% που τα βρίσκει βαρετά, δηλαδή απλά τα αγνοεί σαν θόρυβο.)
“Presence maintainance” το λέμε στην επικοινωνία. Είναι σαν αυτόν τον ξερόβηχα που λέει “είμαι εδώ, δεν έχω κάτι να πω, αλλά απλά να σας θυμίσω ότι υπάρχω.” Είναι σαν τον γεράκο που πάει κάθε πρωί τα σκυλιά του βόλτα και τον συναντάω κάθε πρωί στο ίδιο σημείο: απλά σκύβουμε λίγο το κεφάλι ή ανεβάζουμε στραβά τα χείλια μας από την μια σε μισό χαμόγελο για να αναγνωρίσουμε ότι ειδωθήκαμε μια ακόμα φορά. Είναι ένα νοητό “μεεέρα” ότι δεν αλληλοαγνοούμαστε.
Μεταφράζεται αυτού του είδους η κοινωνική συμπεριφορά στο Twitter; Βεβαίως και ναι! Δηλαδή όπως υπάρχουν άνθρωποι που απλά λένε “καλημέρα” και θέλεις να τους σβουρήξεις μια φάπα πρωϊνιάτικα ή άλλοι απλά χαμογελάνε τόσο πλατιά που σου ανοίγει η καρδιά. Ο γραπτός λόγος, ακόμα και σε 140 χαρακτήρες, ειδικά σε βάθος χρόνου, χτίζει προσωπικότητες. Προσωπικά προσπαθώ να μην γράψω tweet και να μην καλημερίζω χωρίς να προσθέσω μια πινελιά. Κάτι λίγο διαφορετικό, λίγο αστείο, λίγο ενδιαφέρον. Αποτυχίες πολλές (και στην αληθινή ζωή) και με παρεξηγούν συχνά. Προσπαθείς σε δέκατα δευτερολέπτου να σκεφτείς κάτι έξυπνο. Είναι πολύ πιθανό να σου βγει άσχημα. Οπότε κι αυτοί που απλά λένε καλημέρα έχουν ένα δίκιο τελικά μάλλον…
Περίπου 7% των “καλημέρα” tweets συνοδεύεται από mention. Δηλαδή κάποιος λέει καλημέρα σε @κάποιον άλλον. Σαν να χτυπάς το κουδούνι του γείτονα. Όπως και στις offline συζητήσεις ένα ποσοστό (δύσκολο να το μετρήσω επακριβώς δυστυχώς) απαντιέται και αυτό με καλημέρα. Adjacency Pairing το λένε οι γλωσσολόγοι, φράσεις που συμπληρώνονται από τον άλλον. Καλημέρα σας! -Α, καλημέρα και σε εσάς!
Τα άλλα είναι γενικά, προς όλους. Σαν τον Λουδοβίκο XIV να βγαίνει στο μπαλκόνι και να χαιρετάει το πλήθος. Πολλοί εμφανώς λένε “καλημέρα” ψαρεύοντας να βγάλουν κάποιο θέμα συζήτησης, ψάχνοντας λίγη παρέα. Γιατί αυτοί που τσαντίζονται με τα “καλημέρα tweets” ξεχνάνε ότι τελικά οι περισσότερες ανθρώπινες επικοινωνίες δεν καλύπτουν λογικές , πρακτικές επικοινωνιακές ανάγκες. Από τα tweets που αγνοούμε, έρευνες δείχνουν ότι περίπου 80% τα θεωρούμε τελείως βαρετά. Αλλά συνεχίζουμε να κάνουμε follow αυτούς που τα γράφουν. Όπως υπομένουμε την αγαπημένη μας θεία τα πρώτα 5 λεπτά της συνάντησής μας που λέει τα ίδια και τα ίδια…
Δεν υπάρχει “σωστό” και “λάθος” στην επικοινωνία. Αγνοείστε τις συμβουλές ειδικών social media guru και koutourou ότι “πρέπει” ή “δεν πρέπει” να λέτε καλημέρα στο Twitter και κάντε ότι σας έρχεται.
ΥΓ Δεν είναι απαισιοδοξία αλλά ότι και να λέμε εμείς οι άνθρωποι, παραμένουμε μυρμήγκια σε ένα απέραντο σύμπαν που τιτιβίζουμε μεταξύ μας νομίζοντας ότι έχει πολύ σημασία. Το σχετικό μου ποίημα εδώ.
