Γράφει η Νανά Παλαιτσάκη
Η εικόνα του Πέτρου Κωστόπουλου να προσέρχεται στις διωκτικές αρχές για υπόθεση που αφορά ληξιπρόθεσμα χρέη, πριν από μια δεκαετία, θα μπορούσε να θεωρηθεί λιγότερο πιθανή από το να δούμε την κυρία Ελένη Λουκά να ποζάρει σε εξώφυλλο της Γαλλικής Vogue.
Και όμως συνέβη. Ο «αυτοκράτορας των εντύπων», στην Ελλάδα, ο άνθρωπος που επέλεγε τις «προσωπικότητες που υπέγραφαν το νόημα της επιτυχίας στην χώρα μας», πέρασε ίσως την πιο «σκληρή πόρτα» ενός «κλαμπ» όπου, ασχέτως της εικόνας που δίνει ο καθένας που την περνάει, μπορεί να «γονατίσει» ακόμη και τους πιο συνηθισμένους σε ανθυγιεινά.
Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΟΥ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟ
Ανύπαρκτη. Τον είχα καλέσει μια φορά σε εκπομπή μου το 1992. Δεν φιλοξενήθηκα παρά σπανιότατα σε έντυπα του ομίλου του, δεν συνυπήρξαμε σε παρέες ποτέ, δεν βρεθήκαμε σε διπλανές ξαπλώστρες σε παραλίες που σύχναζε ποτέ και δεν εργάστηκα στα «μέσα του» ποτέ. Δεν με κάλεσαν σε πάρτι που διοργάνωναν ποτέ. Η Κάλια Καστάνη μόνο το 2010, τότε που είχε αρχίσει η παρακμή του ομίλου, μου τηλεφώνησε την ίδια μέρα που ο Κωστόπουλος διοργάνωνε ένα πάρτι για να παραβρεθώ. Δεν πήγα. Είχα πάντα την αίσθηση ότι ο Κωστόπουλος προφανώς με θεωρούσε «ποταπή» για την δική του αισθητική καθώς όσες φορές τον είχα καλέσει μέσω της ιδιαιτέρας του για να μου παραχωρήσει συνέντευξη, πάντα μέσω ιδιαιτέρας, δεν εμφανίστηκε ποτέ στο τηλέφωνο ο ίδιος, και αρνήθηκε.
Αυτά που με χώριζαν με τον Κωστόπουλο ήταν άβυσσος. Αναφέρομαι στα πάντα. Από τον τρόπο που μεγαλώσαμε, έως την ιεράρχηση, την δημοσιογραφική ιεράρχηση προσώπων και ειδήσεων. Ξέρω, ότι μεγάλωσε στερημένα, το είχε πολλές φορές αναφέρει ο ίδιος στο Βόλο. Ξέρω ότι έδωσα «μάχη» να πείσω την μαμά μου ν’ αποδεχθεί στο αυτοκίνητο του οδηγού που με πήγαινε σχολείο, του κυρίου Αλέκου, να μπούνε και οι φίλες μου. Η ταξική απόσταση λοιπόν με τον Κωστόπουλο ήταν χαοτική. Σπούδασα στο Παρίσι και σπούδασε στο Παρίσι. Δεν ψήφισα ποτέ Πασοκ, καθώς πίστευα ότι ο Αντρέας Παπανδρέου υπήρξε από τους πιο χαρισματικούς δημαγωγούς της σύγχρονης ιστορίας (το είχα δημοσιεύσει ως άποψη – θέση το 1985 στον Οικονομικό Ταχυδρόμο, αναλύοντας σημειολογικά τους λόγους).
Η οικογένειά μου ήταν αστική και θεώρησα υποχρέωση μου σχεδόν, να φλερτάρω με την ιδεολογία των αναρχικών ουτοπιστών όπως τον Γκράμσι, τον Κροπότκιν και τον Μαρκούζε.
Πίστεψα ότι οοοολο αυτό το παρεάκι των «σοσιαλιστών» ήταν στην μεγάλη πλειοψηφία κομπλεξικοί, πεινασμένοι για εξουσία, ημιμαθείς που φλέρταραν με την αριστερά, ρουφώντας πούρα στην Ψαρού στην Μύκονο, μπανίζοντας γυναικείους κώλους..για να θεωρηθούν TRENDY.
Την μόδα «δοκιμάσαμε τα ναρκωτικά πριν από εσάς και σας προτείνουμε» ήταν ένα σπουδαίο άρθρο – έρευνα που δημοσιεύθηκε στο ιστορικό ΚΛΙΚ του Κωστόπουλου, μια εποχή που το να «φτιάχνεσαι» – να έχεις κάνει τουλάχιστον μία παρτούζα στην ζωή σου πριν τα 35 και να έχεις πάει στην Νέα Υόρκη, θεωρείτο «φύλλο πορείας» για εκείνο τον ανθρωπότυπο που ήθελε να αποκτήσει ταυτότητα για να μπει στην «κοινωνία των πετυχημένων».
Εγώ , είχα φίλους που πέρασαν τα περισσότερα χρόνια της ζωής τους «φτιαγμένοι», άλλοι πέρασαν στην αντίπερα όχθη και άλλοι επέλεξαν να δοκιμάσουν πως είναι η ζωή «ξενέρωτη».
Προσωπικώς μία φορά στο πανεπιστήμιο δοκίμασα τσιγαριλίκι με «τσάκισε στην νύστα» και έκτοτε δεν ξαναδοκίμασα ποτέ τίποτα, αλλά ούτε και κανένας κολλητός μου επεχείρησε να μου προσφέρει γιατί γονιδιακά μάλλον γεννήθηκα ντοπαρισμένη.
Παρτούζα δεν έκανα. Προτίμησα το ταγκό για δύο και επιμένω σε αυτό μέχρι σήμερα. Λατρεύω την Μύκονο, αλλά όχι την Μύκονο των περιοδικών του Κωστόπουλου με ότι σημαίνει αυτό, θεωρώ μάλιστα ότι οι άνθρωποι που πλασαρίστηκαν από τον όμιλό του, μάλλον δυσφήμιζαν το νησί, παρά το αναδείκνυαν.
Την γυναίκα του την Τζένη, την γνώριζα πάρα πολύ καλά και κάναμε και παρέα πριν παντρευτεί τον Πέτρο, μετά χάθηκε. Τότε η Τζένη ήταν ένα ρομαντικό, ευαίσθητο, πολύ όμορφο κορίτσι.
Xρόνια μετά τον γάμο της, την συνάντησα σε ένα πλατό … ξέρετε πως είναι αυτά.
ΓΝΩΡΙΖΩ ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΣ ΠΟΛΛΟΥΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ
Αν και η παρέα της Imako, ως δημοσιογράφοι, είχαν χαρακτηριστικό γνώρισμα μια «έπαρση», υπήρξαν εκεί φίλοι που διαθέτουν εκπληκτικές γνώσεις και εξαιρετική γραφή.
Με την απόλυτη πεποίθηση που θέλει να πιστεύω ότι το life style του Πέτρου και το life style το δικό μου, έχουν τόσα κοινά, όπως η ζωή μιας πάπιας, μ’ έναν μυρμηγκοφάγο, με ΞΕΠΕΡΝΑΕΙ ΤΟ ΠΩΣ ΤΟΝ ΑΠΟΔΟΜΟΥΝ εκείνοι που ΚΑΘΙΕΡΩΣΕ ΣΕ ΘΡΟΝΟΥΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΚΟΥΣ!!!!!
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΕ ΣΟΚΑΡΙΣΕ ΣΤΗΝ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΕΙΑΔΑ
Είναι κάτι που νομίζω ότι είναι πιο τραυματικό και από την «πτώχευση», τα χρέη, τον συμβιβασμό, να παρουσιάζεις πρωινάδικο στα εξήντα σου, γιατί κακά τα ψέματα, δεν πιστεύω ότι αν ο Κωστόπουλος ήταν στα ντουζένια του θα διάλεγε να κάνει πρωινό με την Μπαλατσινού, όπως ούτε εγώ αν είχα λύσει το βιοποριστικό μου θα πήγαινα σε «μεσημεριάτικο»… αλλά η δουλειά μόνο ντροπή δεν είναι.
Ο Κωστόπουλος (και φυσικά δεν αναφέρομαι στο φυσικό πρόσωπο το οποίο αγνοώ εντελώς, αναφέρομαι στην ιδεολογία που εκπροσωπούσαν τα μέσα ιδιοκτήτης των οποίων ήταν) ΈΔΩΣΕ ψωμί σε εκατοντάδες επαγγελματίες και ενθρόνισε τυχάρπαστους, προσωπικότητες που για μένα ακροβατούσαν ανάμεσα στο χυδαίο και στο γελοίο, που όμως αν δεν ήταν τα περιοδικά του «Θείου Πέτρου» δεν θα είχε κανέναν νόημα η κενή ζωή τους… ε… αυτοί είναι οι πρώτοι που τον αποκαθηλώνουν με μια μανία ανάλογη με εκείνη όσων ευεργετήθηκαν στην ζωή πολύ και αυτό είναι που κρατάω από το φαινόμενο της ανόδου και της πτώσης ενός μεγιστάνα των media.
Αυτά για να μαθαίνουν οι νεότεροι… για τον εικονικό, αδυσώπητο χώρο των media.
Πηγή: mylady.gr