“Μόνο άσχετοι με το σεξ κάνουν προκαταρκτικά”
-Κοκό Σανέλ
Δούλευε πυρετωδώς σε ένα νέο φόρεμα όταν τον ένιωσε μέσα της. Ούτε η κοπέλα που την βοηθούσε δεν είχε προλάβει να καταλάβει πως είχε γίνει. Ο Μπόι Καπέλ συχνά περνούσε από το νέο μαγαζί της, άλλωστε αυτός το είχε χρηματοδοτήσει. Και συχνά της έκανε έρωτα. Όλοι βέβαια ήξεραν ότι δεν της ήταν πιστός κι ας περνούσαν δημοσίως μαζί πολύ χρόνο στην Ντωβίλ και άλλα μοδάτα εξοχικά.
Αλλά ποτέ δεν έκαναν προκαταρκτικά.
“Όταν ξυπνάω και πεινάω” έλεγε συχνά η Σανέλ. “Θέλω απλά να φάω μια μπαγκέτα. Κάθε δευτερόλεπτο που περνάει ανάμεσα στον φούρνο και το στόμα μου είναι ένα χαμένο δευτερόλεπτο.”
Την σκεφτόμουν καθώς περίμενα στον φούρνο την κοπέλα για την μπουγάτσα.
“Άχνη, κανέλα;” ρώτησε κάπως τυπικά. Φαντάζομαι όλοι σχεδόν λένε “ναι”. Εγώ δεν το ρισκάρω. Η άτσαλα ριγμένη κανέλα στην πρώτη μπουκιά της μπουγάτσας που θα φας είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Μια σκέτη μπουγάτσα, για τον πραγματικά ευαίσθητο εραστή της, έχει ήδη άρωμα κανέλας και άχνης από το ταψί κι από τα διπλανά κομμάτια κι από τον αέρα του φούρνου και την ομορφιά της ζωής. Εγώ κλαίω την Πόλη που χάθηκε και χωρίς να μυρίσω κανέλα.
Ανάμεσα στην επιθυμία για μπουγάτσα και την ολοκλήρωση της επιθυμίας αυτής, όπως και με την μπαγκέτα της Σανέλ, δεν πρέπει να παρεμβάλλεται τίποτα. Ναι βέβαια, έχει τύχει να απλώσω αργά και απολαυστικά σε όλο της το σώμα άχνη και ελάχιστη κανέλα. Μερακλίδικα και προσεκτικά, απολαμβάνοντας το θέαμα και την ανυπομονησία μου να βυθίσω τα δόντια στην κρέμα.
Αλλά αυτό δεν είναι έρωτας. Αυτό είναι πολιτισμός.
“Έχουμε φρέσκια μπαγκέτα;”H Σανέλ άναψε κι άλλο τσιγάρο αλλά δεν κοίταξε καν προς τη μεριά της κοπέλας που είχε μείνει με το ψαλίδι και το μέτρο στο χέρι. Στα δέκα λεπτά που κράτησε το άγριο πήδημα με τον Μπόι Καπέλ είχε γίνει κουλουβάχατα το μαγαζί αλλά το φόρεμα που δούλευαν έμεινε αλώβητο και έτοιμο να συνεχίσουν.
“Μπαγκέτα!” επανέλαβε η Σανέλ, σχεδόν γυμνή. Έριξε στους ώμους της το blazer του Καπέλ. Η βοηθός της έτρεξε να αγοράσει καινούργια μπαγκέτα αλλά τυρί δεν βρήκε. Γυρνώντας βρήκε την Σανέλ να κοιτιέται στον καθρέφτη έτσι όπως ήταν ημίγυμνη με το blazer του εραστή της, πολύ απασχολημένη να κάνει σκίτσα για ένα τελείως νέο είδος ρούχου. Άφησε για λίγο το ύφασμα που κρατούσε στο ένα χέρι και χωρίς τα μάτια της να αφήσουν το σχέδιο και το όραμά της άρπαξε την μπαγκέτα και την καταβρόχθισε.
“Έτσι σκέτη και ζεστή” μουρμούρισε η Σανέλ. “Και να πάνε να γαμηθούν τα κουλτουριάρικα τυριά και ζαμπόν και όλα τα μαρούλια του κόσμου.”
(O Αλέκος Γκονζαλεζίδης δεν είναι επίσημος βιογράφος της Σανέλ αλλά η ιστορία με το blazer του Boy Capel κάπως έτσι έγινε. Κανείς δεν ξέρει τι θα γινόταν αν η ιδιοφυία της μόδας αυτή μεγάλωνε στην Ελλάδα και έτρωγε μπουγάτσες αντί για μπαγκέτες.)