Πήγα να σηκώσω τα βαράκια. Γλίστρησαν. Σκούπισα τα χέρια και θυμήθηκα τι έγινε πριν μισή ώρα.
“Μα η πιατέλα με τον μπακλαβά είναι τεράστια!” αναφώνησαν.
Είχε έρθει η ώρα μου. Κάθε άνθρωπος κάποια στιγμή πρέπει να υπερβεί τα όρια, να γίνει ήρωας. Μερικοί τον τρώνε με νερό. Μερικοί με γάλα. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος, προέχει το εθνικό συμφέρον.
[ctt template=”1″ link=”6SRiC” via=”no” ]¨Θα γίνει πρωθυπουργός αυτός!” είχαν πει στον πατέρα μου όταν τέλειωσα το νηπιαγωγείο. Αυτός το θεώρησε προσβολή βέβαια.[/ctt] Αλλά πάντα μέσα μου ήξερα ότι θα έρθει η μέρα. Γιγαντοπροβολείς στις πόλεις θα προβάλλουν σήμα από σουβλάκι πίτα στον ουρανό. Ζω στην χώρα που παραγγέλνει σαλάτα, της φέρνουν παϊδάκια αλλά επιμένει να κάνουν όλοι ότι έφαγε σαλάτα τελικά.
Ποτίζεις την γλάστρα με τον βασιλικό. Πεθαίνει η ο βασιλικός. Ρίχνεις φυτοφάρμακο στα ζιζάνια. Θεριεύουν και κατακτούν τον κήπο τα ζιζάνια. Πως διάολο το έκαναν παλιά οι γριούλες και είχαν τέτοιους κήπους; [ctt template=”1″ link=”Seh2r” via=”yes” ]Αν σου πέσει ένα παραδοσιακό κειμήλιο απλά έχεις μετά δυο παραδοσιακά κειμήλια. @alexanderchalk[/ctt]Ο Άγιος Ονούφριος είχε μάλλον είκοσι χέρια και σαράντα πόδια.
Στην Ορθοδοξία δεν υπάρχει μετενσάρκωση αλλά μερικοί συμπολίτες μου ίσως θα έπρεπε να το δοκιμάσουν καλού κακού. [ctt template=”1″ link=”7akLi” via=”no” ]Και στην δωρεά οργάνων, ξέρεις, πρέπει να είναι δικά σου τα όργανα που δωρίζεις. [/ctt]Η μάνα μου έλεγε “αν δεν έχεις κάτι καλό να πεις, μη λες τίποτα”, οπότε σταματώ εδώ καλύτερα.
