Καθρέφτης… – Άννα Μουσογιάννη

Κ είπε – “Αν θέλεις να σωθείς από την ομορφιά σου
Πάρε τσεκούρι κ σπαθί και κόψε τα φτερά σου.
Κ είπε – “Ποτέ σου μην κοιτάς τον άλλονε στα μάτια
Γιατί καθρέφτης γίνεσαι κ όλοι σε σπαν’ κομμάτια.”

.

Τη βρήκα πεσμένη στο πάτωμα. Γελούσε και έκλαιγε μαζί. Τα χέρια της ήταν γεμάτα αίματα. Παντού γυαλιά από έναν καθρέφτη που είχε σπάσει. Όλο το μπάνιο ήταν γεμάτο κομμάτια από καθρέφτη. Ένα λάθος βήμα και θα σε έκοβαν. Δεν έδειχνε να τη νοιάζει. Δεκάρα δεν έδινε. Τα μάζευε ένα ένα και μετά τα πετούσε με λύσσα. Και ας την έκοβαν περισσότερο.

–Τον έσπασα, τον έσπασα βλέπεις; Λένε ότι φέρνει γρουσουζιά σε όποιον τολμήσει να το κάνει. Εγώ όμως τον έσπασα. Του έδωσα μια με το χέρι μου και τον έκανα κομμάτια. Να κοίτα…

-Είσαι τρελή; Της φώναξα. Σήκω γρήγορα και μάζεψε τον καθρέφτη..

-Δεν κρατήθηκα. Του έδωσα μια μπουνιά με το χέρι μου. Να έτσι…

Δε μίλησα. Ήταν μάταιο. Δε με άκουγε. Την άφησα να ουρλιάξει όσο θέλει. Οι ανείπωτες λέξεις γίνονται δηλητήριο στο αίμα.

-Έψαχνα το είδωλο μου και δεν το έβλεπα. Είχε θολώσει και ο καθρέφτης από τους υδρατμούς. Δε μου αρέσει το καυτό νερό. Ποτέ δε μου άρεσε. Παγωμένο το θέλω. Να προκαλεί κάθε πόρο του κορμιού μου να ανατριχιάζει και να ξαναγεννιέμαι. Σήμερα έκανα με καυτό. Χαλαρώνει λένε αλλά εμένα με έκαψε. Και γέμισε και τον καθρέφτη με υδρατμούς.  Βγήκα από τη μπανιέρα και γλιστρούσε το πάτωμα. Παγωμένο το θέλω το νερό γιατί έκανα με καυτό σήμερα; Πλησίασα τον καθρέφτη αλλά δε με έβρισκα. Με είχα χάσει αρκετό καιρό αλλά σήμερα το συνειδητοποίησα. Σκούπισα τους υδρατμούς με το χέρι μου αλλά δε με έβρισκα. Καταλαβαίνεις; Τρόμαξα.

Ο καθρέφτης εξάλλου είναι αδυσώπητος. Αντικατοπρισμός θα μου πεις, αλλά δεν παύει να φοβάσαι να έλθεις αντιμέτωπος με εκείνον. Με τον εαυτό σου δηλαδή. Ποιός τολμά εξάλλου; Να κάνεις αποδόμηση. Να πετάξεις έξω εγωισμούς, φοβίες, λάθη,πάθη,σκιές από το παρελθόν και να αντιμετωπίσεις αυτό που συμβαίνει; Ποιός τολμά; Να παραδεχτεί αυτό που αισθάνεται.Ούτε εγώ η ίδια. Οι περισσότεροι κρύβονται πίσω από τον καθρέφτη του κουλ και του άνετου. Θέλει όμως κότσια να διεκδικήσεις αυτό που πραγματικά θέλεις. Ίσως τελικά ηρωισμός να είναι να δείχνεις  αυτό που νιώθεις. Να αποστασιοποιείσαι για να βλέπεις καθαρά και μετά να δίνεις μια και να προκαλείς το σύμπαν να στροβιλίζεται γύρω από εσένα. Όχι όπως αυτό τον θολό καθρέφτη. Με θύμωσε. Δεν ξέρω γιατί.

Έκανα να φύγω. Να την αφήσω μόνη της. Να ξεσπάσει. Οι καθρέφτες αντικαθίστανται ποτέ όμως οι άνθρωποι. Με το χέρι της όμως μου έκανε νόημα να μείνω.

-Σκυλιά θα μου πεις είναι οι περισσότεροι, θεριά. Όταν δείχνεις αδυναμίες ορμάνε να σε κατασπαράξουν. Να σε κάνουν κομμάτια. Νομίζουν ότι έτσι παίρνουν δύναμη.  Αλλά δε γίνεται να κρύβεσαι πίσω από κάτι που δεν είσαι. Ελκύεις λάθος ανθρώπους τότε,το καταλαβαίνεις;

Τον έσπασα λοιπόν και εγώ. Μη ρωτάς γιατί. Δεν τον ήθελα θολό.  Καθαρό τον ήθελα όπως μια διάφανη ψυχή.. Γυαλισμένο. Θύμωσα. Έδωσα μια με το χέρι μου και… Κάποια κομμάτια μπήχτηκαν στα δάχτυλα μου. Αλλά δεν πόνεσα, αλήθεια σου λέω. Δε με νοιάζει ο σπασμένος καθρέφτης. Ούτε το αίμα που τρέχει. Χα! Τον έσπασα. Έχει πλάκα το είδωλο σου μέσα από ένα κομματιασμένο καθρέφτη. Βλέπεις μέρος του εαυτού σου. Τα χείλη, το βλέμμα, το λαιμό. Μετά ξεκόλλησα ό,τι είχε μείνει στον τοίχο και το έκανα κομμάτια και αυτό. Δεν ήθελα να μείνει τίποτα από εκείνον τον καθρέφτη. Αύριο θα βάλω έναν καινούριο. Καθαρό. Χωρίς υδρατμούς.

Φώναζε, έκλαιγε και γελούσε ταυτόχρονα. Πισωπάτησα. Την άφησα να ξεσπάσει. Αυτό ήθελε. Να καθαρίσει.

Τότε η φωνή της έγινε απαλή. Το πρόσωπο της έλαμψε. Μόνο τα πρησμένα της μάτια μαρτυρούσαν ότι πριν από λίγο ήταν άλλη… όχι αυτή…

-Θα βάλω τον καινούριο καθρέφτη να εδώ. Κοίτα. Θα σταθώ πάλι μπροστά του χωρίς να φοβηθώ να κοιτάξω το είδωλο στα μάτια! Όσες φορές και να προδώσουν την εμπιστοσύνη μου εγώ πάλι θα εμπιστευτώ από την αρχή. Γιατί κανείς δε φταίει να πληρώνει λάθη άλλων. Όσες φορές θα πεθαίνω άλλες τόσες θα ξαναγεννιέμαι! Εννιά θα πέφτω δέκα θα σηκώνομαι. Θα προσέχω μόνο λίγο τους υδρατμούς να μη θολώσει πάλι ο καθρέφτης. Δε μου αρέσει να τον βλέπω θολό. Καθαρό τον θέλω να φτάνει στην ψυχή μου. Τι μου ήλθε και μένα να κάνω μπάνιο με καυτό νερό;