“Σήμερα μαύρος ουρανός, σήμερα μαυρη μέρα
σήμερα όλοι θλίβονται και τα βουνά λυπούνται.”
Το απόγευμα της Κυριακής γινόταν οι λειτουργία της Αγάπης. Όλοι οι κάτοικοι λαμπροφορεμένοι πήγαιναν στην εκκλησία. Μετά στην αυλή της εκκλησίας στήνανε χωρό. Πρώτα οι παντρεμένοι με τις γυναίκες τους σε διπλό χορό, μετά οι νιόπαντροι και τέλος οι ανύπαντροι, συνήθως με συνοδεία κλαρίνο, βιολί, λαούτο και ντέφι.
Το Πάσχα γιορταζόταν για τρεις μέρες. Μετά οι μάστοροι των χωριών έφευγαν για δουλειές σε διάφορα μέρη της Ελλάδας. Αυτοί που έμεναν στο χωριό έβγαιναν στα χωράφια για τις γεωργικές δουλειές που είναι αυξημένες αυτή την εποχή. Δασικό χωριό και τουρισμός δεν υπήρχαν τότε. Και τώρα εδώ που τα λέμε, ελάχιστος είναι!
“Τι να σου πω μανούλα μου, τι να σου μολογήσω
Να’ρθεις το Μέγα Σάββατο κατά το μεσημέρι
προτού λαλήσει ο πετεινός προτού το πουν καμπάνες
τότε και συ μανούλα μου θα’χεις μεγάλες χάρες.”
