Ξέρεις γιατί φεύγω;
Για όλες εκείνες τις στιγμές που κούρνιασα στην αγκαλιά σου κι ένιωσα να ξαναγεννιέμαι, μα την αμέσως επόμενη στιγμή ήμουν μία ξένη.
Ξέρεις γιατί φεύγω;
Για εκείνα τα βράδια που ξεροστάλιαζα πάνω από το κινητό περιμένοντας ένα μήνυμά σου…
Για εκείνες τις φορές που έβλεπα στα μάτια σου τον έρωτα μα ο εγωισμός σου ήταν τόσο μεγάλος που δε σε άφησε ποτέ να το παραδεχτείς.
Ξέρεις γιατί φεύγω;
Γιατί ο φόβος μου σε άφησε να βολευτείς.
Γιατί η λαχτάρα μου για σενα με έκανε δεδομένη.
Για τις φορές που κράτησα κλεισμένο το ‘σ’αγαπώ’ στα χείλη με το φόβο ότι μπορεί να σε κουράσω.
Ξέρεις γιατί φεύγω;
Για την εκδρομή που δεν πήγαμε ποτέ, για τη βόλτα στη θάλασσα που διαρκώς αναβάλαμε,
Γιατί δικαιολογούσα συνέχεια τη συμπεριφορά σου, βρίσκοντας συνέχεια λόγους για να πνίγω το θυμό μου.
Ξέρεις γιατί φεύγω;
Γιατί όπου κι αν πάω, βλέπω διαρκώς το πρόσωπό σου.
Γιατί μυρίζω διαρκώς το άρωμά σου και ακούω τη φωνή σου,
Για τις νύχτες εκείνες που έχω μόνο τα όνειρά μου μαζί σου να με συντροφεύουν.
Ξέρεις γιατί φεύγω;
Γιατί από την αρχή δε μου υποσχέθηκες τίποτα, μα η καρδιά έκανε όνειρα κι εγώ δεν τη φρέναρα.
Γιατί αισθανόμουνα πάντα τόσο λίγη που δεν κατάφερα να σε τραβήξω στο φως.
Γιατί ένιωθα πως ήμουν η δεύτερή σου επιλογή.
Ξέρεις γιατί φεύγω;
Γιατί δεν κατάφερα να σου αρνηθώ ούτε μία φορά.
Γιατί στο άγγιγμά σου κάθε μου κύτταρο ξυπνά ακόμα.
Γιατί σε θέλω ακόμα μα θέλω να φύγω μακριά.
Ξέρεις γιατί φεύγω;
Γι’αυτή τη διαολεμένη ελπίδα πως κάπου, κάποτε θα είμαστε μαζί…
Και τώρα πως φεύγουνε
το βήμα πως κάνουνε μπροστά
τα μάτια πως κλείνουνε σ’ αυτό που αγάπησε η καρδιά
είναι η μεγάλη ώρα να πεις το μένω ή το ζω
στη πόρτα απλώνω τα χέρια και θα βγω.
