Είχα ανακοινώσει πριν καιρό ότι δεν θα ασχοληθώ με αυτές τις εκλογές. (Βαρυσήμαντη δήλωση, ημέρα εθνικού πένθους.) Το σκεπτικό μου είναι απλό: ξέρω ότι δεν δουλεύουν ουσιαστικά τέτοιες ψευτοπαρεμβάσεις της τελευταίας στιγμής στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ίσα ίσα που κινδυνεύει όποιος πολιτικός “τρέξει” στο τέλος να βρει και τον μπελά του.
Παρόλα αυτά, ίσως λόγω παλιότερης δουλειάς που έκανα στις δημοτικές εκλογές μου έρχονται. Και επειδή οι εποχές των απλών spin doctor έχουν περάσει, ζητάω αναλυτικά την ιδεολογική τους τοποθέτηση. Έχω ξεστραβωθεί σε κατεβατά αερολογίας αλλά και με συγκεκριμένες προτάσεις.
1. Κάποιο πανεπιστήμιο πρέπει επιτέλους να κάνει ανάλυση κειμένων. Δεν είναι πυρηνική φυσική, απλά αναλύεις όλα όσα έχουν ειπωθεί στην Βουλή σε σχέση με το ποιος τα είπε. Καταλήγεις με έναν δείκτη ΠΑΣΟΚίλας, ΝΔιλας κοκ. Συνήθως προκύπτουν φράσεις-κλειδιά που δείχνουν συγκεκριμένη πολιτική θέση. Ο Χ βουλευτής είναι 67.4% “αριστερός” ή “συντηρητικός” ή ότι άλλοι άξονες προκύψουν.
2. Παίρνεις την παραπάνω δουλειά και πετάς πάνω σε αυτά τα δεδομένα και ότι γράφουν τα ΜΜΕ. Η ΧΨ εφημερίδα είναι 72.5% “προοδευτική” επειδή μετράμε χιλιάδες περιπτώσεις που χρησιμοποιεί παρόμοια γλώσσα με τους βουλευτές εκείνου του κόμματος. Ή επειδή κάνει αναφορές σε συγκεκριμένους οργανισμούς (πχ πληρωμένα think tank.)
Όλα αυτά θα μας βοηθούσαν σαν πολίτες να καταλάβουμε τι λένε τελικά όλοι αυτοί. Γιατί η πολιτική τους επικοινωνία έχει το μειονέκτημα να φαίνονται όλοι ίδιοι. Γενικότητες αυτονόητες από αυτές που λες “ε, λογικό αυτό”. Αλίμονο αν καταλήξω σε ψήφο επειδή δεν με έπεισε μια πειραγμένη φωτογραφία ή ένα tweet.
Όσο όμως το ψάχνω, καταλαβαίνω ότι τελικά δεν θέλουμε οικονομολόγους, ούτε τεχνοκράτες οικονομικής κοπής. Ανθρώπους του marketing θέλουμε στην εξουσία! “Choice architects” κατά την διεθνή ορολογία. Η καρδιά μιας πολιτικής θεώρησης αντανακλά ουσιαστικά την κοσμοθεωρία μας γύρω από την φύση του ανθρώπου. Να δώσω ένα παράδειγμα: πως κάνεις τα παιδιά σου να τρώνε πιο πολλά φρούτα;
1. Είναι λογικά όντα οι άνθρωποι; Παίρνουν αποφάσεις και ενεργούν με γνώμονα το συμφέρον τους; Τότε να εξηγήσω στην τετράχρονη κόρη μου περί βιταμινών, ανοσοποιητικού και τις ιδιότητες κάθε φρούτου και τελείωσε το έργο μου. Αλλά και σαραντάχρονοι άνθρωποι δεν τρώνε όσα φρούτα θα έπρεπε (για το συμφέρον τους) άρα δεν αρκεί αυτό.
2. Με το ζόρι! Για το καλό τους λοιπόν θα τους αναγκάσω να τρώνε φρούτα κάθε πρωί (δεν θα έχει άλλο πρωϊνό αλλιώς!) και μόλις γυρίσουν από το σχολείο (αλλιώς δεν έχει παιχνίδι). Ούτε αυτό θα δουλέψει βέβαια. Συν τοις άλλοις γιατί η διαδικασία της πέψης επηρεάζεται άμεσα από την ψυχολογική κατάσταση. Στο τέλος θα μισήσουν και τα φρούτα. Μακροπρόθεσμο σίγουρο μπούμερανγκ.
3. Με ανταμοιβή. “Αν φάτε τα φρούτα σας θα σας πάρω δώρο.” “Αν κάνετε έγκαιρα φορολογική δήλωση θα έχετε έκπτωση.” Ούτε σε παιδιά, ούτε σε μεγάλους δουλεύουν αυτά μεσοπρόθεσμα. (Αναλυτικά εδώ το σκεπτικό.) Ειδικά σε ολόκληρες χώρες και ενήλικες θριαμβεύουν όσοι βρίσκουν τα παραθυράκια. Και τα βρίσκουν γρήγορα, παίρνουν το καρότο αλλά τελικά δεν αλλάζουν.
4. Ας κάνουν ότι γουστάρουν. Θα εμπιστευτώ την φύση. Μπορεί τώρα να μην τους συναρπάζουν τα φρούτα αλλά μια μέρα θα το “νιώσουν” και θα αρχίσουν να τρώνε από μόνοι τους. Αυτό σίγουρα δεν δουλεύει επειδή ο homo sapiens και σαν εγκέφαλος και σαν σώμα συνηθίζει όποια κατάσταση βρεθεί. Λάθη στην διατροφή στους πρώτους 6 μήνες της ζωής μας μπορεί να μας σημαδεύσουν για πάντα κοκ.
Η παρουσία του ειδικού, είτε είναι γιατρός, διατροφολόγος ή …Τρόικα και τεχνοκράτες, δεν αλλάζουν το πολιτικό σκέλος. Κάπου ανάμεσα στις τέσσερις παραπάνω προσεγγίσεις είναι όλοι. Και μάλιστα όταν μιλάνε για “πολιτική” γίνεται ακόμα πιο μπερδεμένο. Ας μείνουμε στις πράξεις και το τι ακριβώς προτείνει ο καθένας. Ο επόμενος πρωθυπουργός πρέπει να είναι άνθρωπος που πουλάει. Όχι για να πουλήσει μούρη, μόστρα ή εσωκομματική μαγκιά. Να πουλάει αυτό που πρέπει να γίνει με τρόπο που να μας ταιριάζει.
Το μπωλ με τα φρούτα στο σπίτι μου είναι φάτσα κάρτα στο τραπέζι της κουζίνας. Είναι πάντα έτοιμα πλυμένα και τα παιδιά το ξέρουν. Όταν ξυπνάνε το πρωί με βρίσκουν να καθαρίζω μήλα και να τα τρώω ο ίδιος επειδή μου αρέσουν. Για βραβείο διαλέγουμε κάθε τόσο ένα εξωτικό φρούτο και το κόβουμε με αστείο τρόπο. Όταν κάποιος φταρνίζεται του λέω “φάε κάνα πορτοκάλι” σαν συνδέονται τα δυο γεγονότα. Στο σουπερμάρκετ κάνω μεγάλο θέμα την επιλογή φρούτων και τους εμπλέκω άμεσα. Αν πεινάνε εκτός ωρών γευμάτων η μόνη εξαίρεση που πάντα επιτρέπεται για να γεμίσουν την κοιλιά τους είναι τα φρούτα.
Αυτά και πολλά ακόμα δεν τα κάνω επειδή είμαι ο φοβερός πατέρας. Απλά είμαι καλός στο marketing. Οπότε είναι λογικό να με ψηφίσετε για επόμενο πρωθυπουργό της χώρας…