Η δημοκρατία νίκησε. Το κράτος λύγισε μπροστά στο αυθόρμητο κύμα συμπαράστασης που γιγαντώθηκε για να μη χαθεί η ζωή του Νίκου Ρωμανού.
Μάλιστα…
Η κυρίαρχη άποψη της περιρρέουσας ατμόσφαιρας είναι ότι η κυβέρνηση υπέστη μια οδυνηρή ήττα, ενώ ταυτόχρονα υπερτονίζεται το σθένος του κρατούμενου, ο οποίος δεν υπολόγισε ούτε τη ζωή του προκειμένου να τελεσφορήσει ο αγώνας του.
Εγώ, από την άλλη, αυτό που έχω να πω είναι ότι η κυβέρνηση (η εκάστοτε, όχι μόνο η σημερινή) δε χάνει ποτέ. Αυτός που είναι πραγματικά χαμένος είναι ο κόσμος. Κι εξηγούμαι…
Η τροπολογία που πέρασε ο Αθανασίου, με τις ευλογίες σύσσωμης της αντιπολίτευσης, περιγράφει ότι: …«Στους ίδιους φοιτητές και σπουδαστές μπορεί να χορηγείται άδεια με ηλεκτρονική επιτήρηση, χωρίς του περιορισμούς του δευτέρου εδαφίου της παραγράφου 3 του άρθρου 282 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, εφόσον έχουν με επιτυχία παρακολουθήσει το ένα τρίτο (1/3) των μαθημάτων και εργαστηρίων, κατά τους όρους που ορίζονται με την Κοινή Υπουργική Απόφαση του προηγούμενου εδαφίου επί ένα ακαδημαϊκό εξάμηνο. Στην τελευταία περίπτωση η αίτηση δεν απορρίπτεται από το Συμβούλιο του άρθρου 70 παρ. 1, παρά μόνο με ειδική αιτιολογία…»
Τι λέει όμως το δεύτερο εδάφιο της παραγράφου 3 του άρθρου 282 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας; Αντιγράφω κατά λέξη: …«…μπορεί να διαταχθεί ο κατ’ οίκον περιορισμός του με ηλεκτρονική επιτήρηση και όταν, με βάση τα συγκεκριμένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της πράξης και την εν γένει προσωπικότητα του κατηγορουμένου, κρίνεται αιτιολογημένα, ότι το μέτρο αυτό παρέχει βάσιμα την προσδοκία ότι ο τελευταίος δεν θα διαπράξει άλλα εγκλήματα. Οι διατάξεις της παρούσας παραγράφου δεν εφαρμόζονται σε υπόδικους για τα κακουργήματα των άρθρων 22 και 23 του ν. 4139/2013, των άρθρων 134. 187, 187Α, 336, 338, 339 παράγραφος 1, περιπτώσεις α’ και β’, 342 παράγραφοι 1 και 2, 348Α παράγραφος 4, 351Α παράγραφος 1, περιπτώσεις α’ και β’ και 3, 380 παράγραφοι 1 εδάφιο δεύτερο και 2 και 299 παράγραφος 1…»
Ας δούμε μερικά από τα κακουργήματα των προαναφερθέντων άρθρων…
Στα άρθρα 22 και 23 του ν. 4139/2013 αναφέρονται κακουργήματα, όπως:
«…η διακίνηση ναρκωτικών σε στρατόπεδα ή άλλους χώρους των ενόπλων δυνάμεων, αστυνομικά κρατητήρια, σωφρονιστικά καταστήματα, καταστήματα ανηλίκων κάθε κατηγορίας, σχολικές μονάδες οποιασδήποτε βαθμίδας, εκπαιδευτικά ιδρύματα ή άλλες μονάδες κατάρτισης, επιμόρφωσης ή μετεκπαίδευσης¸ σε χώρους άθλησης, κατασκηνώσεων, φροντιστηρίων, σε χώρους παροχής κοινωνικών υπηρεσιών, σε χώρους συγκέντρωσης μαθητών ή σπουδαστών για εκπαιδευτικούς ή αθλητικούς σκοπούς…»
«…όταν είναι ενήλικος και τελεί τις άνω πράξεις κατ’ επάγγελμα με σκοπό να προκαλέσει τη χρήση ναρκωτικών από ανήλικο ή μεταχειρίζεται με οποιονδήποτε τρόπο ανήλικο ή μεταχειρίζεται με οποιονδήποτε τρόπο ανήλικο πρόσωπο κατά τη τέλεση των πράξεων αυτών…»
Το άρθρο 134 του Ποινικού Κώδικα (εφεξής ΠΚ) αναφέρεται στο έγκλημα της εσχάτης προδοσίας.
Το άρθρο 187 του ΠΚ αναφέρεται στους συλληφθέντες για το κακούργημα της σύστασης ή συμμετοχής σε εγκληματική οργάνωση.
Το άρθρο 187Α του ΠΚ αναφέρεται στο κακούργημα της τρομοκρατικής πράξης.
Το άρθρο 336 του ΠΚ αναφέρεται στο κακούργημα του βιασμού.
Το άρθρο 338 του ΠΚ αναφέρεται στα εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας & εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής, κατάχρησης σε ασέλγεια, εξώγαμης συνουσίας ή ασελγών πράξεων.
Προφανώς και δεν τα πιστεύετε όλα τα παραπάνω…
Πάμε άλλη μία φορά. Η τροπολογία της κυβέρνησης, η οποία ψηφίστηκε από σύσσωμη την Ολομέλεια της Βουλής καταργεί τους περιορισμούς του δεύτερου εδαφίου της παραγράφου 3 του άρθρου 282 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, δηλαδή συμπεριλαμβάνει εντός εφαρμογής του κατ’ οίκον περιορισμού με ηλεκτρονική επιτήρηση μια σειρά από υπόδικους.
Κι επειδή μια εικόνα ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις:
Κι αν δεν το καταλάβατε καλά, η σημερινή κυβέρνηση, με τις ευλογίες της (όπως δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις) αυριανής κυβέρνησης, επιτρέπει εφεξής σε όσους συλλαμβάνονται και κατηγορούνται ως βιαστές, τρομοκράτες, εγκληματίες του κοινού ποινικού, όσοι ασελγούν και όσοι φέρονται ως έσχατοι προδότες να μπορούν να απολαμβάνουν τη θαλπωρή του σπιτιού τους μέχρι να εκδικαστούν οι υποθέσεις τους.
Α! Ξέχασα και τους διακινητές ναρκωτικών…
Είτε εγώ δεν είμαι τόσο ανοιχτόμυαλος και ανθρωπιστής είτε όσοι πανηγυρίζετε για νίκη της δημοκρατίας, στερείστε φαιάς ουσίας. Αν θεωρείτε νίκη της δημοκρατίας να συλλαμβάνεται ένας διακινητής ναρκωτικών και μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσής του, να κυκλοφορεί με βραχιολάκι στο σπίτι του και να συνεχίζει ανενόχλητος το έργο του, τα θερμά μου συγχαρητήρια. Γιατί, μη μου πείτε ότι ο συγκεκριμένος κατηγορούμενος θα επηρεαστεί από το βραχιολάκι και θα περνάει τις ώρες του στο σπίτι παίζοντας monopoly.
Αλλά, κανείς δεν έκατσε να σκεφτεί τι στο διάολο ψηφίζει. Αρκεί να μην πεθάνει το παιδί. Που έκανε απεργία πείνας. Μέσα σε δημόσιο νοσοκομείο. Με τους γιατρούς από πάνω του…
Και μιας και το έφερε η κουβέντα, οι γιατροί που παρακολουθούσαν το Ρωμανό και φημολογείται ότι δεν συμμορφώθηκαν σε εισαγγελική εντολή για αναγκαστική σίτιση (όχι παρεντερική τροφή, για να ξέρουμε τι λέμε), μπορούν να μου θυμίσουν τον όρκο που έχουν δώσει στον Ιπποκράτη; Βέβαια, στη συνέντευξη τύπου μετά το τέλος της απεργίας πείνας του πιτσιρικά, αρνήθηκαν ότι δέχθηκαν πιέσεις για την αναγκαστική του σίτιση. Όπως και όταν τα πράγματα θα φτάνανε στο μη περαιτέρω, μια χαρά θα έμπαινε ο ορός. Αν δεν έμπαινε, τότε υπόλογο δεν θα ήταν το κράτος, ούτε καν ο ίδιος ο Ρωμανός. Υπόλογοι θα ήταν οι γιατροί που προτίμησαν να μείνουν πιστοί στην κυβερνητική τους εναντίωση και να πετάξουν στον κάλαθο των αχρήστων το πτυχίο του. Και ως υπόλογοι, θα έπρεπε να ακολουθηθεί η νόμιμη διαδικασία.
Όχι τίποτα άλλο, αλλά μου φαίνεται ότι έχουμε μπλέξει τις μπουτάρες μας εδώ πέρα μέσα και δεν ξέρουμε ποιος κάνει τι.
Βγαίνει ο Ραγκούσης και δεσμεύεται ότι ο πελάτης του δεν θα αποδράσει, αλλά θα τιμήσει την εμπιστοσύνη του κράτους. Που σιχαίνεται και δεν αναγνωρίζει. Εντάξει, περνάμε καλά και αυτό βγαίνει προς τα έξω…
Βγαίνει ο Ρωμανός και δηλώνει, μετά την απεργία πείνας (31 μέρες, εξαντλημένος και στα όρια της μη αναστρέψιμης κατάστασης) ότι η νίκη είναι υπόθεση όλων μας. Όχι παλικάρι μου. Ήττα είναι και είναι ήττα όλων των υπολοίπων που γεμίσανε όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με χαρακτηρισμούς, αφορισμούς, ύβρεις και απειλές για χάρη σου. Όλων εκείνων που βρέθηκαν στο πλευρό σου για το δίκαιο αγώνα σου κι εσύ τους απάντησες στα μούτρα μ’ ένα τεράστιο ζήτω στη μαχητική αναρχία και μια υψωμένη γροθιά στους συντρόφους.
Ήττα είναι γιατί κατάφερες να διχάσεις μια κοινωνία, απαιτώντας κάτι που δεν σε ενδιαφέρει να κερδίσεις και να σπουδάσεις, κάτι που δεν αναγνωρίζεις, κάτι που δε συμμερίζεσαι την προστιθέμενη αξία του ως προσόν στη ζωή σου.
Ήττα είναι και όλων των υπολοίπων που δε μασήσαμε από το παραμύθι του πολιτικού κρατουμένου, αλλά σε αντιμετωπίσαμε ως έναν από τους χιλιάδες ποινικούς που διαθέτει αυτή η χώρα. Γιατί στα δικά μου μάτια, παραμένεις ένας οπλοφόρος που μπούκαρε σε μια τράπεζα για να ληστέψει. Κι αν εσύ πρόβαλλες ως πρόσχημα τη χρηματοδότηση του αγώνα σου ενάντια στο σύστημα, εγώ προβάλλω τα χρέη μου από στεγαστικά δάνεια.
Έλα και πες μου γιατί ο δικός σου αγώνας είναι πιο ιερός από το δικό μου…