Έστω ότι είστε “μάχιμος” δημοσιογράφος. Από αυτούς που βλέπουμε στις ταινίες. Που αποκαλύπτουν σκληρές αλήθειες, πάνε κόντρα στο κατεστημένο, είναι πεντακάθαροι και πεθαίνουν (ή τους σκοτώνουν οι κακοί) απένταροι. Έστω ότι σας πνίγει μια γνήσια επιθυμία να κάνετε τον κόσμο καλύτερο. Βλέπετε ότι αυτό δεν γίνεται από την εφημερίδα και το γυρνάτε στην πολιτική.
Καμία από τις παραπάνω συνθήκες δεν ισχύει για τον Σταύρο Θεοδωράκη. Λαϊκιστής δημοσιογράφος, soft που λέμε σαν δημοσιογραφία, ουσιαστικά copy-paste από αλλού συνήθως, πάντα με έμφαση στην τηλεθέαση και ποτέ στην ουσία. Ποτέ δεν έδειξε ικανότητα στην πολιτική ανάλυση, δεν έχει καν πεδίο εξειδίκευσης. Απλά είναι γενικά συμπαθής.
Έστω όμως ότι είδε την Παναγία στον ύπνο του και φωνή Θεού του είπε να σώσει την Ελλάδα. Το λογικό πρώτο βήμα θα ήταν να δείξει κάποια δείγματα στην δουλειά του. Να κάνει πιο κοινωνικά θέματα, να γίνει λίγο πιο σοβαρή η δημοσιογραφία του. Επέλεξε να μείνει σε θέματα καναπέ και σαλονιού. Δεν έχει atenistas ούτε καν έδειξε κάποια έφεση στην οργάνωση ανθρώπων σε σχέση με κοινωνικούς σκοπούς. Την ίδια ώρα που στο ΣΚΑΙ κάνουν δεντροφυτεύσεις και συλλογές φαρμάκων εκμεταλλευόμενοι την δύναμη των MME, ο Θεοδωράκης….τίποτα απολύτως.
Και ξαφνικά, τρεις μήνες πριν τις εκλογές για μια καλή θεσούλα στο δημόσιο (το ευρωπαϊκό) μας έρχεται από μηχανής θεός να μας πει να τον ψηφίσουμε. Εδώ κρίνω αυστηρά τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί δεν έχει δείξει έργο (πχ σε έναν Δήμο έστω) και το Ποτάμι θέλει με την μια να το εμπιστευτούμε!
Αν είχε ψάξει λίγο το θέμα πριν αρχίσει θα τα είχε δει: δεν υπάρχουν πετυχημένοι πολιτικοί που να είναι πρώην δημοσιογράφοι. Παγκοσμίως μια χούφτα βρίσκεις. Αλλά ούτε έρευνα έκανε ποτέ ο Θεοδωράκης. Ούτε καν σκέφτηκε πόσο δύσκολο θα είναι. Όταν κάνεις εκπομπή στο Mega είναι πολύ πιθανό να σε δούνε περισσότεροι από ότι αν κάνεις δηλώσεις σαν πολιτικός. Πόσο μάλλον όταν (από ότι φαίνεται) δεν έχεις κάτι ουσιαστικό να πεις!
Προκύπτουν πολλά ερωτηματικά: αφού ήξερε ότι θα κατεβεί στην πολιτική σίγουρα είναι ανήθικος ο τρόπος που το χειρίστηκε στο διάστημα πριν. Και σαν τηλεοπτικό κοινό, και σε σχέση με το protagon δεν είναι ότι καλύτερο. Δεν του ήρθε επιφοίτηση. Το σχεδίαζε καιρό. Και ενώ το σχεδίαζε συνέχιζε να βομβαρδίζει μηνύματα και σαν δημοσιογράφος. Γενικά οι δημοσιογράφοι δεν κάνουν για πολιτικοί. Έχουν μάθει να πηδάνε από το ένα θέμα στο άλλο, ενώ οι πολιτικοί παίρνουν μια θέση και την πασπατεύουν επί χρόνια. Οι καλοί το κάνουν υπομονετικά μέχρι να φέρουν αποτέλεσμα μέσα από πολλούς συμβιβασμούς τους οποίους οι δημοσιογράφους δεν ανέχονται.
Σε άλλες χώρες, οι οργανώσεις δημοσιογράφων είναι πολύ πιο ενεργές σε αυτό το θέμα. Οι δημοσιογράφοι απαγορεύεται να έχουν οποιαδήποτε δημόσια θέση. Ούτε καν να συμβουλεύουν πολιτικούς. Στον Καναδά επίσης συστάθηκε επιτροπή με αναλυτικές οδηγίες σχετικά:
1. Ακόμα και αν είναι στο μέλλον σαν πρόθεση, η πολιτική επηρεάζει άμεσα την ικανότητα του δημοσιογράφου να ενεργεί αντικειμενικά.
2. Τα ΜΜΕ στα οποία δουλεύουν έχουν κανονισμούς τους οποίους και μόνο η πρόθεση να πολιτευτείς είναι πολύ πιθανό να τους αντιβαίνει. Στην χειρότερη περίπτωση προκύπτει ερωτηματικό αν, πότε και πως ενημέρωσε τα ΜΜΕ που δούλευε ο Κος Θεοδωράκης.
3. Παρομοίως ως προς το κοινό. Δεν θα έπρεπε να μας το είχε ανακοινώσει πριν καιρό;
4. Έχει σημασία και το σχέδιο εξέλιξης του Κου Θεοδωράκη. Τώρα το παίζει πολιτικός. Μετά τι θα κάνει; Έστω ότι γίνεται ευρωβουλευτής. Και αποτυχαίνει όπως εικάζω εγώ. (Βάση μακράς εμπειρίας με άλλους Έλληνες δημοσιογράφους.) Μετά θα το ξαναπαίξει δημοσιογράφος; Πως νομίζει ότι γίνεται αυτό; Με τι αξιοπιστία;
Καλή αποτυχία Κε Θεοδωράκη και εύχομαι μετά την πολιτική να μην ξαναγυρίσεις στην δημοσιογραφία.
Από όπου και να το πιάσουμε το Ποτάμι βρωμάει. Και δεν γυρνάει πίσω.
Comments are closed.