(Προειδοποίηση: η παρακάτω λεπτομερέστατη περιγραφή από το homeomed.gr καλό είναι να συνδυάζεται στην θεραπευτική αγωγή με αστρολογική ανάλυση ή και κάρτες ταρώ για βέλτιστα αποτελέσματα. O νιτρικός άργυρος δεν είναι βότανο βέβαια.)
-Ομοιότητα των σωματικών χαρακτηριστικών με το εξωστρεφές Σούλφουρ
-Διάθεση για γλυκά 3
-Έμμονες σκέψεις και ψυχαναγκαστικές πράξεις
-Εμμονή με το ύψος, φόβος τρέλας
-«Μήπως…»
-Ψυχαναγκαστικές κινήσεις, νευρικά τικ, μικροβιοφοβία
-Άγχος αναμονής
-Φόβος-εμμονή για την υγεία του
Η ιδιοσυγκρασία Αρτζέντουμ Νίτρικουμ(Argentum Nitricum) αντιστοιχεί στο ομοιοπαθητικό φάρμακο με την ίδια λατινική ονομασία το οποίο παρασκευάζεται από το ορυκτό Νιτρικός Άργυρος, δηλαδή από το νιτρικό άλας του ασημιού. Όπως πολλές φορές έχουμε εξηγήσει βέβαια, αυτή είναι απλώς η πρώτη ύλη η οποία αραιώνεται και κρούεται εκατοντάδες φορές για να μας δώσει τελικά το ενεργειακό και απόλυτα ακίνδυνο ομοιοπαθητικό φάρμακο Αρτζέντουμ Νίτρικουμ.
Ομοιότητα των σωματικών χαρακτηριστικών με το εξωστρεφές Σούλφουρ
Το Αρτζέντουμ Νίτρικουμ όσον αφορά τα σωματικά χαρακτηριστικά μοιάζει συχνά με το εξωστρεφές Σούλφουρ αλλά σε πιο ήπιο βαθμό. Είναι ζεστό και όπως και η Πουλσατίλλα σε ένα ζεστό δωμάτιο χειροτερεύει, σκάει, δεν μπορεί. Δεν είναι απαραίτητο να το βρείτε οπωσδήποτε ζεστό. Μπορεί να είναι μια πιο ενδιάμεση κατάσταση πχ να κρυώνει λίγο ή να ζεσταίνεται λίγο αλλά θα έχει το χαρακτηριστικό ότι χειροτερεύει σε ζεστό δωμάτιο.
Μπορεί να το βρείτε να ιδρώνει αρκετά και να μυρίζει άσχημα ο ιδρώτας του όπως το Σούλφουρ. Όμως σε αντίθεση με το Σούλφουρ το Αρτζέντουμ Νίτρικουμ δεν είναι καθόλου τσαπατσούλικο ή ατημέλητο. Είναι το αντίθετο. Έχει μια εμμονή με την τάξη.
Διάθεση για γλυκά 3
Όσον αφορά τις προτιμήσεις για γεύσεις έχει το εξής χαρακτηριστικό: Του αρέσουν τα γλυκά 3 ή 4. Τρελαίνεται για γλυκά και ιδιαίτερα για ζάχαρη. Θα φάει ποσότητα και ας του κάτσει στο στομάχι. Μπορεί να τον δεις να τρώει γλυκό και μετά αλμυρό και αμέσως μετά ξανά γλυκό. Σοκολάτα-πατατάκια-σοκολάτα διαδοχικά το ένα μετά το άλλο. Προσέξτε όχι γλυκά-φαγητό-γλυκά. Μιλάμε για γλυκιά γεύση-αλμυρή γεύση-γλυκιά γεύση.
Τα γλυκά τα θέλει πάρα πολύ και η Πουλσατίλλα. Θέλει γλυκά, πάστες, ζυμαρικά, παγωτά, προτιμάει το γλυκό παρά το φαγητό. Και η Πουλσατίλλα αν φάει ποσότητα γλυκού θα την πειράξει το στομάχι.
Έμμονες σκέψεις και ψυχαναγκαστικές πράξεις
Βασικό χαρακτηριστικό του Αρτζέντουμ Νίτρικουμ είναι οι έμμονες σκέψεις και οι ψυχαναγκαστικές πράξεις. Η συνήθης εικόνα της ψυχαναγκαστικής νεύρωσης ταιριάζει χαρακτηριστικά στο Αρτζέντουμ Νίτρικουμ. Πάρα πολλά ψυχαναγκαστικά νευρωτικά άτομα είναι Αρτζέντουμ Νίτρικουμ. Αλλά όχι να δίνουμε Αρτζέντουμ Νίτρικουμ όπου δούμε ψυχαναγκαστικά άτομα! Αυτό δεν είναι ιδιοσυγκρασιακή Ομοιοπαθητική. Αυτό είναι θα έλεγα «αλλοπαθητική» Ομοιοπαθητική. Δηλαδή συνδέουμε πάθηση ή μεμονωμένη κατάσταση με φάρμακο ενώ η ιδιοσυγκρασιακή Ομοιοπαθητική λαμβάνει υπόψιν της το σύνολο της ψυχοσωματικής εικόνας του ατόμου.
Από που ξεκινάει αυτή η κατάσταση του ψυχαναγκασμού στο Αρτζέντουμ Νίτρικουμ; Σε όλους μας φυσιολογικά περνάνε κάποιες σκέψεις κάποια στιγμή από το μυαλό. Πχ «Πονάω εδώ… ωχ μήπως είναι η καρδιά μου;» ή «Είδα μια μαύρη γάτα, μήπως πάνε στραβά τα πράγματα;» Αλλά όταν είμαστε σε ισορροπία το εκλογικεύουμε και λέμε «Έλα μωρέ ξέχασε το». Ή λέμε: «Μήπως ξέχασα την πόρτα ανοικτή φεύγοντας από το σπίτι ή από το αμάξι;» Αλλά επειδή λειτουργούν καλά οι ψυχικοί μηχανισμοί άμυνας το διπλοτσεκάρουμε στο μυαλό μας, θυμόμαστε ότι πράγματι την αφήσαμε κλειστή και ξεγνοιάζουμε.
Το Αρτζέντουμ Νίτρικουμ όμως έχει πρόβλημα ακριβώς με αυτό τον μηχανισμό του διπλοτσεκαρίσματος. Του μένει το «μήπως», του μένει η αμφιβολία. Μπορεί να θυμάται την εικόνα ότι το έκλεισε αλλά παρ’ όλα αυτά δεν μπορεί να σιγουρευτεί. Του μένει το «μήπως τυχόν».
Προσέξτε! Δεν πρόκειται για παράλογη σκέψη δηλαδή για ψυχωσική, σχιζοφρενική κατάσταση. Πρόκειται για έμμονη σκέψη. Στην παράλογη σκέψη δεν έχω αίσθηση της πραγματικότητας, είμαι εκτός πραγματικότητας και μάλιστα δεν το συνειδητοποιώ. Ο τρελός είναι τρελός αλλά νομίζει ότι αυτός είναι λογικός και οι άλλοι είναι οι τρελοί. Ενώ στην έμμονη σκέψη το άτομο έχει επίγνωση της πραγματικότητας, ξέρει ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα αλλά δεν είναι και σίγουρος. Έχει την αμφιβολία που τον τρώει όπως το σαράκι τρώει το ξύλο.
Εμμονή με το ύψος, φόβος τρέλας
Ας δούμε διάφορες εικόνες από έμμονες σκέψεις. Φόβος για το ύψος σε βαθμό 2 ή 3. Ο φόβος για το ύψος του Αρτζέντουμ Νίτρικουμ είναι ουσιαστικά μια έμμονη σκέψη. Φόβο για το ύψος έχει και η Θούγια αλλά στο Αρτζέντουμ Νίτρικουμ είναι πιο έντονος και πρόκειται ουσιαστικά για εμμονή και όχι τόσο για φόβο. Τον ρωτάς: «Άμα βγεις στο μπαλκόνι από ποιό όροφο αρχίζεις να φοβάσαι να κοιτάξεις προς τα κάτω;» Σου λέει: «Και από τον πρώτο ή έστω δεύτερο όροφο». Τον ρωτάς: «Γιατί φοβάσαι να κοιτάξεις προς τα κάτω;» και σου λέει: «Δεν ξέρω, ζαλίζομαι ή φοβάμαι ότι μπορεί να γλιστρήσω ή να υποχωρήσουν τα κάγκελα ή μπορεί κάποιος κατά λάθος να με σπρώξει».
Σε πιο προχωρημένες καταστάσεις μπορεί να έχει την έμμονη σκέψη ότι μπορεί να του βγει η παρόρμηση να πηδήξει από το μπαλκόνι. Όμως προσέξτε δεν έχει παρορμήσεις ή τάσεις αυτοκτονίας, ούτε καν σκέψεις αυτοκτονίας. Έχει την συγκεκριμένη έμμονη σκέψη «Μήπως μου τη δώσει και ξαφνικά πηδήξω από το μπαλκόνι;»
Το Αρτζέντουμ Νίτρικουμ φοβάται επίσης μήπως τρελαθεί, μήπως χάσει τα λογικά του. Δεν θέλει να ακούει για ανθρώπους που τρελάθηκαν και για ψυχικές παθήσεις γιατί τον καταλαμβάνει η έμμονη σκέψη «μήπως τρελαθώ με όλες αυτές τις έμμονες σκέψεις που έχω;» Μια άλλη έμμονη του ιδέα είναι το «μήπως μου έχουν κάνει μάγια;» ή «μήπως με έχουν ματιάσει και μου έρχονται όλες αυτές οι έμμονες σκέψεις και το άγχος;» Είναι άλλωστε ιδιαίτερα προληπτικός πάλι μέσα από την γενική του κατάσταση των εμμονών.
«Μήπως…»
Το «μήπως» είναι το βασικό και βασανιστικό του στοιχείο. Όπου δείτε έντονο «μήπως» είναι συνήθως Αρτζέντουμ Νίτρικουμ σε μεγάλο βαθμό. Φεύγοντας από το σπίτι, από το αμάξι ή από τη δουλειά τον καταλαμβάνει η σκέψη: «Μήπως ξέχασα την πόρτα ανοικτή;» Ξαναγυρνάει πίσω να το κοιτάξει. Το κοιτάζει και μπορεί να σιγουρευτεί προς στιγμήν αλλά μετά από λίγο να φύγει και να του μπει ξανά η έμμονη σκέψη: «Ναι κοίταξα την πόρτα αλλά μήπως άφησα το θερμοσίφωνα ανοικτό ή το μάτι της κουζίνας;» Και ξαναγυρνάει. Δεν είναι ότι πράγματι έχει ξεχάσει την πόρτα ανοικτή αλλά είναι η έμμονη σκέψη, η έγνοια του «μήπως την έχω ξεχάσει ανοικτή;» Δεν πρόκειται βέβαια για αδύνατη μνήμη ή για άνοια.
Λόγω της έγνοιας, πριν φύγει από το σπίτι μπορεί να κοιτάξει δυό και τρείς και πολλές φορές την πόρτα ή το θερμοσίφωνα μόνο και μόνο για να μπορεί μετά να θυμάται ότι τα κοίταξε αλλά αυτό δεν εμποδίζει την επαναφορά της έμμονης σκέψης αφού φύγει από το σπίτι. Γυρίζει πίσω από το δρόμο ή τηλεφωνά στη μάνα του και της λέει: «Μάνα κοίταξε μήπως έχω αφήσει την πόρτα ανοικτή». Αν δεν γυρίσει πίσω ή αν δεν το τσεκάρει με κάποιο τρόπο δεν ησυχάζει. Ο ίδιος το καταλαβαίνει ότι είναι υπερβολικός και το παραδέχεται μάλιστα αλλά δεν μπορεί να κάνει αλλιώς.
Ας δούμε άλλου είδους τέτοιες έμμονες σκέψεις ή ψυχαναγκαστικές συμπεριφορές. Περπατάει στο πεζοδρόμιο και δεν θέλει να πατήσει τους αρμούς από τις πλάκες του πεζοδρομίου. Όπως περπατάει έχει την τάση μέσα του να μετράει αριθμούς, σκαλοπάτια, αυτοκίνητα. Όποτε βρεθεί μπροστά σε σκαλοπάτια δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Ψυχαναγκαστικά αρχίζει να τα μετράει. Όταν περιμένει κάτι να γίνει ή κάποιον, αρχίζει να μετράει 1,2,3 κλπ και το δικαιολογεί αυτό λέγοντας ότι το κάνει τάχα για να περάσει η ώρα ενώ πρόκειται για εμμονή. Δεν μπορεί να κάνει αλλιώς.
Όταν βλέπει πινακίδες αυτοκινήτων τον πιάνει μανία να προσθέτει τους αριθμούς.
Ενώ περπατάει στο δρόμο αρχίζει να θέλει να περπατάει όλο και πιο γρήγορα ή μπορεί να αρχίσει να έχει την αίσθηση ότι κάποιος τον ακολουθεί. Την αίσθηση, όχι τη βεβαιότητα ούτε και την ψευδαίσθηση. Όταν κοιτάζει ένα ψηλό κτίριο από κάτω προς τα πάνω τον πιάνει κάτι σαν ζαλάδα, νοιώθει άσχημα, δεν μπορεί να το κάνει. Όταν διασχίζει μια γωνία του δρόμου αρχίζει ξαφνικά και σκέφτεται: «άμα πάω από δω μήπως μου συμβεί κάτι κακό, οπότε άσε καλύτερα να αλλάξω πορεία».
Ψυχαναγκαστικές κινήσεις, νευρικά τικ, μικροβιοφοβία
Σε πιο προχωρημένες καταστάσεις κάνει επίσης ψυχαναγκαστικές κινήσεις. Θέλει κάθε τόσο να ακουμπάει με το χέρι του την καρέκλα. Αν δεν το κάνει νοιώθει άσχημα ή ακόμα σκέφτεται ότι μπορεί κάτι κακό να του συμβεί αν δεν το κάνει. Μπορεί να μην είναι τόσο συνειδητοποιημένο ότι κάτι κακό θα του συμβεί αν δεν κάνει την κίνηση αλλά το σίγουρο είναι ότι αν δεν την κάνει την κίνηση νοιώθει άσχημα. Το Αρτζέντουμ Νίτρικουμ παιδί ή ο ενήλικας έχει συνήθως πολλά νευρικά τικ. Κουνάει τον ώμο του, κλείνει το ένα μάτι, κουνάει τη γλώσσα του κάτω από το άνω χείλος γιατί νοιώθει σαν να έχει φυσαλίδες εκεί μέσα ή κάνει κινήσεις με τα μαλλιά του.
Με τα μικρόβια έχει συχνά έναν έντονο ψυχαναγκασμό. Δεν είναι φόβος. Είναι ψυχαναγκασμός. Μπορεί να πλύνει τα χέρια του 20, 50, 100 φορές την ημέρα. Μπορεί να τα πλύνει και αμέσως μετά να σκεφτεί «Μήπως δεν τα έπλυνα καλά;» και να τα πλύνει ξανά και ξανά με σαπούνι και συχνά και με οινόπνευμα. Δεν θα ακουμπήσει εύκολα τα χερούλια στις πόρτες και ειδικά στις πόρτες της τουαλέτας. Δεν θα πάει εύκολα σε ξένη τουαλέτα. Θα έχει μια εμμονή στην καθαριότητα ή θα σιχαίνεται να πιεί νερό από τα ποτήρια στις ταβέρνες. Αυτός ο φόβος των μικροβίων του Αρτζέντουμ Νίτρικουμ είναι μια ψυχαναγκαστική κατάσταση.
Αν είναι συνοδηγός σε ένα αμάξι «οδηγεί» και αυτός ταυτόχρονα με τον οδηγό, πατάει φρένο φανταστικά, γέρνει στις στροφές ή νοιώθει σαν να έρχονται από απέναντι τα αμάξια να τους τρακάρουν ή σαν να πηγαίνει ο οδηγός πολύ κοντά στο πεζοδρόμιο. Και βέβαια τρελαίνει τον οδηγό στις παρατηρήσεις. Προσέξτε όμως! Μην μπερδέψετε αυτή την εμμονή με την κυριαρχική «φοβία» της διαστροφικής Λάχεσις η οποία χρησιμοποιεί τη «φοβία» της για να κυριαρχεί και να κάνει παρατηρήσεις στον άντρα της ή στο παιδί της την ώρα της οδήγησης. Έχει σημασία μεγάλη στην Ομοιοπαθητική να μην κρίνουμε την τελική συμπεριφορά αλλά την πρόθεση ή την τάση από την οποία προέρχεται. Είπαμε ότι πρέπει να κάνουμε διάγνωση της ιδιοσυγκρασίας με βάση το γονότυπο και όχι το φαινότυπο.
Άγχος αναμονής
Έχει ένα έντονο άγχος αναμονής το Αρτζέντουμ Νίτρικουμ. Όταν είναι να πάει σε μια σημαντική συνάντηση ή να δώσει εξετάσεις τον πιάνει νευρική συχνουρία ή νευρική ευκοιλιότητα. Αλλά το άγχος του είναι μέχρι να πάει. Όταν πάει και αρχίσει η διαδικασία τότε του περνάει συνήθως σε μεγάλο βαθμό. Είναι άγχος κυρίως αναμονής. Ή ξέρει ας πούμε ότι αύριο θα πάει κάπου. Τότε από σήμερα αρχίζει και σκέφτεται τι θα γίνει, πως θα γίνει, μήπως συμβεί αυτό ή εκείνο.
Το Λαϊκοπόντιουμ έχει άγχος όταν πρόκειται να μιλήσει μπροστά σε κόσμο ή να πάει σε κάτι σημαντικό αλλά το άγχος του δεν ξεκινάει από πολύ πριν όπως στο Αρτζέντουμ Νίτρικουμ. Το Λαϊκοπόντιουμ μάλιστα πάει εκεί και πριν αρχίσει η παρουσίαση έχει μεγάλο άγχος μέχρι και τα πρώτα λίγα λεπτά αλλά μετά τα καταφέρνει μια χαρά και μάλιστα πολύ καλά, πιο πάνω από το μέσο όρο. Η Σίλικα επίσης έχει άγχος να μιλήσει μπροστά σε κόσμο. Φοβάται ότι δεν θα τα καταφέρει, ότι θα τα κάνει θάλασσα και μάλιστα συχνά αναβάλλει ή αποφεύγει συμμετοχή σε δημόσιες εκδηλώσεις.
Φόβος-εμμονή για την υγεία του
Πολλές φορές μπορεί να δούμε φόβο για την υγεία στο Αρτζέντουμ Νίτρικουμ. Πρέπει να ξεχωρίσουμε αυτό το φόβο από τον αντίστοιχο φόβο του Φώσφορου ή του Αρσένικουμ. Στο Αρτζέντουμ Νίτρικουμ δεν είναι τόσο φόβος όσο εμμονή. Μια εμμονή που τυγχάνει να είναι για θέματα υγείας. Δηλαδή του μπαίνει μια ιδέα ότι έχει κάποια σωματική ασθένεια και αρχίζει και τρέχει για εξετάσεις και δεν πείθεται ότι δεν έχει τίποτα παρά τις φυσιολογικές εξετάσεις. Είναι επομένως μια εμμονή αλλά στο χώρο της υγείας.
Ενώ ο Φώσφορος είναι ένα άτομο που όταν πέσει το αυτόνομο νευρικό του σύστημα του βγαίνει μια φοβία για την υγεία του. Ακούει ότι κάποιος έπαθε ένα έμφραγμα, ένα εγκεφαλικό, κάτι ξαφνικό και σοβαρό και αμέσως αρχίζει: «Ωχ και εγώ νοιώθω κάτι εδώ πέρα σαν ταχυκαρδία, σαν να σταματάει η καρδιά μου, έναν πόνο, λες να πάθω και εγώ το ίδιο;» Και τότε αρχίζει και τρέχει από γιατρό σε γιατρό και από εξέταση σε εξέταση. Του λέει συνήθως ο γιατρός: «Δεν έχεις τίποτα, κάναμε καρδιογράφημα, υπέρηχο κλπ, δεν έχεις τίποτα, είναι η ιδέα σου, είσαι κατά φαντασίαν ασθενής».
Ο Φώσφορος προσβάλλεται, στεναχωριέται: «Μα δεν με πιστεύεις γιατρέ; Μα νομίζεις ότι σου λέω ψέματα; Νομίζεις ότι υποκρίνομαι; Όχι γιατρέ τα νοιώθω όλα αυτά». Βέβαια καθησυχάζεται όταν του πει ο γιατρός «Πάρε τα φάρμακα σου και θα γίνεις καλά», αλλά καθησυχάζεται μόνο προσωρινά. Για λίγο υποχωρούν τα συμπτώματα, για μερικές ώρες ή το πολύ για μερικές μέρες και αμέσως μετά φτου κι από την αρχή. Ξανά συμπτώματα, ξανά φόβος για την υγεία, φόβος για την καρδιά ή για εγκεφαλικό. Ο Φώσφορος δεν φοβάται τόσο το θάνατο, ότι δηλαδή αυτό που θα πάθει θα τον στείλει.
Φόβο γενικό θανάτου έχει κυρίως το Αρσένικουμ γιατί είναι εγωιστικό άτομο και φοβάται ότι θα χαθεί η ύπαρξη του και δεν θέλει να ακούει για γηρατειά και αρρώστιες και θανάτους. Το Ακόνιτουμ φοβάται και αυτό και μάλιστα πολύ πιο έντονα το θάνατο αλλά είναι μια πιο στιγμιαία κατάσταση. Φοβάται ότι πεθαίνει τώρα, αυτή τη στιγμή, λόγω συμπτωμάτων. Ο Φώσφορος φοβάται την ίδια την κατάσταση, τα συμπτώματα που έχει και όχι τόσο το θάνατο τον ίδιο γι αυτό και όποτε νοιώθει τα συμπτώματα τρέχει στο γιατρό και τον ξαναησυχάζει ο γιατρός και του ξαναπερνάει για λίγο και πάλι φτου κι από την αρχή. Μπορεί να ξαναγυρίσει την ίδια μέρα στο γιατρό και να του πει: «Εντάξει γιατρέ δεν βρήκαμε τίποτα προηγουμένως αλλά μήπως να κάναμε ξανά ένα καρδιογράφημα ή μια πιο βαθειά εξέταση γιατί έχω ξανά τα ίδια… σε παρακαλώ γιατρέ!»
Τον συμπαθείς το Φώσφορο σαν γιατρός. Σου βγάζει θετικά συναισθήματα. Τον συμπονάς γιατί έχει το αυθόρμητο και το συμπαθητικό και το αγνό ενός μικρού παιδιού. Λες μέσα σου: «Τον καημένο, ταλαιπωρείται, βασανίζεται, τι καλός άνθρωπος». Ενώ το Αρσένικουμ σου σπάει τα νεύρα σαν εγωιστικό, μίζερο και ξερόλας άτομο. Το Αρτζέντουμ Νίτρικουμ επίσης είναι μίζερο, όχι όμως όσο το Αρσένικουμ, αλλά όχι και συμπαθητικό σαν το Φώσφορο, γιατί σου σπάει τα νεύρα με τις εμμονές του.
Όσον αφορά τα νεύρα το Αρτζέντουμ Νίτρικουμ μπορεί να το δεις νευρικό, αγχώδες, πολύ αγχώδες. Έχει έντονα φουσκώματα, έχει προβλήματα με το πεπτικό σύστημα πιο έντονα και από το Φώσφορο, το Σούλφουρ ή τη Νουξ Βόμικα. Έχει επίσης μια υπερκινητικότητα. Αυτά για την ιδιοσυγκρασία Αρτζέντουμ Νίτρικουμ. Λέμε πάντα τα πιο χαρακτηριστικά συμπτώματα και προσπαθώ να σας δώσω τον σκελετό του, τη ραχοκοκαλιά της εικόνας του.