ΙΔΙΟΣΥΓΚΡΑΣΙΑ ΦΩΣΦΟΡΟΣ – phosphorus
-Φάσεις Α, Β, Γ και Δ στην ισορροπία ενός ατόμου
-Το ζωηρό, έξυπνο, πονόψυχο και καλό παιδί που δεν λέει να μεγαλώσει
-Κοινωνικότατος και αγαπητός
-Εξωστρεφές μπουρίνι που συγχωρεί
-Αγνός, ιδεολόγος, πολεμιστής
-Ευαίσθητος και πονόψυχος
-Το τέλειο θύμα των διαστροφικών!
-Μεγάλη, ευαίσθητη και εύπιστη καρδιά
-Καμιά ιδιοσυγκρασιακή τάση δεν είναι ελεύθερη επιλογή!
-Άλλο το «κοινωνικό προσωπείο» και άλλο οι βαθύτερες τάσεις του ατόμου
-Υπερβολικά φιλότιμος
-Έξυπνος και ζωηρός
-Ιδιαίτερη ενασχόληση με την υγεία του στη φάση Α
-Τάση για παγωμένο νερό
-Νευροφυτική φάση Β
-Ο Φαύλος Κύκλος των Νευροφυτικών Συμπτωμάτων
-Εξετάσεις, γιατροί, πάλι εξετάσεις, πάλι γιατροί!
-Συμπαθητικό άτομο και ευγνώμων
-Θέλει συμπαράσταση και παρηγοριά
-Του αθλητισμού και της Φύσης
-Εξωστρεφέστατος και της παρέας
-Φόβος των συμπτωμάτων και όχι τόσο της ασθένειας ή του θανάτου
-Διαφορική Διάγνωση από άλλες νευροφυτικές ιδιοσυγκρασίες
-Φάση Γ-παραίτηση
-Αισθηματίας σεξουλιάρης
Η ιδιοσυγκρασία Φώσφορος (Phosphor, Phosphorus) αντιστοιχεί στο ομώνυμο φάρμακο το οποίο παρασκευάζεται από το στοιχείο Φώσφορος σαν πρώτη ύλη, δυναμοποιημένο βέβαια και γι αυτό ακίνδυνο.
Ο Φώσφορος είναι μια πολύ συχνή ιδιοσυγκρασία και ιδιαίτερα στην εποχή μας που λόγω αγχώδους τρόπου ζωής πέφτει εύκολα το Αυτόνομο Νευρικό Σύστημα και εμφανίζονται τα λεγόμενα νευροφυτικά συμπτώματα. Όπως είχαμε πει για το Αρτζέντουμ Νίτρικουμ ότι είναι ο χαρακτηριστικός εκπρόσωπος των ψυχαναγκαστικών ατόμων – χωρίς να σημαίνει ότι όποιος είναι ψυχαναγκαστικός θα πάρει Αρτζέντουμ Νίτρικουμ – έτσι και ο Φώσφορος είναι ο χαρακτηριστικός εκπρόσωπος των νευροφυτικών ατόμων. Διαγνωστικά εντάσσω το Φώσφορο στις Φοβικές Ιδιοσυγκρασίες με κυριότερες το Φώσφορο, το Αρτζέντουμ Νίτρικουμ, το Αρσένικουμ και την Καλκάρεα Καρμπόνικα. Δεύτερες σε συχνότητα και σημασία έρχονται το Ακόνιτουμ, το Καούστικουμ και η Μανσινέλλα. Η Πουλσατίλλα χωρίς να είναι ιδιαίτερα φοβική ιδιοσυγκρασία εξετάζεται με το Φώσφορο γιατί έχει πάρα πολλά κοινά ψυχικά στοιχεία με αυτόν.
Ο Φώσφορος σαν τάση είναι εξωστρεφής όσον αφορά τη σωματική και ψυχική έκφραση αλλά εσωστρεφής σαν τάση όσον αφορά την πρόθεση, τις αρχές και τα ιδανικά. Το Μεντορίνουμ είναι εξωστρεφές σε όλα, δηλαδή και όσον αφορά τις αρχές και όσον αφορά την πρόθεση.
Φάσεις Α, Β, Γ και Δ στην ισορροπία ενός ατόμου
Ας δούμε λίγο τις φάσεις του Φωσφόρου. Σε κάθε ιδιοσυγκρασία υπάρχουν αυτές οι φάσεις. Είναι η φάση Α όπου έχουμε ένα σχεδόν ισορροπημένο άτομο, δεν έχουμε δηλαδή νόσο με τη συνήθη έννοια του όρου αλλά κάποια προεξέχοντα ιδιοσυγκρασιακά χαρακτηριστικά. Άτομα αυτής της φάσης δεν θα προσέλθουν εύκολα στο γιατρό εκτός και αν έλθουν προληπτικά κάτι όμως που δεν γίνεται εύκολα από τις περισσότερες ιδιοσυγκρασίες. Ο Φώσφορος όμως μπορεί και να το κάνει γιατί ακριβώς όπως θα δούμε έχει άγχος με την υγεία του.
Η Β φάση είναι η φάση όπου έχουμε πλέον νόσηση και μάλιστα στο αρχικό στάδιο. Αυτή τη φάση θα τη δούμε συχνά στο ιατρείο. Η Γ φάση αφορά άτομα με προχωρημένες ή χρόνιες ασθένειες και επιβαρυμένο οργανισμό. Η Δ φάση εμφανίζει ουσιαστικά κοινά χαρακτηριστικά για τις περισσότερες ιδιοσυγκρασίες γιατί όλες καταλήγουν σε πλήρη σωματική και ψυχική αποδιοργάνωση με ελαφρές παραλλαγές. Εκεί θα δούμε συνήθως καταστάσεις μανίας ή απάθειας.
Διαγνωστικά έχει μεγάλη σημασία να περιγράψουμε και να ταυτοποιήσουμε κυρίως τη Β φάση και δευτερευόντως την Α φάση και τη Γ και πολύ λιγότερο τη Δ. Κι αυτό γιατί τα ιδιαίτερα ιδιοσυγκρασιακά χαρακτηριστικά φαίνονται καλύτερα στη Β φάση. Κατά κανόνα δυστυχώς στις ομοιοπαθητικές φαρμακολογίες τα συμπτώματα των διαφόρων φάσεων δίνονται ανακατεμένα και αυτό προκαλεί μια σύγχυση όσον αφορά την ουσιαστική εικόνα μιας ιδιοσυγκρασίας. Στα μαθήματα μας θα επιμείνω στην περιγραφή της σημαντικότερης φάσης, της Β δηλαδή. Όπου παρατίθενται συμπτώματα ή εικόνες από την Α φάση ή από την Γ φάση φροντίζω να το διευκρινίζω.
Το ζωηρό, έξυπνο, πονόψυχο και καλό παιδί που δεν λέει να μεγαλώσει
Επειδή έχει σημασία για την περιγραφή του Φωσφόρου θα ξεκινήσουμε από την περιγραφή της Α φάσης και μάλιστα στην παιδική ηλικία. Πώς είναι λοιπόν ένα παιδάκι φωσφοράκι; Είναι η τυπική εικόνα του ζωηρού υπερκινητικού παιδιού. Είναι συνήθως αγόρι. Ζωηρό, κινητικό ναι αλλά όχι το σπαστικό, το νευρικό, το στριμμένο ή το κακό παιδί. Αντίθετα είναι το βολικό παιδί, το αγνό, το καλό παιδί, ο αγνός εκπρόσωπος της παιδικής ηλικίας. Έχει αυτή την έντονη αγνή παιδικότητα την οποία συχνά κουβαλάει και στην ενήλικη ζωή του. Είναι το τέλειο παιδάκι ο Φώσφορος, δηλαδή αγνό, καλό και ζωηρό γι’ αυτό και σου προκαλεί μια έντονη συμπάθεια.
Η μαμά του σου λέει ότι δεν κάθεται ήσυχα με τίποτα, ούτε για μια στιγμή. Θέλει συνέχεια να παίζει, θέλει να ευχαριστηθεί παιχνίδι. Μπορεί και να είναι σε μια ηλικία που δεν είναι πλέον του παιχνιδιού, να έχει μεγαλώσει, τα άλλα παιδιά να έχουν ηρεμήσει από την τάση για παιχνίδι, αυτός όμως εκεί, στο παιχνίδι. Δεν το έχει χορτάσει ακόμη. Σκεφτείτε κάποια αγόρια που είναι έκτη δημοτικού τα οποία δεν ασχολούνται ακόμη με κορίτσια, ούτε τόσο και με τα μαθήματα και είναι της μπάλας, της αγοροπαρέας, του παιχνιδιού, της ζωντάνιας και της παιδικότητας. Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να έχουμε να κάνουμε με Φωσφοράκια.
Ακόμη και σε πιο μεγάλες ηλικίες ο Φώσφορος παραμένει ένα μικρό παιδί. Του αρέσουν τα αθλήματα, η φύση, η θάλασσα, το βουνό. Μπορεί να τον δεις στα 35 του να παίζει ποδόσφαιρο με την παρέα του. Να συναντιούνται τακτικά με άλλους φίλους παρόμοιας ιδιοσυγκρασίας και να παίζουν ποδόσφαιρο με τα φανελάκια τους και τα αθλητικά τους παπούτσια κάθε Κυριακή πρωί.
Κοινωνικότατος και αγαπητός
Είναι καλών προθέσεων παιδί, πολύ καλών προθέσεων. Είναι κοινωνικός, πολύ κοινωνικός. Θα πάει στο άλλο παιδί και θα του πει: «Γεια σου, είμαι ο Γιάννης, εσένα πως σε λένε; Θέλεις να γίνουμε φίλοι και να παίξουμε;» Και πριν προλάβει να απαντήσει το άλλο παιδί: «Έλα, έλα πάμε να παίξουμε μπάλα».
Επειδή είναι κοινωνικός, καλό παιδί, εύπιστος, ομαδικός και όχι εγωιστής θα τον δεις να είναι πολύ αγαπητός στο σχολείο. Τον ξέρουν όλοι με το μικρό του όνομα. Τον λατρεύουν τα παιδιά αλλά και οι γονείς των φίλων του. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι υποχωρητικός. Ότι δηλαδή άμα πάει να τον δείρει κάποιος ότι θα κάτσει να της φάει. Αμ δε! Είναι εξωστρεφής σαν τάση γι αυτό και δεν είναι δειλός. Θα αντιδράσει έντονα. Δεν θα πάει όμως πρώτος να κάνει τον καυγά, ούτε θα το παίζει άγριος μάγκας όπως ένα Μεντορίνουμ. Ούτε θα εκδικηθεί ή να ανταποδώσει. Ίσα-ίσα συγχωρεί πολύ.
Εξωστρεφές μπουρίνι που συγχωρεί
Μοιάζει με ένα μπουρίνι στα νεύρα του. Εύκολα ανάβει, τα εκφράζει, είναι έντονος και του περνάνε σε πέντε λεπτά και δεν κρατάει τίποτα μέσα του. Το σύνθημα του είναι «και πάλι φίλοι». Αυτό είναι εξωστρεφές σαν τάση χαρακτηριστικό. Έτσι είναι και το Μεντορίνουμ μπουρίνι με τα νεύρα του αλλά το Μεντορίνουμ είναι πιο τραχύ, πιο επιφανειακό, πιο ακατέργαστο, πιο άγριο. Μπορεί να σου πει κιόλας: «Έίσαι ξενέρωτος, ξέχασε με, μην διασταυρωθούν ξανά τα χνώτα μας».
Όχι όμως με την έννοια της πλατινικής διαγραφής. Η Πλάτινα, όταν της κάνεις κάτι σοβαρό σου βάζει ένα Χ. Σε βλέπει αφ’ υψηλού, θεωρεί πλέον ότι εσύ είσαι ένα σκουλήκι, ένα τίποτα και πλέον δεν αξίζεις να κάνεις παρέα μαζί της. Το νόημα είναι το εξής: «Πώς τόλμησες εσύ να την βγεις στη βασίλισσα σκουλήκι;» Το Μεντορίνουμ λέει: «Άει παράτα μας ρε ξενέρωτε». Αλλά μετά από λίγο μπορεί να σε δεχτεί στην παρέα του γιατί δεν έχει πρόβλημα, είναι πιο άνετος, δεν το παίρνει εγωιστικά. Από την άλλη μπορεί να μη θέλει να κάνει και πολλή παρέα με «φλούφληδες».
Ενώ ο Φώσφορος συγχωρεί και δεν θυμάται. Δεν στο κρατάει. Συχνά ο Φώσφορος μετανιώνει κιόλας ακόμα και ας έφταιγε ο άλλος και λέει: «Γιατί ξέσπασα τώρα… έλα μωρέ μην με λαμβάνεις υπόψιν σου». Έτσι από καλή καρδιά και καλή πρόθεση. Ενώ πχ έχει δίκιο στον καυγά με τη γυναίκα του, μετά το ξέσπασμα του ζητάει και συγνώμη. Γι’ αυτό και ο Φώσφορος είναι το τέλειο θύμα. Έτσι είναι τα περισσότερα εσωστρεφή και καλόβολα άτομα. Είναι τα τέλεια θύματα και θηράματα των διαστροφικών ατόμων.
Αγνός, ιδεολόγος, πολεμιστής
Ο Φώσφορος νευριάζει, ανάβει εύκολα όπως είπαμε. Από τί όμως; Όταν έχεις να κάνεις με ένα άτομο αλτρουιστικό, γιατί είναι κατ’ εξοχήν αλτρουιστικό άτομο ο Φώσφορος, τότε είναι αναμενόμενο να εκνευρίζεται εύκολα από την πάσης φύσεως αδικία. Όχι μόνον όταν αδικείται αυτός αλλά πολύ περισσότερο όταν αδικούνται άλλοι γύρω του και δη αδύνατα άτομα. Σε τέτοια περίπτωση ο Φώσφορος εξεγείρεται. Δεν καταλαβαίνει τίποτα. Θα αντιδράσει, θα διαμαρτυρηθεί έντονα, θα εκραγεί και εκεί που τον παίρνει αλλά και εκεί που δεν τον παίρνει. Δεν υπολογίζει το συμφέρον του, δεν είναι υπολογιστής.
Είναι αγνός ιδεολόγος. Και επειδή είναι και εξωστρεφής θα αντιδράσει έντονα. Θα δεις το Φώσφορο συχνά σαν αγνό συνδικαλιστή να υπερασπίζεται με πάθος τα δίκαια των συναδέλφων του. Θα προσπαθήσει να φέρει τα πάνω-κάτω. Τον ενοχλεί και ιδεολογικά αλλά κυρίως συναισθηματικά η αδικία. Είναι πονόψυχος, συμπάσχει με τους γύρω του, νοιάζεται. Γι’ αυτό είναι ιδεολόγος. Δεν είναι ιδεολόγος με το μυαλό όπως πχ το Λαϊκοπόντιουμ και το Σούλφουρ. Είναι ιδεολόγος λόγω καρδιάς. Δεν τον ενοχλεί η αδικία μόνο για τον εαυτό του ή για το άμεσο του περιβάλλον. Είναι άτομο κοινωνικά τοποθετημένο. Δεν λέει «εγώ», πάντα λέει «εμείς». Νοιάζεται και για τους γείτονες, για όλο τον κόσμο, για την κοινωνία.
Θα δεις το Φωσφοράκι από πολύ μικρό να προβληματίζεται για το τι συμβαίνει κοινωνικά. Θα πει με σοβαρό ύφος και θα εκπλήξει το μπαμπά του: «Μπαμπά γιατί να υπάρχουν ζητιάνοι;» Το λέει αγνά, δεν το λέει για να φανεί, για το ίματζ, όπως κάνει το Λαϊκοπόντιουμ με το ίματζ του «καλού μαθητή» όταν είναι μικρός και με το ίματζ του «προοδευτικού κουλτουριάρη καλλιεργημένου» όταν έχει μεγαλώσει. Δεν το κάνει όπως μια Λάχεσις ή ένα διαστροφικό άτομο που το κάνει για να εκμεταλλευτεί και να κερδίσει κάτι από αυτή τη στάση.
Ευαίσθητος και πονόψυχος
Ο Φώσφορος είναι αγνός, ειλικρινής αλτρουιστής, νοιάζεται πραγματικά και είναι πράγματι πονόψυχος. Είναι ο αγνός, εσωστρεφής σαν τάση πονόψυχος. Εσωστρεφής σαν τάση στην ιδεολογία, την πρόθεση και τις αρχές, εξωστρεφής στην έκφραση. Δηλαδή θα δει από παιδί το ζητιάνο και θα πει: «Μαμά αυτός ο άνθρωπος γιατί είναι έτσι;» «Α παιδάκι μου δεν έχει λεφτά ή είναι άρρωστος». «Μαμά να του δώσουμε κάτι! Πάω να του δώσω το χαρτζιλίκι μου».
Νοιάζεται ουσιαστικά. Δεν είναι αυτό το τυπικό που τώρα όλες οι μαμάδες για κοινωνικούς λόγους μαθαίνουν τα παιδιά τους να είναι πονόψυχα και ευγενικά κλπ. Κάτω από μια τέτοια επίδραση μπορεί να δεις και ένα Μεντορίνουμ να λειτουργεί δευτερογενώς έτσι, αρχικά τουλάχιστον μέχρι να μεγαλώσει και να πει μέσα του ή ακόμα και έξω του: «Άντε πήγαινε να δουλέψεις ρε κοπρίτη και μην μας δουλεύεις ψιλό γαζί».
Ο Φώσφορος είναι πρωτογενώς πονόψυχος, δεν είναι λόγω αγωγής. Η συμπεριφορά του αυτή βγαίνει από μέσα του, ιδιοσυγκρασιακά. Θα τον δεις να τρέξει να βοηθήσει τη γυναίκα του, τα παιδιά του, τη θεία του, το θείο του, το γείτονα, τον παρά πέρα που δεν τον ξέρει. Γι’ αυτό είναι αγαπητός πολλές φορές. Επειδή φροντίζει για όλους. Στο σχολείο το Φωσφοράκι θα νοιαστεί για τα παιδιά που έχουν πρόβλημα. Εάν κάποιο άγριο Μεντορινάκι ή διαστροφικό παιδάκι πάει να αδικήσει ένα άλλο παιδί τότε θα μπει στη μέση το Φωσφοράκι και θα «καθαρίσει» ή θα φωνάξει τη δασκάλα. Θα αντιδράσει και ας του λέει ο άλλος: «Τι θες και ανακατεύεσαι εσύ;»
Το τέλειο θύμα των διαστροφικών!
Αυτή του η στάση του ειλικρινούς ενδιαφέροντος τον κάνει αγαπητό αλλά και τον κάνει το τέλειο θύμα. Εύπιστος, αγνών προθέσεων, αλτρουιστικό άτομο… την έβαψε! (γέλια) Τον πήρε και τον σήκωσε! Θα τον διαλέξει μια γυναίκα Βαλεριάνα να τον κάνει ότι θέλει. Θα τον διαλέξει μια Λάχεσις να τον έχει σήκω-σήκω, κάτσε-κάτσε.
Η μαμά Λάχεσις θα του αλλάξει τα φώτα του Φωσφόρου γιου. Έχω δει χιλιάδες φορές τον τριαντάρη, σαραντάρη γιο να κουβαλάει συνέχεια τη μάνα του στους γιατρούς και ας μην έχει ουσιαστικό πρόβλημα. Μονίμως παραπονιέται ότι είναι άρρωστη, μονίμως κλαίγεται. Είναι αυτή που εν γνώσει της υιοθετεί το ρόλο της «καημένης». Είναι αυτή που «ταλαιπωρήθηκε» από τον «αλκοολικό» και «αχαΐρευτο» άντρα της. Βρίσκει λοιπόν το καλόβολο και αγαθό παιδάκι της και τον βάζει εναντίον του πατέρα του και όλη την ώρα να της κάνει τα χατίρια της. Ο γιος της είναι παντρεμένος, με δουλειά, με παιδιά, με υποχρεώσεις και εκτός αυτών τρέχει μονίμως για τη μάνα του, για τη θεία του και μονίμως στεναχωριέται.
Και το σημαντικότερο είναι ότι δεν καταλαβαίνει ή δεν θέλει να πιστέψει ακόμη και όταν του το λένε ότι η μάνα του τον δουλεύει ψιλό γαζί. Βέβαια, ως εξωστρεφές άτομο αγανακτεί πολλές φορές με την κατάσταση αλλά ακόμη και αν καταλάβει τι γίνεται λέει: «Έλα μωρέ μάνα μου είναι, με φρόντισε, θυσιάστηκε για μένα, τι να κάνω μου έχει παθολογική αγάπη… δεν το θέλει κι αυτή, πέρασε πολλά στη ζωή της…» Και ας είναι μπαρούφες και παραμύθια της Χαλιμάς όλα αυτά.
Μεγάλη, ευαίσθητη και εύπιστη καρδιά
Είναι του καθήκοντος ο Φώσφορος. Αλλά όχι του καθήκοντος όπως μια Νουξ Βόμικα που είναι του καθήκοντος για το καθήκον και της τάξης για την τάξη, δηλαδή μια στεγνή κατάσταση, λίγο ασυναισθηματική, εγκεφαλική παρά καρδιακή. Ενώ ο Φώσφορος έχει μεγάλη και ευαίσθητη καρδιά, κυκλοφορεί έντονο συναίσθημα μέσα του. Δεν το κάνει με τη λογική.
Πχ ένα Λαϊκοπόντιουμ μπορεί να βοηθήσει ένα ζητιάνο, όχι συχνά όμως, αλλά το κάνει από το μυαλό, δεν συμπάσχει με την καρδιά. Δεν είναι πονόψυχο το Λαϊκοπόντιουμ ή και αν φαίνεται είναι λόγω κουλτούρας, λόγω ιδεών και πιστεύω και όχι λόγω συναισθήματος. Ή μπορεί να πει επειδή είναι καχύποπτο άτομο: «Εγώ νομίζω ότι είναι απατεώνες όλοι αυτοί και δεν πρέπει να τους δίνουμε γιατί άμα τους βοηθάμε συντηρούμε μια λάθος κατάσταση, αναπαράγουμε έναν παρασιτισμό…» Και λέει τα κουλτουριάρικα του αναπτύσσοντας με επιχειρήματα τις απόψεις του.
Ενώ ο Φώσφορος μπορεί ακόμη και να ξέρει ότι ο άλλος είναι απατεώνας ή να έχει σοβαρές ενδείξεις γι’ αυτό και να λέει: «Έλα μωρέ, δεν πειράζει, δεν τον βλέπεις πως είναι; Χρειάζεται μια βοήθεια κι’ αυτός. Ας του δώσουμε». Είναι της άποψης του «κάντο καλό και ρίξτο στο γιαλό» όχι γιατί το πιστεύει σαν ιδεολογία τόσο όσο γιατί το υιοθετεί για να δικαιολογήσει την ψυχαναγκαστική του τάση να βοηθάει τους άλλους. Ο Φώσφορος είναι το τέλειο θύμα των ζητιάνων.
Το Φώσφορο τον έχουνε δουλέψει πάρα πολλές φορές οι φίλοι και γνωστοί του και τον έχουνε εκμεταλλευτεί πολλάκις. Ρωτάς το Φώσφορο: «Έχει τύχει πολλές φορές να την πατήσεις πιστεύοντας τους άλλους;» «Α γιατρέ!» λέει και πετάγεται από το κάθισμα, «την έχω πατήσει πολλές φορές και έχω πει εκατό φορές να αλλάξω, να γίνω και γω κακός αλλά δεν τα καταφέρνω». Μπορεί όμως να ρωτήσεις κάποια στιγμή ένα Φώσφορο: «Είσαι εύπιστος ή δύσπιστος;» και να σου απαντήσει ότι είναι δύσπιστος, αλλά πάντα εννοεί ότι είναι πρωτογενώς σαν χαρακτήρας εύπιστος αλλά η ζωή τον έχει κάνει δύσπιστο. Και βέβαια εννοεί ότι έχει φάει τόσες πολλές στρακαστρούκες στη ζωή του και προσπαθεί να γίνει, αν και δεν τα καταφέρνει στην πράξη, δύσπιστος.
Καμιά ιδιοσυγκρασιακή τάση δεν είναι ελεύθερη επιλογή!
Προσέξτε ο «αλτρουισμός» του Φώσφορου δεν είναι ελεύθερη επιλογή. Καμιά ιδιοσυγκρασιακή τάση, ιδιαίτερα αν είναι έντονη, δεν είναι ελεύθερη επιλογή. Είναι σχεδόν ψυχαναγκαστική, είναι τάση, είναι παθολογικό σύμπτωμα, είναι πάθος. Δεν έχει σημασία αν το άτομο εκ των υστέρων ενδύει αυτή την τάση με αρχές, πιστεύω, θέλω και διανοητικά επιχειρήματα. Αυτό δεν είναι παρά το χρύσωμα του χαπιού. Είναι η εκ των υστέρων διανοητική δικαιολόγηση του ήδη υπάρχοντος πάθους.
Είναι σαν τον αλκοολικό ή τον πρεζάκια που βρίσκει χίλιες δικαιολογίες και παραμύθια για να δικαιολογήσει την κατάσταση του. Είναι σαν τον φανατικό ιδεολόγο κομμουνιστή της Δύσης που χρόνια ολόκληρα δικαιολογούσε τα στραβά του κομμουνιστικού καθεστώτος στη Σοβιετική Ένωση χάριν του διεθνισμού. Ή σαν το φανατικό Αμερικανόφιλο που βλέπει την Αμερική μόνο σαν την πατρίδα της δημοκρατίας και δεν βλέπει όλα τα στραβά που συμβαίνουν εκεί. Το ανθρώπινο μυαλό είναι μανούλα στο να εφευρίσκει δικαιολογίες. Όλα αυτά όμως είναι «προφάσεις εν αμαρτίαις».
Άλλο το «κοινωνικό προσωπείο» και άλλο οι βαθύτερες τάσεις του ατόμου. Είναι πολύ σημαντικό για την ομοιοπαθητική διάγνωση να ξεχωρίζουμε τη νοητική εικόνα που προβάλλει στον εαυτό του και σε μας ένα άτομο από τις πραγματικές του προθέσεις και αδυναμίες και πάθη που κρύβονται πιθανώς κάτω από αυτήν. Ο αλτρουισμός του Φώσφορου δεν είναι ελεύθερη κατάσταση, είναι ψυχαναγκασμός, είναι πάθος. Είναι χωρίς διάκριση και χωρίς το φρένο της λογικής. Είναι προσκόλληση. Είναι ανελεύθερη συμπεριφορά. Γι’ αυτό και τον οδηγεί συχνά στη θυματοποίηση. Γίνεται θύμα, υποφέρει και αρρωσταίνει. Οτιδήποτε μας αρρωσταίνει, εξ ορισμού από τη φύση του, απριόρι, είναι λάθος, είναι μη φυσιολογική συμπεριφορά. Είναι ανισορροπία.
Αυτή η διάκριση μεταξύ επιφανειακής εικόνας, επιφανειακού ίματζ που μας προβάλλει ένα άτομο και βαθύτερων προθέσεων και παθών είναι ιδιαίτερα σημαντική όταν η διάγνωση μας αφορά διαστροφικά άτομα. Πολλές «Ελληνίδες μητέρες» που προβάλλουν την εικόνα της ευαίσθητης, καλής μάνας που λατρεύει παθολογικά τα παιδιά της δεν είναι παρά Λάχεσις ή διαστροφικές κυριαρχικές ιδιοσυγκρασίες που με αυτό τον τρόπο καλύπτουν την κυριαρχικότητα τους. Η εικόνα της καλής μάνας δεν είναι παρά ένα αποδεκτό και ωφέλιμο γι’ αυτήν κοινωνικό προσωπείο. Εμφανίζονται απλώς σαν «υπερπροστατευτικές» ενώ είναι κυριαρχικές. Εμφανίζονται σαν «ευαίσθητες» ενώ είναι υποκρίτριες και σκληρές. Εμφανίζονται ως έχουσες «παθολογική αγάπη» για τα παιδιά τους ενώ είναι απλά κυριαρχικές.
Συχνά συμβαίνει το ίδιο με διάφορα άλλα κοινωνικά προσωπεία. Ο «άγιος ιερέας», η «ελεήμων πλούσια», η «διευθύντρια με την αυστηρή ηθική», ο «αγωνιστής πολιτικός», ο «καημένος ευαίσθητος», ο «πολιτισμένος και καλλιεργημένος άνθρωπος» κοκ. Προσέξτε δεν σημαίνει ότι «όλοι το παίζουν», ότι όλοι είναι απατεώνες, ότι όλοι είναι διαστροφικοί.
Τα εσωστρεφή άτομα τείνουν να υιοθετούν κοινωνικά προσωπεία για να καλύπτουν τις αδυναμίες τους και τις δειλίες τους και τους μικροεγωισμούς τους. Αυτή η κατάσταση είναι ελάχιστα συνειδητή και είναι πολύ δύσκολο να το συνειδητοποιήσουν ότι έτσι είναι, ακόμα και αν τους το εξηγήσεις παρά το γεγονός ότι έχουν την καλή πρόθεση να καταλάβουν. Είναι δύσκολο γιατί τους γκρεμίζεις έναν ιδεολογικό κόσμο αρχών πάνω στον οποίο έχουν ανάγκη να στηρίζονται για να δικαιολογούν τον τρόπο ζωής τους.
Τα εξωστρεφή άτομα έχουν την τάση να υιοθετούν κοινωνικά προσωπεία τα οποία βολεύουν την τάση τους να απολαύσουν τη ζωή και να προβάλουν τη δύναμη και τη μαγκιά τους. Είναι μια κατάσταση αυθόρμητη και αρκετά ασυνείδητη και δεν τους ενδιαφέρει να ασχοληθούν με εξηγήσεις και θεωρίες περί τούτου γιατί δεν είναι και ιδιαίτερα διανοητικά άτομα.
Τα διαστροφικά άτομα τείνουν να υιοθετούν κοινωνικά προσωπεία για να πετύχουν τους κυριαρχικούς σκοπούς τους και έχουν μεγάλη ικανότητα περί τούτου. Συχνά υιοθετούν δημοφιλή κοινωνικά προσωπεία τα οποία είναι αντίθετα με τις πραγματικές τους ποιότητες. Πχ είμαι κακός και το παίζω καλός, είμαι ανειλικρινής και το παίζω ειλικρινής κοκ. Είναι μια κατάσταση με αρκετή δόση συνειδητότητας, γι’ αυτό κυριολεκτούμε όταν λέμε ότι «το παίζουν» και όταν πας να τους εξηγήσεις το τι κάνουν εξεγείρονται γιατί νοιώθουν ότι τους «ξεβρακώνεις».
Επαναλαμβάνω λοιπόν ότι αυτός ο «αλτρουισμός» του Φώσφορου είναι ένα ιδιοσυγκρασιακό χαρακτηριστικό. Δεν είναι ουσιαστική ελεύθερη επιλογή του, δεν είναι πνευματική κατάκτηση του. Βέβαια έχει σαφώς σχέση με το τι έχει κάνει στις προηγούμενες του ζωές και τους καρπούς που έχει δρέψει. Όταν λέμε ιδιοσυγκρασιακό χαρακτηριστικό εννοούμε μια ψυχαναγκαστική κατάσταση, ένα αρνητικό χαρακτηριστικό, μια ανισορροπία. Δεν είναι ένα χαρακτηριστικό σε βαθμό 0 ή 1 , αλλά σε βαθμό 2 ή 3. Και επειδή πρόκειται για ανισορροπία γι’ αυτό γίνεται θύμα ο Φώσφορος. Γιατί δεν έχει διάκριση.
Βέβαια ο Φώσφορος δεν είναι αλτρουιστής στη συμπεριφορά επειδή θέλει να του λένε «μπράβο» ή επειδή θέλει να έχει το ίματζ του «καλού» όπως πχ το Λαϊκοπόντιουμ. Πρόκειται για μια πιο αγνή σαν κίνητρο, κατάσταση. Του βγαίνει σχετικά «αυθόρμητα», πάντα σε εισαγωγικά το αυθόρμητα για τους λόγους που αναφέραμε. Ενώ το Λαϊκοπόντιουμ έχει υπολογιστικό κίνητρο, αποβλέπει σε οφέλη. Ο Φώσφορος είναι όντως πονόψυχος, υποφέρει και συμπάσχει με τους άλλους ανθρώπους κι ας τον δουλεύουνε.
Ο Φώσφορος είναι το τέλειο θύμα συνεταίρος στη δουλειά. Θα τα κάνει όλα, θα τρέχει για όλα και θα του φάει τα λεφτά ο άλλος και μπορεί να τον πετάξει έξω από τη δουλειά. Είναι το τέλειο θύμα σύζυγος. Θα τον έχει να τρέχει στη δουλειά όλη μέρα, να τρέχει τα παιδιά στα φροντιστήρια, να κάνει δουλειές στο σπίτι, θα τον κερατώσει, θα του πάρει και τα παιδιά και μετά το διαζύγιο θα τον έχει και πάλι να τρέχει για τα παιδιά, ακόμη και γι’ αυτήν. Και θα την έχει συγχωρέσει κιόλας.
-Γυναίκες Φώσφοροι υπάρχουν;
-Ναι υπάρχουν αλλά σε πολύ μικρότερη συχνότητα. Έχει τα ίδια χαρακτηριστικά με τον άντρα Φώσφορο ίσως λίγο πιο ήπια στην εξωστρεφή έκφραση. Είναι δηλαδή εξωστρεφής και αλτρουιστική και εύπιστη κλπ.
Υπερβολικά φιλότιμος
Είναι επίσης υπερβολικά φιλότιμος. Δηλαδή και να μην έχει το αφεντικό από πάνω του στη δουλειά θα κάτσει να κάνει τη δουλειά του όπως πρέπει κι ας είναι όλοι οι συνάδελφοι του «πέρα βρέχει». Εάν πχ είναι δημόσιος υπάλληλος κανένας δεν θα δουλεύει στην υπηρεσία του και θα του τα φορτώνουν κιόλας. Αν είναι ελεύθερος επαγγελματίας τρέχει να προλάβει τις προθεσμίες. Αν είναι τεχνίτης, υδραυλικός, ηλεκτρολόγος θέλει να τρέξει να προλάβει να τα κάνει όλα σωστά, να μην του πουν γιατί δεν μου το έκανες την ώρα που έπρεπε ή γιατί δεν μου το έκανες καλά. Είναι καλός ελεύθερος επαγγελματίας, καλός υπάλληλος, πολύ καλός αλλά πολλές φορές είναι θύμα λόγω φιλοτιμίας. Αυτή η φιλοτιμία του προκαλεί έντονο άγχος.
Λόγω εσωστρεφούς ιδεολογίας δεν θα τον δεις να είναι απατεώνας, να σου φάει λεφτά, να σου κάνει κομπίνες ή παρανομίες. Προσπαθεί να είναι εντάξει στο βαθμό που μπορεί. Δεν σημαίνει ότι δεν θα αποκρύψει εισοδήματα από την Εφορία. Δεν είναι δηλαδή άκαμπτα τυπικός όπως πχ η Νουξ Βόμικα που θέλει να είναι νευρωτικά τυπική ή το Λαϊκοπόντιουμ που είναι τυπικός από φόβο. Ή επειδή ξέρει ότι ζει σε ένα καπιταλιστικό σύστημα και εκεί ισχύουν οι νόμοι της αγοράς μπορεί να βάλει κάτι παραπάνω στην τιμή για να βγάλει αρκετό κέρδος από τη δουλειά του ή θα αναγκαστεί να δώσει και μίζα για να πάρει μια δουλειά. Αλλά μέχρι εκεί. Δεν θα γίνει εύκολα ο πονηρός και αδίστακτος εκμεταλλευτής.
Επειδή ούτως ή άλλως είναι καλός τεχνίτης και συνήθως έχει δουλειά και είναι επιτυχημένος επαγγελματίας θα αρκεστεί στο καλό του εισόδημα από την ευθεία οδό. Το πιο πιθανό αν έχει συνέταιρο, είναι να τον γελάσει ο συνεταίρος του και να του φάει τη δουλειά και να ξαναρχίσει από την αρχή. Κι’ αυτό λόγω της ευπιστίας του και της καλής του πρόθεσης.
Δανείζει εύκολα ο Φώσφορος λόγω συμπόνιας και θετικής πρόθεσης απέναντι στους άλλους. Συνήθως όμως πρόκειται για δανεικά κι’ αγύριστα. Τον βλέπουν οι διαστροφικοί ως ένα ωραίο θύμα και τον αρπάζουν κατ’ ευθείαν. Και άμα του τα φάνε λέει ο καημένος: «Τι να κάνουμε! Χαλάλι του! Μπορεί να έχει κι’ αυτός ανάγκες!» ή «Τέλος πάντων! Κάνε το καλό και ρίξ’ το στο γιαλό… την υγειά μας να’ χουμε». Είναι αισιόδοξο άτομο ο Φώσφορος.
Έξυπνος και ζωηρός
Είναι βολικό άτομο ο Φώσφορος. Θα σου πει η μαμά συνήθως: «Ζωηρό παιδί γιατρέ, σβούρα, αλλά καλό παιδί, βολικό δεν με κουράζει». Με τα μαθήματα του είναι συνήθως επιμελής. Μπορεί όμως ειδικά στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού να μην είναι διότι το μυαλό του και το σώμα του είναι συνέχεια συντονισμένο με το παιχνίδι και τους φίλους του. Είναι έξυπνο παιδί, σπίρτο, γρήγορο στο μυαλό.
Και το Λαϊκοπόντιουμ είναι έξυπνο νοητικά, κάνει πολύπλοκους συνειρμούς αλλά δεν είναι τόσο σπίρτο τόσο γρήγορο στο μυαλό. Και το Σούλφουρ είναι έξυπνο αλλά έχει συνήθως μια βαριεστιμάρα, μια τεμπελίτιδα που τον κάνει πολλές φορές να μην είναι καλός μαθητής. Ο Φώσφορος είναι συνήθως επιμελής. Θέλει να κάνει τα μαθήματα του και ιδιαίτερα αν συμπαθεί τη δασκάλα του. Και το κάνει για να την ευχαριστήσει. Αγαπάει τους δασκάλους του, τη μαμά, τον μπαμπά, τον παπά της ενορίας, γενικά είναι ένα «καλό παιδί».
Αλλά είναι και πολύ ζωηρός. Αεικίνητος. Σβούρα. Δεν μπορεί να κάτσει ήσυχα. Επομένως για να ολοκληρώσουμε την εικόνα του παιδιού Φώσφορου που είναι σε Α κατάσταση υγείας από πλευράς ισορροπίας, δηλαδή σε σχεδόν φυσιολογική κατάσταση θα πούμε τα εξής: ζωηρός, κινητικός, υπερκινητικός συχνά, δραστήριος, βολικός, καλών προθέσεων, εύπιστος, φιλότιμος, πονόψυχος, αλτρουιστής, κοινωνικός, της παρέας, της προσφοράς.
Ιδιαίτερη ενασχόληση με την υγεία του στη φάση Α
Σωματικά Χαρακτηριστικά: Είναι περισσότερο κρυουλιάρης, αλλά μπορεί να τον βρεις και ορισμένες φορές σαν ζεστό. Επειδή είναι έντονα εξωστρεφής σαν τάση θα τον δεις συχνά να κοιμάται μπρούμυτα όπως το Μεντορίνουμ. Αλλά αυτό που είναι χαρακτηριστικό για το Φώσφορο είναι ότι εάν κοιμάται στο πλάι, τότε κοιμάται δεξιά. Αποφεύγει να κοιμάται αριστερά γιατί έχει κάποτε ακούσει ότι αριστερά δεν κάνει γιατί πλακώνεις την καρδιά. Επειδή λοιπόν φοβάται για την υγεία του, επειδή ακόμη και στο Α στάδιο έχει ένα αυξημένο ενδιαφέρον για την υγεία του αποφεύγει να κοιμάται αριστερά προληπτικά για να μην την πλακώνει και την επιβαρύνει.
Σε πιο προχωρημένο στάδιο, στο στάδιο Β ή Γ όταν ήδη έχει νευροφυτικά συμπτώματα αποφεύγει να ξαπλώνει αριστερά γιατί πέραν του φόβου ότι την πλακώνει αρχίζει και τη νοιώθει κιόλας να χτυπάει γρήγορα ή περίεργα κατά την υποκειμενική του τουλάχιστον γνώμη.
Σαν παιδάκι είναι πολύ συνεργάσιμος με το γιατρό. Όταν η μαμά του, του πει: «Αυτό το σνακ δεν είναι υγιεινό, να μην το τρως γιατί θα σου κάνει κακό στο στομάχι» ο Φώσφορος παρότι είναι παιδί και μπορεί να το λαχταράει συνήθως θα την ακούσει. Αν βέβαια έχει μεγάλη δόση εξωστρεφούς τάσης τότε μπορεί και να παρακούει εν γνώσει του. Θα πει στη μαμά του: «Μαμά να πάμε στο γιατρό γιατί με πονάει η κοιλιά μου». Θέλει από μόνος του να πάει στο γιατρό γιατί φοβάται και θέλει να σιγουρευτεί.
Πάει στο γιατρό και κάθεται με ενδιαφέρον και ακούει και ότι του πει ο γιατρός το κάνει. Συνεργάζεται πάρα πολύ με το γιατρό, το δάσκαλο, τους μεγάλους. Συχνά μπορεί να πει: «Μαμά είναι μεσημέρι, μην ξεχάσουμε το φάρμακο μου» ή «Μαμά χτυπάει η καρδιά μου δυνατά, μήπως έχω τίποτα;» Καμιά φορά αν δεν θέλει να πάει σχολείο προφασίζεται ότι τον πονάει η κοιλιά του. Αλλά δεν το κάνει με υστερικό τρόπο αλλά με την καθαρή, την αγνή πονηριά του μικρού παιδιού. Σου το λέει, φαίνεται αμέσως ότι δεν είναι αλήθεια, αλλά είναι τέτοιο το στυλ του, τόσο αγνό που παρόλα αυτά τον συμπαθείς και χαμογελάς έστω και αν ξέρεις ότι σου λέει ένα αθώο ψέμα.
Τάση για παγωμένο νερό
Του αρέσουν πολύ τα παγωμένα νερά. Ακόμη και το χειμώνα το θέλει από το ψυγείο παγωμένο. Αυτό είναι διάθεση για παγωμένα3, σε βαθμό 3. Το παιδάκι Φώσφορος θα παίρνει συχνά πυκνά παγάκια από το ψυγείο και θα τα βάζει στο στόμα του να τα γλύφει μέχρι να λιώσουν. Και θα τον κυνηγάει η μαμά του: «Τι κάνεις εκεί! Θα αρρωστήσεις!» Αλλά αυτός θα το κάνει και κρυφά. Δεν θα το κάνει επιδεικτικά από μαγκιά όπως πχ το κάνουν μερικά παιδιά για να προκαλέσουν. Του αρέσουν επίσης πολύ τα παγωτά και το χειμώνα ακόμη. Όχι όμως γιατί του αρέσει η γλυκιά γεύση του παγωτού.
Πολλές φορές όταν μας λέει ένα παιδάκι ότι του αρέσουν τα παγωμένα εννοεί ότι του αρέσουν τα γλυκά. Καμιά φορά επειδή ο γιατρός έχει απαγορεύσει κατηγορηματικά τα παγωμένα λόγω ευαισθησίας στο λαιμό θα δεις τότε το Φώσφορο να μην πίνει από το ψυγείο αλλά θα ανοίξει τη βρύση ιδιαίτερα το χειμώνα, θα αφήσει να τρέξει το ζεστό νερό και θα περιμένει να έρθει το πιο κρύο απ΄ έξω από τις σωλήνες που είναι έξω από το σπίτι. Τότε μόνο το φχαριστιέται και νοιώθει ότι ξεδίψασε. Πολλοί λένε ότι θέλουν παγωμένο νερό το καλοκαίρι αλλά ελάχιστοι είναι αυτοί που τους αρέσει και το χειμώνα από το ψυγείο, παγωμένο οπωσδήποτε και μόνο έτσι το ευχαριστιούνται.
Νευροφυτική φάση Β
Ας πάμε τώρα σε ένα Φώσφορο ενήλικα στον οποίο και σαφώς ισχύουν όλα όσα είπαμε για την Α φάση και τώρα είναι ώρα να δούμε τη Β φάση, τη νευροφυτική θα λέγαμε φάση. Θα δούμε δύο εικόνες. Το Φώσφορο που ήταν Φώσφορος στην Α φάση εξ αρχής σαν βασική ιδιοσυγκρασία του ατόμου και το άτομο που είναι τώρα Φώσφορος αλλά προήλθε από Μεντορίνουμ που μετέπεσε σε Φώσφορο.
Ένα Μεντορίνουμ όπως το περιγράψαμε είναι συνήθως βράχος. Δεν καταλαβαίνει τίποτα. Είναι των καταχρήσεων, μέσα σε όλα, δεν υπολογίζει τίποτα ούτε σωματικά ούτε και ψυχικά και γενικά είναι πολύ δυνατό και άνετο άτομο. Όταν όμως ζοριστεί για μεγάλο χρονικό διάστημα και έντονα ή όταν περάσει κάποιο απότομο και έντονο γεγονός πχ μια στενοχώρια ή ένα ζόρισμα στη δουλειά, μπορείς να τον δεις να βγάζει δευτερογενώς μια φωσφορική νευροφυτική εικόνα. Και τότε θα σου πει: «Δεν μπορώ να καταλάβω γιατρέ τι μου συμβαίνει, εγώ δεν ήμουνα ποτέ έτσι. Εγώ δεν κώλωνα πουθενά και ήμουν και αμελής με την υγεία μου, δεν πήγαινα ποτέ σε γιατρό και τώρα τι έπαθα και τρέχω στους γιατρούς και γίνομαι ρεζίλι. Τι να σου πω! Ντρέπομαι πραγματικά! Εγώ να έχω φοβίες!»
Ενώ ο Φώσφορος που ναι μεν πέρασε τώρα στη Β φάση αλλά ήταν ανέκαθεν Φώσφορος θα δεις ότι ανέκαθεν πρόσεχε την υγεία του, φοβόταν, πήγαινε στο γιατρό, έκανε τσεκ απ συχνά, τον ενδιέφερε να ακούει ιατρικές ειδήσεις, ιατρικά ντοκιμαντέρ κλπ. Επίσης ήταν πονόψυχος και ευαίσθητος ανέκαθεν και είχε εσωστρεφή ιδεολογία αρχών και αξιών. Αλλά κάποια στιγμή επειδή έγινε θύμα όλων μάζεψε πολλά, φορτώθηκε και κατέπεσε και έβγαλε πλέον τη νευροφυτική εικόνα.
Ο Φαύλος Κύκλος των Νευροφυτικών Συμπτωμάτων
Πώς μας εμφανίζεται όμως η νευροφυτική αυτή εικόνα στο ιατρείο; Έρχεται ο Φώσφορος σαν χείμαρρος και σου λέει: «Γιατρέ έχω αυτό και εκείνο και τούτο και το ένα και το άλλο. Τί μπορείς να μου κάνεις; Σε παρακαλώ γιατρέ βοήθησε με! Έχω γυρίσει όλους τους γιατρούς και δεν βρίσκω την υγειά μου. Μου είπε ο τάδε ότι είστε πολύ καλός γιατρός και ήρθα κατευθείαν». Πράγματι ο Φώσφορος λόγω ευπιστίας, λόγω του ότι βασανίζεται και υποφέρει από τα συμπτώματα του και λόγω εξωστρεφούς τάσης μόλις τον συστήσουνε παίρνει τηλέφωνο για κατεπείγον ραντεβού. Έρχεται στο γιατρό με θετικές προθέσεις, εμπιστοσύνη και μεγάλη ελπίδα να γίνει καλά. Και άμα ο γιατρός δείξει ενδιαφέρον και ασχοληθεί μαζί του και τον παρηγορήσει και του δώσει ελπίδες τότε είναι ο καλύτερος του και του χρωστάει και ειλικρινή ευγνωμοσύνη ανταποδίδοντας του με κάθε τρόπο το καλό που του έχει κάνει.
Τον ρωτάς: «Πώς ξεκίνησαν όλα αυτά τα συμπτώματα; Πέρασες κάποια στενοχώρια, κάποια ιδιαίτερη ένταση πριν από όλα αυτά;» Και τότε μπορεί να σου αναφέρει ότι ήταν πολύ καιρό πιεσμένος και κάποια στιγμή ένας καλός του φίλος ή ένας γείτονας έπαθε έμφραγμα και τότε άρχισε να νοιώθει και αυτός ένα πόνο στην καρδιά ή μια ξαφνική ζαλάδα ή ένα πλάκωμα στο στήθος ή μια ταχυκαρδία ή ένα φτερούγισμα στην καρδιά. Συνήθως αναφέρει κάποιο άτυπο νευροφυτικό σύμπτωμα που αφορά το χώρο του θώρακα και ιδιαίτερα τον προκάρδιο χώρο. Αμέσως ο Φώσφορος πανικοβάλλεται. Λέει μέσα του: «Μα τι είναι αυτό τώρα Παναγία μου! Μήπως θα πάθω και εγώ ένα έμφραγμα ή ένα εγκεφαλικό! Μήπως είμαι καρδιακός!» Από τη στιγμή αυτή και έπειτα αρχίζει η Οδύσσεια του αλλά και η Οδύσσεια των δικών του ανθρώπων και του γιατρού ή μάλλον των γιατρών του!
Εξετάσεις, γιατροί, πάλι εξετάσεις, πάλι γιατροί!
Πάει στον πρώτο γιατρό, τον εξετάζει, του κάνει και μετά από πιεστική παράκληση διάφορες εξετάσεις εργαστηριακές και παρακλινικές και αφού βγουν και τα αποτελέσματα του λέει ο γιατρός: «Αγαπητέ μου δεν έχεις τίποτα!» «Μα πώς είναι δυνατόν γιατρέ; Αφού τα νοιώθω και έντονα μάλιστα. Κοντεύω να πεθάνω και συ μου λες ότι δεν έχω τίποτα! Σε παρακαλώ γιατρέ μου, άκουσα ότι το καρδιογράφημα καμιά φορά δεν δείχνει τίποτα και μπορεί ο άλλος σε μια βδομάδα να πέσει κάτω και να πεθάνει. Κάνε μου σε παρακαλώ και μια αξονική, μια μαγνητική ξέρω γω… κανέναν υπέρηχο ή μια στεφανιογραφία!» Τι να κάνει ο γιατρός, αναγκάζεται να του κάνει ακόμη και περιττές εξετάσεις προκειμένου να τον καθησυχάσει.
Μόλις βγουν και τα νέα αποτελέσματα του λέει: «Δεν έχεις τίποτα το παθολογικό… άγχος έχεις. Να το ξεχάσεις και να ηρεμήσεις». «Δηλαδή δεν είναι κάτι σοβαρό; Μήπως πρέπει να κάνουμε καμιά εξέταση ακόμη; Είναι αλήθεια ότι είμαι παραφορτωμένος, στενοχωρήθηκα και από κάτι σοβαρό… δηλαδή θα γίνω καλά γιατρέ; Θα μου περάσει;»
Θέλει επιβεβαίωση ο Φώσφορος, θέλει να νοιώσει ασφάλεια, σιγουριά. Θέλει να τον καθησυχάσεις και να τον παρηγορήσεις. Του λέει ο γιατρός: «Ναι, ναι μην ανησυχείς, θα γίνεις καλά και θα φύγουν όλα. Πάρε τα φάρμακα σου και θα πας καλά.» Παίρνει τα φάρμακα του ο Φώσφορος με θρησκευτική ευλάβεια. Μπορεί να του δώσουν ηρεμιστικά, αντικαταθλιπτικά, αντιυπερτασικά κλπ. Φεύγει ανακουφισμένος και αναπτερωμένος.
Αλλά μόλις φύγει από το γιατρό και στρίψει στο πρώτο τετράγωνο ή μόλις πάει σπίτι ή το αργότερο την άλλη μέρα τον ξαναπιάνουν τα συμπτώματα. «Ωχ, τι είναι αυτό πάλι!» λέει μέσα του. «Μήπως δεν με κοίταξε καλά ο γιατρός; Μήπως δεν βρήκε τι έχω; Άνθρωπος είναι και αυτός, μήπως έκανε λάθος; Αφού εγώ τα ξαναέχω τα συμπτώματα.» Μόλις πάει σπίτι ή την άλλη μέρα παίρνει τηλέφωνο το γιατρό και του λέει: «Με συγχωρείς γιατρέ μου που σε ενοχλώ, πήρα τα φάρμακα που μου έδωσες αλλά έχω πάλι τα ίδια συμπτώματα. Και ξέχασα να σου πω ότι έχω και έναν πόνο στην πλάτη πίσω από την καρδιά…» «Μην ανησυχείς είναι νωρίς ακόμα, θα τα έχεις για λίγο ακόμη τα συμπτώματα αλλά θα περάσουν…» «Εντάξει γιατρέ μου… εντάξει, με συγχωρείς και πάλι… πότε να σε ξαναπάρω να δούμε τι γίνεται;»
Κάνει λίγο υπομονή παρά τους φόβους του γιατί είναι και φιλότιμος και δεν θέλει να γίνει βάρος στο γιατρό αλλά είναι τόσο πιεστικά τα συμπτώματα και οι φοβίες του που αναγκάζεται και παίρνει και ξαναπαίρνει τηλέφωνο το γιατρό για επιβεβαίωση. Ειδικά τον πρώτο μήνα και μέχρι λίγο να συνέλθει ο Φώσφορος ασθενής θα πολιορκήσει το γιατρό με τηλεφωνήματα, μηνύματα, εξτρά επισκέψεις και παρακλήσεις για νέες εξετάσεις.
Ο Φώσφορος είναι το τέλειο θύμα των εμπόρων γιατρών που ξεζουμίζουν ασθενείς αυτού του τύπου εκμεταλλευόμενοι το φόβο και την ευπιστία τους. Έτσι ο Φώσφορος μπορεί να φορτωθεί με εξετάσεις και φάρμακα και επισκέψεις και να ταλαιπωρηθεί χωρίς λόγο και χωρίς αποτέλεσμα. Όταν ο γιατρός είναι τίμιος αποφεύγει μεν περιττές ενέργειες αλλά και πάλι πιέζεται γιατί ο Φώσφορος τον απασχολεί συνέχεια.
Συμπαθητικό άτομο και ευγνώμων
Αλλά είναι τόσο συμπαθητικός σαν άτομο ο Φώσφορος, τόσο καλόβολος, τόσο ευγνώμων που ο γιατρός τον φροντίζει όχι μόνο από επαγγελματική ευσυνειδησία αλλά και γιατί τον συμπαθεί κιόλας. Είναι ειλικρινώς ευγνώμων ο Φώσφορος. Θα του κάνεις ένα θα σου κάνει δέκα και θα το θυμάται και μια ζωή. Ακόμη και αν δεν τον βοηθήσεις ιατρικά, αν όμως έχεις προσπαθήσει και τον έχεις φροντίσει αυτός θα το εκτιμήσει και μπορεί να σε παρηγορήσει ο ίδιος και να σου πει: «Δεν πειράζει γιατρέ, μην στεναχωριέσαι που δεν έχω βελτίωση, εγώ εκτιμώ που κάνεις ότι μπορείς αλλά δεν είναι και θεός ο γιατρός!»
Ο Φώσφορος από ειλικρινή ευγνωμοσύνη θα συστήσει στο γιατρό πολύ κόσμο. Πολύ κόσμο θα συστήσει και η Λάχεσις η οποία είναι φοβερός κράχτης. Αλλά η Λάχεσις θα το κάνει συμφεροντολογικά για να σε έχει υποχρεωμένο να τη φροντίζεις καλύτερα ή για να της κάνεις έκπτωση στην επίσκεψη. Κάθε τόσο θα στο χτυπάει κιόλας: «Πω πω τώρα με αυτόν πόσους σου έχω στείλει γιατρέ; Σου έχω στείλει τη μισή Καλαμάτα!» Η Λάχεσις το κάνει σκόπιμα και το εκμεταλλεύεται όντας διαστροφικό άτομο ενώ ο Φώσφορος το κάνει αλτρουιστικά, με ανιδιοτέλεια, με ευγνωμοσύνη όντας εσωστρεφές άτομο σαν τάση.
Θέλει συμπαράσταση και παρηγοριά
Αν ο γιατρός αγανακτισμένος από την ανασφάλεια του ασθενούς του κάνει το λάθος και πει στο Φώσφορο: «Μα επιτέλους δεν έχεις τίποτα σου είπα… είσαι κατά φαντασίαν ασθενής, η ιδέα σου είναι… ξέχασε το!» τότε ο Φώσφορος θα θιγεί, θα προσβληθεί. «Δηλαδή τι εννοείς γιατρέ; Ότι λέω ψέματα! Ότι υποκρίνομαι! Δεν υποκρίνομαι γιατρέ. Αφού τα νοιώθω όλα αυτά, αφού μου συμβαίνουν σου λέω… να τώρα αυτή τη στιγμή άμα πιάσεις έτσι εδώ στην καρδιά μου θα δεις ότι χτυπάει περίεργα». Νοιώθει ότι δεν τον πιστεύουνε και επειδή μια ζωή είναι ειλικρινής θεωρεί ότι τον προσβάλλουνε.
Αν δεν του συμπαρασταθεί ο γιατρός ή δείξει ότι δεν τον πιστεύει θα σηκωθεί να πάει σε άλλο γιατρό, σε τρίτο γιατρό, τέταρτο, δέκατο και θα κάνει 2, 3, 5, 10 καρδιογραφήματα. Λέει μέσα του: «Μήπως δεν το έπιασε το πρόβλημα το πρώτο καρδιογράφημα;» Μέσα του λειτουργεί ένας φαύλος κύκλος. Νοιώθει τα συμπτώματα και αυτό τον αγχώνει, όταν αγχώνεται του αυξάνουν τα συμπτώματα και αυτό με τη σειρά του τον αγχώνει περισσότερο κοκ. Η γυναίκα του θα του πει: «Φτάνει πια ρε παιδί μου, μας έπρηξες! Αμάν πια! Αφού πήγες σε όλους τους γιατρούς και σου είπαν ότι δεν έχεις τίποτα… ξέχασε το επιτέλους, βγάλτο από το μυαλό σου, προσπάθησε να κάνεις κάτι άλλο τέλος πάντων».
Ο Φώσφορος στεναχωριέται πολύ όταν δεν μπορεί να πει τα συμπτώματα του. Όταν δεν έχει συμπαράσταση. Όταν δεν τον πιστεύουν και τον αποπαίρνουν δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα γι’ αυτόν. Μπορεί μάλιστα όταν χρονίσει η κατάσταση του να μην τα λέει τα συμπτώματα του για να μην τον μαλώνουν αλλά όπου βρει ευκαιρία και όπου σταθεί, ακόμα και στο λεωφορείο θα μιλήσει για τα συμπτώματα του, θα ζητήσει συμπαράσταση, θα μπει στο διαδίκτυο για να διαβάσει για την ασθένεια του και για τις θεραπείες που υπάρχουν στην περίπτωση του. Θα προσπαθήσει μόνος του να βοηθηθεί κάνοντας πχ υγιεινή διατροφή, το ένα ή το άλλο. Ο Φώσφορος είναι ο καλύτερος πελάτης των εναλλακτικών γιατρών και θεραπευτών ακριβώς γιατί ψάχνεται πολύ. Αλλά είναι και ο καλύτερος πελάτης των απατεώνων γιατρών και θεραπευτών είτε συμβατικών είτε εναλλακτικών.
Ο Φώσφορος νευριάζει από την αδικία, το ψέμα, την εκμετάλλευση των αδυνάτων, από την αντικοινωνική συμπεριφορά, από την εγωιστική συμπεριφορά των άλλων. Ξεσπάει τα νεύρα του και αντιδρά ως γνήσιος εξωστρεφής. Είναι ένα μπουρίνι. Πάνω στα νεύρα του θα φωνάξει ή θα χτυπήσει το χέρι του στο τραπέζι όπως ένα Μεντορίνουμ ή μπορεί να βροντήξει την πόρτα πίσω του όπως το Μεντορίνουμ αλλά του περνάνε εύκολα. Σε 5-10 λεπτά «και πάλι φίλοι» και μπορεί και να ζητήσει και συγνώμη. Μεταμελείται αν νοιώσει ότι φταίει έστω και στο παραμικρό. Καμιά φορά και ας μην φταίει ζητάει συγνώμη που ξέσπασε έντονα.
Του αθλητισμού και της Φύσης
Του αρέσει η θάλασσα πολύ όπως και στο Μεντορίνουμ. Και δεν του αρέσει μόνο η θάλασσα. Του αρέσει η Φύση γενικότερα. Μπορεί να τον δεις κυνηγό και ας πονάει για τα καημένα τα πουλάκια που τα σκοτώνει και ας είναι κυνηγός περισσότερο για την παρέα, για την επαφή με τη Φύση, για να μαζέψει μανιτάρια.
Του αρέσει ο αθλητισμός και είναι από αυτούς που αθλούνται συστηματικά. Τένις, μπάσκετ, ποδόσφαιρο και κυρίως τα ομαδικά αθλήματα γιατί είναι και της παρέας. Θα δεις τον τριαντάρη ή ακόμη και σαραντάρη έγγαμο με δύο παιδιά να τρέχει με τους φίλους του να παίξουν ποδόσφαιρο κάθε Κυριακή με τα φανελάκια τους, τα παντελονάκια τους, την παρεούλα και την ομαδούλα τους. Ο Φώσφορος είναι συχνά και ο αγνός και ένθερμος οπαδός της ποδοσφαιρικής του ομάδας.
Εξωστρεφέστατος και της παρέας
Εκτός από ότι σαν τάση είναι εσωστρεφής είναι και ψυχικά εξωστρεφής. Εξωστρεφέστατος 2 ή 3. Θα μιλήσει για τα σώψυχα του, τα προσωπικά του, είναι αγνός. Δεν θα σκεφτεί ότι ο άλλος θα πάει να τον κουτσομπολέψει. Επειδή έτσι νοιώθει ο ίδιος τείνει να κρίνει «εξ ιδίων τα αλλότρια». Να που είναι η μεγάλη ιδιοσυγκρασιακή αδυναμία του Φώσφορου. Πιστεύει ότι και ο άλλος έχει την ίδια αγνή πρόθεση με αυτόν. Και έτσι είναι εξωστρεφής και ξανοίγεται και εμπιστεύεται και βέβαια την πατάει πολλάκις.
Θέλει συμπαράσταση, θέλει παρηγοριά. Και η Πουλσατίλλα θέλει παρηγοριά και μοιάζει πολύ με το Φώσφορο. Η Πουλσατίλλα όμως θέλει παρηγοριά γιατί είναι πάρα πολύ παραπονιάρα. Θέλει να της δίνεις σημασία αλλά έχει εσωστρεφή, αγνή πρόθεση. Δεν το εκμεταλλεύεται διαστροφικά όπως πχ μια Λάχεσις που μπορεί να το παίζει καημένη και θύμα για να θυματοποιεί τους άλλους. Η Πουλσατίλλα είναι έτσι γιατί απλώς είναι έτσι. Γνήσια παραπονιάρα και ευαίσθητη. Προσέξτε πολύ. Οι συφιλιτικές ιδιοσυγκρασίες και ιδιαίτερα η Λάχεσις το παίζουν υπερευαίσθητα άτομα, θύματα, παραπονιάρικα άτομα, καημένα αλλά αυτό γίνεται μόνο και μόνο για να κάνουν τη δουλειά τους. Ενώ η Πουλσατίλλα, ο Φώσφορος και τα εσωστρεφή άτομα είναι γνήσια ευαίσθητα άτομα. Η Πουλσατίλλα είναι η καλή και ευαίσθητη Σταχτοπούτα ή η καλή Κοκκινοσκουφίτσα.
Ο Φώσφορος είναι παραπονιάρης και ευαίσθητος αλλά όχι τόσο όσο η Πουλσατίλλα. Είναι κυρίως παραπονιάρης όταν έχει τα νευροφυτικά του στην φάση Β. Η Πουλσατίλλα δεν βγάζει εύκολα νευροφυτικά και όταν τα βγάλει δεν είναι τόσο έντονα.
Η εξωστρέφεια του Φώσφορου φαίνεται πολύ στην παρέα, στην ταβέρνα. Είναι της παρέας, του καλού κρασιού, του μεζέ, της διασκέδασης αλλά όχι της διασκέδασης για τον εαυτό του αλλά δοτικά με την παρέα. Είναι ο καλαμπουρτζής, ο πλακατζής της παρέας. Θα κάνει το καλαμπούρι και θα είναι πετυχημένο. Δεν θα είναι χοντροκομμένο όπως του Σούλφουρ. Είναι το καλόβολο άτομο, είναι αυτός που φτιάχνει το κλίμα της παρέας, ο διασκεδαστής, ο οργανωτής, ο συντονιστής, είναι μέσα σε όλα. Δεν το κάνει για να προβληθεί.
Φόβος των συμπτωμάτων και όχι τόσο της ασθένειας ή του θανάτου
Ο Φώσφορος όπως είπαμε φοβάται για την υγεία του. Φοβάται τις αρρώστιες. Δεν φοβάται τις αρρώστιες μήπως πεθάνει. Φόβο για το θάνατο αυτόν καθ’ αυτόν, έχει το Αρσένικουμ. Το Αρσένικουμ, σε αντίθεση με το Φώσφορο είναι πολύ εγωιστικό άτομο και φοβάται ότι θα χάσει την ύπαρξη του, ότι θα πάψει η ζωή του γι’ αυτό και φοβάται το θάνατο. Ενώ ο Φώσφορος, όσο και αν σας φαίνεται παράξενο δεν φοβάται την έκβαση της ασθένειας όσο την ίδια την ασθένεια και μάλιστα τα συγκεκριμένα συμπτώματα που έχει. Φοβάται κάτι ξαφνικό όπως το έμφραγμα ή το εγκεφαλικό.
Μπορεί βέβαια να αναφέρει ότι: «Γιατρέ σβήνω, χάνομαι!» αλλά δεν είναι τόσο επειδή φοβάται ότι θα πεθάνει αλλά φοβάται τα ίδια τα νευροφυτικά συμπτώματα που νοιώθει ή την επανάληψη τους. Νοιώθει άσχημα όταν τα έχει και τρέμει στο ενδεχόμενο να τα ξανανιώσει γιατί του χαλάνε όλη του τη ζωή και τη διάθεση για ζωή. Είναι λεπτές διαφορές αυτές αλλά σημαντικές για τη διαφορική μας διάγνωση μεταξύ συγγενών ιδιοσυγκρασιών ή συγγενών καταστάσεων.
Πολλοί Φώσφοροι σου λένε: «Γιατρέ καλύτερα να είχα ένα έλκος στο στομάχι ή μια σοβαρή σωματική αρρώστια παρά αυτό το βάσανο που μου χαλάει τη ζωή, που δεν με αφήνει να χαρώ». Ο Φώσφορος φοβάται κάτι απότομο ξαφνικό όπως πχ έμφραγμα ή εγκεφαλικό. Δεν φοβάται ιδιαίτερα τον καρκίνο σαν ενδεχόμενο για τον ίδιο. Τον καρκίνο το φοβάται περισσότερο η Καλκάρεα Καρμπόνικα, το Αρσένικουμ ή το Αρτζέντουμ Νίτρικουμ. Ο Φώσφορος φοβάται μια οξεία κατάσταση με έντονα συμπτώματα.
Ο Φώσφορος συμπάσχει και είναι συμπονετικός με τη δυστυχία του άλλου ή με την αρρώστια του. Αλλά χαρακτηριστικά συμπάσχει και με την έννοια του ότι αρχίζει να φοβάται μήπως το έχει και ο ίδιος ή μήπως το πάθει αργότερα και ο ίδιος και τότε αρχίζει ο φαύλος κύκλος των συμπτωμάτων και του τρεξίματος στις εξετάσεις και στους γιατρούς. Ακούει το τάδε σύμπτωμα και το βγάζει αμέσως. Βρίσκει μια εξέταση αίματος λίγο διαφορετική από το φυσιολογικό ή στα ανώτερα όρια του φυσιολογικού και λέει: «Ωχ έχω 120 γλυκόζη αίματος! Μήπως είμαι διαβητικός; Πρέπει να κάνω αμέσως δίαιτα. Τί φάρμακα να πάρω;» Βέβαια ορισμένες φορές επειδή είναι και εξωστρεφής σαν τάση και επιρρεπής γι αυτό στις καταχρήσεις, μπορεί να τον δεις να παρεκτρέπεται από τη δίαιτα αλλά και πάλι αυτό τον αγχώνει.
Διαφορική Διάγνωση από άλλες νευροφυτικές ιδιοσυγκρασίες
Είχαμε πει ότι και το Αρτζέντουμ Νίτρικουμ εμφανίζει νευροφυτικά συμπτώματα και φόβους για την υγεία του. Αλλά στο Αρτζέντουμ Νίτρικουμ έχουμε να κάνουμε περισσότερο με μια ψυχαναγκαστική κατάσταση που πέραν των άλλων αφορά και την υγεία του. Θα το διαφοροδιαγνώσουμε από το Φώσφορο γιατί εμφανίζει σχεδόν κατά κανόνα και έμμονες ιδέες σε διάφορους άλλους τομείς πέραν της υγείας. Πχ το Αρτζέντουμ Νίτρικουμ έχει έναν ψυχαναγκαστικό φόβο για το ύψος και εμμονή ότι έχει πχ ξεχάσει την πόρτα ανοικτή και γυρνάει συνεχώς να το ελέγξει.
Και το Αρσένικουμ έχει νευροφυτικά συμπτώματα και φόβο για την υγεία του. Πώς θα το διαφοροδιαγνώσουμε από το Φώσφορο; Προσέξτε έχουμε δύο πράγματα: Τα επιμέρους συμπτώματα και το άτομο σαν σύνολο και κυρίως το χαρακτήρα του ατόμου. Πχ κλαίει συχνά η Πουλσατίλλα κλαίει συχνά και η Λάχεσις. Έχει νευροφυτικούς φόβους ο Φώσφορος αλλά έχει το ίδιο έντονα και το Αρσένικουμ και το Αρτζέντουμ Νίτρικουμ. Αλλά έχει σημασία να δούμε τη διαφορά Φώσφορου και Αρσένικουμ σαν άτομα, σαν χαρακτήρες.
Το Αρσένικουμ φοβάται πολύ για την υγεία του και κυρίως τρέμει στη σκέψη του θανάτου, της απώλειας της ύπαρξης. Συχνά όμως δεν το παραδέχεται καθόλου αυτό. Έμμεσα το βγάζεις. Σου λέει πχ η γυναίκα του: «Μην τον ακούτε γιατρέ, τρέμει για την υγεία του, φοβάται ότι θα πεθάνει». Μπορεί όμως ο ίδιος να επιμένει ότι δεν ανησυχεί και παρόλα αυτά να σου φέρει ένα κατεβατό από εξετάσεις και θα έχει απαίτηση να ασχοληθείς μαζί του σοβαρά. Μπορεί όμως να τον δεις να φοβάται έντονα και να το εκφράζει. Μπαίνει μέσα στο ιατρείο και αμέσως σου λέει: «Γιατρέ θα πεθάνω, δώσε μου φάρμακα, κάνε ότι μπορείς!»
Προσέξτε όμως. Ο Φώσφορος είναι ένα άτομο που το συμπαθείς παρά τις πιεστικές του ανησυχίες. Ενώ το Αρσένικουμ σου σπάει τα νεύρα. Είναι απωθητικό άτομο, φοβερά εγωιστικό και ξερόλας. Θα’ ρθει φοβισμένος, άρρωστος και άσχετος και μπορεί να σου κάνει το γνώστη και να σε κρίνει στη δουλειά σου και να είναι καχύποπτος και να σου κάνει και κριτική κιόλας. Θα σου πει: «Γιατρέ εγώ πήγα στον τάδε επώνυμο καθηγητή και μου είπε αυτό. Ποιά είναι η δική σας γνώμη; Και που τη στηρίζεται;» Βέβαια δεν τα λέει αυτά γιατί εκτιμά τη γνώμη σου αλλά γιατί θέλει να ασχοληθείς μαζί του και μάλιστα ιδιαίτερα. Μπορεί μάλιστα να έχει και το θράσος να σου υποσχεθεί μεγαλύτερη αμοιβή αν ασχοληθείς μαζί του ιδιαίτερα. Το Αρσένικουμ θέλει να ασχολούνται όλοι μαζί του. Ο γιατρός, η γυναίκα του, τα παιδιά του. Θέλει υπηρέτες και νοσοκόμες τους γύρω του.
Όταν ο Φώσφορος έχει νευροφυτικά συμπτώματα φοβάται να μείνει μόνος του. Θέλει παρέα. Αλλά και το Αρσένικουμ θέλει παρέα. Ο Φώσφορος όμως θέλει παρέα κυρίως για να μιλάει και να ξεχνάει τα συμπτώματα του. Θέλει παρηγοριά και συμπαράσταση και ανθρώπινη παρουσία. Αν είναι και κάποιος γιατρός σαν παρέα ακόμη καλύτερα. Ενώ το Αρσένικουμ θέλει κάποιον στο σπίτι πρώτον για να τον υπηρετεί πχ «Φέρε μου ένα τσάι γυναίκα και μετά φέρε μου τα φάρμακα μου… κάνε μου και μια εντριβή… τώρα όμως, μην αργείς!» και δεύτερον θέλει κάποιον εκεί 24 ώρες το 24ωρο ώστε αν του συμβεί κάτι να τον τρέξει στο νοσοκομείο. Δεν θέλει πολλές κουβέντες! Καλύτερα να έχει τον άλλο στο διπλανό δωμάτιο να μην τον ενοχλεί αλλά αν τον χρειαστεί να τρέξει αμέσως.
Το Αρσένικουμ επομένως έχει μια εγωιστική και ψυχρή συμπεριφορά ενώ ο Φώσφορος είναι συμπαθητικός και ανθρώπινος. Άλλο το ένα και άλλο το άλλο. Και το Αρτζέντουμ Νίτρικουμ είναι συχνά εγωιστικό άτομο αλλά και σπαστικό και μίζερο λόγω των εμμονών του. Δεν είναι τόσο συμπαθητικό όσο ο Φώσφορος. Αν τα κατατάξουμε από πλευράς συμπαθητικότητας πρώτο είναι ο Φώσφορος και η Πουλσατίλλα, μετά το Αρτζέντουμ Νίτρικουμ και τελευταίο το Αρσένικουμ.
Νευροφυτικά μπορεί να παρουσιάσει και η Πουλσατίλλα αλλά πολύ πιο ήπια. Η Πουλσατίλλα είναι χαρακτηριστικά όμως έντονα παραπονιάρα και συμπαθητική και ομιλητική. Νευροφυτικά συμπτώματα μπορεί να παρουσιάσει και το Κάλι Αρσένικουμ και το Καούστικουμ και η Μανσινέλλα. Ακόμα και η Λάχεσις. Νευροφυτικά συμπτώματα μπορεί να παρουσιάσουν και οι υστερικές ιδιοσυγκρασίες όπως το Λίλιουμ Τιγκρίνουμ, η Ασαφοέτιντα, η Σιμισιφιούγκα, το Μόσχους, το Σίκλαμεν και το Κάκτους. Σε αυτά όμως συνυπάρχουν και υπερτερούν τα υστερικά συμπτώματα.
Στην καθημερινή κλινική πράξη όταν δείτε νευροφυτικά συμπτώματα οι πρώτες ιδιοσυγκρασίες που θα σκεφτείτε είναι ο Φώσφορος, το Αρτζέντουμ Νίτρικουμ και το Αρσένικουμ και μάλιστα με αυτή τη σειρά συχνότητας. Νευροφυτικά σε μικρότερη συχνότητα και ένταση μπορεί να παρουσιάσουν και το Λαϊκοπόντιουμ και το εσωστρεφές Σούλφουρ.
Φάση Γ-παραίτηση
Ο Φώσφορος όταν είναι στα πολύ έντονα νευροφυτικά του μπορεί να μην θέλει να ταξιδέψει σε απομονωμένα ή μακρινά μέρη και ιδιαίτερα σε νησιά γιατί φοβάται ότι αν του συμβεί κάτι δεν θα υπάρχει κοντά νοσοκομείο για να τον τρέξουν και να τον προλάβουν. Πολύ περισσότερο το έχει αυτό για ευνόητους λόγους το Αρσένικουμ.
Στη Γ φάση ο Φώσφορος, όταν ήδη έχει πολύ καιρό τα νευροφυτικά συμπτώματα και έχει κουραστεί και απογοητευτεί μπορεί να μην είναι πλέον τόσο εξωστρεφής. Μπορεί να έχει κλειστεί στον εαυτό του επειδή νοιώθει ότι οι άλλοι δεν τον καταλαβαίνουν. Παύει να είναι της παρέας, μένει στο σπίτι και μαραζώνει. Αλλά η τυπική εικόνα του Φώσφορου είναι αυτή που αναφέραμε στην κατάσταση Β.
Αισθηματίας σεξουλιάρης
Ο Φώσφορος είναι συνήθως κρυουλιάρης αλλά όχι τόσο έντονα όσο το Αρσένικουμ. Έχει έντονη δίψα και ιδιαίτερα για παγωμένο νερό. Μάλιστα αν έχει γαστρικές ενοχλήσεις το παγωμένο νερό, όσο και αν σας φαίνεται παράξενο, τις βελτιώνει. Μόλις όμως ζεσταθεί το νερό μέσα στο στομάχι αμέσως παύει η ανακούφιση και ξαναθέλει παγωμένο νερό. Ο Φώσφορος έχει επίσης αιμορραγική προδιάθεση. Γι’ αυτό θα δείτε συχνά σε παιδάκια φωσφοράκια υποτροπιάζουσες επιστάξεις χωρίς σαφή παθολογική αιτία. Ανοίγει η μύτη τους και τρέχει αίμα αρκετά συχνά.
Ως γνήσιο εξωστρεφές άτομο είναι αρκετά σεξουλιάρης με την έννοια του ότι έχει συχνή και έντονη διάθεση για σεξ. Είναι όμως και αισθηματίας γι αυτό και όπως λέει και το τραγούδι «όσοι είναι αισθηματίες την πατάνε στη ζωή και με λάθος ιστορίες μπλέκονται κάθε στιγμή». Θέλει σεξ αλλά το θέλει με συναίσθημα. Ερωτεύεται εύκολα και ειλικρινά. Ενώ το Μεντορίνουμ θέλει σεξ για το σεξ συνήθως. Δεν ερωτεύεται εύκολα. Δεν δαγκώνει τη λαμαρίνα καθόλου εύκολα.
H παραπάνω εξωφρενικά γελοία περιγραφή υποτιθέμενου “τύπου” ανθρώπου είναι από το homeomed.gr. Αν νομίζετε ότι μπορεί με ομοιοπαθητική αγωγή να χάσετε βάρος μάλλον έχετε ανάγκη ψυχολόγο.