-Μπαμπά μια χαρά θα είμαστε, μην ανησυχείς.
“Ναι, αλλά μπορεί να σας βάλουν ναρκωτικά στο ποτό.”
-Λες να τα έχουν για χάρισμα;
Η συνομιλία συνεχίστηκε στο αμάξι δίπλα μου, δεν βγήκε συμπέρασμα βέβαια. Από τη μια ένα κορίτσι που ήθελε να βγει με τις φίλες της, από την άλλη ένας πατέρας που προφανέστατα ένιωθε ανασφάλεια. Σε δυο λεπτά θα παρέδιδε την κόρη του για μπάσκετ. Πριν την είχε αφήσει στα Αγγλικά. Γονείς που έχουν αναθέσει ουσιαστικά την ανατροφή σε τρίτους, ίσως είναι λογικό από τις τύψεις τους να φαντάζονται παντού παιδεραστές.
Ο τρόπος που υπολογίζουμε στο μυαλό μας την πιθανότητα το παιδί να πέσει στα χέρια παιδεραστών είναι κάπως έτσι:
- Κάποτε, κάπου, νομίζω διάβασα για έναν απαίσιο παιδεραστή που έκανε κάτι απαίσιο σε παιδί.
- Από τότε που νομίζω ότι διάβασα ότι ίσως κατηγορήθηκε κάποιος για κάτι φρικτό ο κόσμος έχει γίνει χειρότερος, άρα γίνεται πιο συχνά.
- Από τότε που έγινε το #2 παραπάνω απλώθηκε και το internet άρα σίγουρα γίνεται ακόμα πιο συχνά, ποιος ξέρει, άστα να πάνε.
H άλλη πηγή γνώσης μας για το θέμα είναι οι προσπάθειες της αστυνομίας. Εδώ γίνεται κάτι ακόμα πιο ανώμαλο. Υπάρχουν αστυνομικοί που κάνουν τα ανήλικα και προκαλούν άγνωστους να τους την πέσουν online. Μετά βγαίνουν και διαφημίζουν πόσο απαραίτητη είναι η υπηρεσία τους. Προφανέστατη περίπτωση σύγκρουσης συμφερόντων. Και αν κάνουν υπερβολικά καλά τις ανήλικες που την πέφτουν σε αγνώστους πόσο σωστό είναι αυτό; Αντίστοιχα σε αρκετές χώρες που έβαζαν επίτηδες αυτοκίνητα πολυτελείας-παγίδες για να τα κλέψουν (με κρυφές κάμερες, GPS εντοπισμού, πόρτες που κλείδωναν και άθραυστα τζάμια να μην μπορούν να φύγουν) απαγορεύτηκε.
Αλλά οι περιπτώσεις αληθινών παιδεραστών πόσες είναι; Αλήθεια ξέρουμε κάτι συγκεκριμένο και σίγουρο; Όχι αυτό που έγραψε η εφημερίδα ότι “κατηγορήθηκε για κατοχή πορνογραφικού υλικού”. Αυτό δεν είναι παιδεραστία. Είναι το προσωπικό του βίτσιο. Αν έβλεπε παράνομο υλικό να τον πιάσουμε για αγορά παράνομου βίντεο. Αν είχε εμπλακεί στην παραγωγή αληθινών παιδεραστικών ταινιών να κατηγορηθεί αντίστοιχα. Αλίμονο όμως αν ποινικοποιήσουμε τις φαντασιώσεις του καθενός. Πρέπει και μπορούμε να διαχωρίσουμε.
Το γεγονός ότι κάποιοι ανώμαλοι πιάνονται έτσι από αστυνομικούς (ή και απλούς πολίτες σε κάποιες χώρες) που υποδύονται τους ανήλικους για να τους δελεάσουν όμως θα έπρεπε να προβληματίζει όσους φαντάζονται ότι το διαδίκτυο είναι γεμάτο με τέτοιους. Είναι σα να πηγαίνουμε σε θαμώνες εστιατορίων και να τους προσφέρουμε τσιγάρα για να τους καρφώσουμε μετά. Το ίδιο πράγμα για το οποίο λένε ότι πρέπει να φοβόμαστε το διαδίκτυο, η ανωνυμία, οι κακοί που “κρύβονται πίσω από ένα πληκτρολόγιο” είναι όπλο εναντίον τους. Δεν έχουν ιδέα αν κάνουν καμάκι σε 14χρονο παιδί ή 50χρονο vigilante που υποδύεται το παιδί για να τους καταδώσει στην αστυνομία. Είναι ίσως πιο δύσκολο τελικά να είσαι παιδεραστής παρά καπνιστής.
Θα μου πείτε “τι σε κόφτει εσένα;” Γιατί να μπλέξουμε καν με ένα τόσο δυσάρεστο θέμα; Ίσως δεν καταλαβαίνετε πως μας επηρεάζει καθημερινά. Αν θέλω να στείλω μήνυμα στο Instagram σε μια συμμαθήτρια του γιού μου αναγκάζομαι να το σκεφτώ. Αν θέλω να μείνει σπίτι μας ένα βράδυ μια φίλη της κόρης μου το ίδιο. Δαιμονοποιήσαμε τις ανθρώπινες σχέσεις. Και το internet. To μέσο το οποίο μπορεί να δώσει ελπίδα, διέξοδο, πληροφορίες και ένα σωρό καλά, το βαφτίσαμε άνδρο ανομίας και ανωμαλίας. Ειδικά για παιδιά από φτωχές οικογένειες είναι ακόμα πιο σημαντικό. Αλλά με τόσο φανατισμό αυτά ειδικά τα παιδιά είναι που θα το στερηθούν ίσως από αδαείς γονείς που τρομοκρατήθηκαν από τον τρόπο που παρουσιάζουν οι ειδήσεις τους “απανταχού παιδεραστές του διαδικτύου”.
Ένα καλό παράδειγμα προβληματικής κατάληξης λόγω της στάσης μας σε αυτό το θέμα είναι η παιδεραστία στην Εκκλησία. Σε κάποιες χώρες με την βοήθεια των ΜΜΕ περνάει το μήνυμα ότι “όλοι οι παπάδες απαυτώνουν παιδάκια”. Ακόμα και οι άθεοι δεν επιθυμούν να γκρεμιστεί η Εκκλησία με στημένες κατηγορίες. Χειρότερη δε η επιδημία όσων βλέπουν ευκαιρία και παρουσιάζουν ψεύτικες κατηγορίες ελπίζοντας σε πλούσιες χρηματικές ανταμοιβές σε πιθανούς εξωδικαστικούς συμβιβασμούς.
Δαιμονοποιούμε ολόκληρες ομάδες ανθρώπων. Εργένης που δεν του αρέσει να πολυβγαίνει τα βράδια; E, αυτός το έκανε! Ομοφυλόφιλος; Ανώμαλος! Ασχολείσαι με παιδική ομάδα πολλές ώρες; Στατιστικά μπορεί να είναι εκατό φορές πιο πιθανό να κακοποιηθεί σεξουαλικά ένα παιδί από γνωστό και εντός οικογένειας αλλά εμείς κοτσάρουμε ταμπέλες ελεύθερα σε όλους τους άλλους. Και πατάνε Like στην ανάρτησή σου όλοι οι άλλοι νοικοκυραίοι συμφωνώντας ότι αξίζει χημικός ευνουχισμός, κρεμάλα, πίσσα και πούπουλα στους παιδεραστές που δεν ξέρουμε…