-Ας πούμε σε μια πνευμονία ο ασθενής εμφανίζει μια επιφανειακή εικόνα Μπελαντόνα και πράγματι άμα τη δώσεις θα πάει καλά ο ασθενής σου όσον αφορά την οξεία συγκεκριμένη φάση της πνευμονίας. Όμως τις επανειλημμένες υποτροπές της πνευμονίας που παθαίνει αυτός ο άνθρωπος δεν θα τις θεραπεύσεις με τη Μπελαντόνα. Η Μπελαντόνα αφορά την εικόνα αυτής της συγκεκριμένης μεμονωμένης πνευμονίας. Αλλά η Εξωστρεφής Προδιάθεση που ευθύνεται για τις επανειλημμένες υποτροπές δεν θα θεραπευτεί με τη Μπελαντόνα αλλά με αντι-εξωστρεφή (αντισυκωτικά) φάρμακα. Τα οποία δεν είναι μόνο Μεντορίνουμ, είναι και το Νάτρουμ Σουλφούρικουμ είναι και η Θούγια είναι κι ένα σωρό άλλα φάρμακα. Αυτός είναι πλέον ο ολοκληρωμένος ιδιοσυγκρασιακός τρόπος διάγνωσης και θεραπείας.
-Άρα τη Μπελαντόνα πότε θα τη δώσεις; Αφού έχεις κάνει ήδη μιασματική θεραπεία;
-Όχι. Αλλά πάμε σε προχωρημένα πράγματα. Αυτά είναι τεχνικές. Με ρωτήσατε κάποια στιγμή: “Ποιές είναι οι διαφορές σου από άλλους ομοιοπαθητικούς, από ομοιοπαθητικά κέντρα κλπ;» Ε, μα αυτά που λέμε βρε παιδιά! Αυτές είναι οι διαφορές. Αν δεν βλέπεις τον Άνθρωπο σαν σύνολο και δεν πεις για τη δομή και τη λειτουργία του, τη σχέση του με τους Φυσικούς και τους Συμπαντικούς νόμους και το Θεό κι όλα τα υπόλοιπα τότε θα πας να κάνεις ότι κάνει η Αλλοπαθητική Ιατρική. Δηλαδή «δόντι πονάει, δόντι βγάζει». Ή θα κάνεις κάτι λίγο πιο προχωρημένο. Θα κάνεις αλλοπαθητική διάγνωση και θεραπεία της νόσου με ομοιοπαθητικά φάρμακα. Επομένως βλέπετε ότι αυτά που λέμε τα θεωρητικά δεν είναι θεωρητικά. Έχουν πολύ μεγάλη κλινική και πρακτική σημασία.
Α, πες το ντε, τώρα καταλάβαμε! Εδώ στο homeomed.gr διαβάζουμε ένα ομοιοπαθητικό σολάρισμα επιπέδου…καφενέ. Είναι περίπου σαν να σου εξηγεί μια γριά πως σου διάβασε τον καφέ.