Ένα αγαπημένο μου θέμα από παλιά είναι η προσπάθεια της BSA να καταπολεμήσει την πειρατεία. (Εδώ οι αποκαλύψεις για την πτώση τους φέτος.) Επειδή ακριβώς σαν κοινωνικός μηχανικός τρελαίνομαι για τέτοια project που περιλαμβάνουν την αλλαγή νοοτροπίας ενός πληθυσμού. Αλλά η συγκεκριμένη εταιρεία (δεν είναι οργανισμός αφού απλά προωθεί τα συμφέροντα μιας μικρής ομάδας εταιρειών) έχει αποτύχει παταγωδώς. Κοιτάξτε τον περσινό αριθμό αναφορών ανά μέσο:
“How low can you go?” που λέει στο λίμπο… Είναι εμφανές ότι αυτά τα πράσινα είναι απλά οι εφημερίδες που αναπαράγουν ότι δελτίο τύπου τους έρθει. Μπορεί να είναι ακριβό το χαρτί αλλά είναι ακόμα πολλές σελίδες που θέλουν γέμισμα. Η BSA έχει καταφέρει να θεωρείται “σωστό” να αναφέρονται τα νούμερα της πειρατείας στην Ελλάδα, κάτι σαν τους γεράκους που μετράνε την χοληστερίνη τους και την συζητάνε στο λεωφορείο
μεταξύ τους. Περίπου το ίδιο ισχύει και για τα (κόκκινα στον πίνακα) online μέσα που απλά αναπαράγουν ότι είδηση έρθει ή με ελάχιστο σχολιασμό. Είναι πόρνες του SEO. Δεν δουλεύει πια πολύ αλλά το έχουν βάλει στον αυτόματο. Με πορτοκαλί τα κλαδικά έντυπα της Πληροφορικής που περιμένουν να τους στάξουν 1-2 σελίδες διαφήμιση και τους καλοπιάνουν με άρθρα.
Και όλα τα άλλα; Τα άλλα θέλουν δουλειά! Οι Bloggers δεν πείθονται με ξερά και βαρετά δελτία τύπου. Αν βρείτε το όνομα BSA σε blog να φοβάστε ότι ετοιμάζονται …Αιγύπτιοι να “πάνε πλατεία”… Τα κλαδικά ή τοπικά έντυπα και οι ιστοσελίδες θέλουν επίσης δουλειά και πειθώ. Δηλαδή η BSA δεν συσκευάζει την πληροφορία της. Από την αρχή με ένα απλό μήνυμα, είναι σαν μια σοκολάτα που δεν έκανε ποτέ facelift στην συσκευασία της. Γιατί ο σύγχρονος καταναλωτής media ρωτάει διαρκώς “τι με ενδιαφέρει αυτό;” και “τι πρόβλημα μου λύνεις με αυτή την πληροφορία;”
Είναι σαφές ότι σαν οργανισμός η BSA υποφέρει από επιτροπίτιδα και δεν θα περίμενε κανείς να είναι στα προπύργια των social media ή προχωρημένων τεχνικών επικοινωνίας. Πιο πολύ τους απασχολεί το lobbying κυβερνήσεων και οργανισμών όπως τώρα με τις πιθανές εξελίξεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση για την πνευματική ιδιοκτησία. Σαν να πολιορκούν κάστρο απλά κοπανάνε διαρκώς την πόρτα μέχρι να ανοίξει…
Η κοινωνία μας χρειάζεται τώρα, περισσότερο από ποτέ τις ικανότητες φιλτραρίσματος των δημοσιογράφων. (Εδώ αναλυτικά ένα παράδειγμα και το σκεπτικό μου.) Αλλά δημοσιογράφων με ελευθερία λόγου που να μην τρέχουν να δαχτυλογραφήσουν απλά δελτία τύπου. Να βγαίνουν στην πιάτσα για να μπορούν να μαντεύουν εξελίξεις όπως την συνεργασία Nokia – Microsoft. (Εδω το έκανα εγώ πριν μια δεκαετία!) Αλλιώς θα δεχόμαστε τα έτοιμα φίλτρα του Google και θα μετατραπούμε όλοι σε ειδικοί SEO για να καταφέρνουμε να το ξεγελάμε λίγο και να επικοινωνούμε τελικά.
Comments are closed.