Ποιος ήταν ο Άγιος Αλέξανδρος; (Και γιατί δεν γιορτάζω)

Βαφτίστηκα Αλέξανδρος.  Όχι Αλέξιος, αυτοί γιορτάζουν τον Μάρτιο.  Μερικοί ακόμα μπερδεύονται και μου εύχονται τότε.   Αλλά εγώ ούτε 30 Αυγούστου γιορτάζω.  Γιατί;

1. Αρνούμαι να είμαι Χριστιανός Γ’ κατηγορίας.   Οι πρωτοκλασάτοι (ονόματα Χριστού, Παναγίας, Αποστόλων και VIP Αγίων) μας ρίχνουν.   Πολλοί άνθρωποι δεν ξέρουν καν πότε γιορτάζει το όνομα “Αλέξανδρος”.   Σχεδόν όλοι δεν ξέρουν τι έκανε καν.   Πρόσφατα έμαθα κι εγώ γιατί ακόμα και οι πιο πιστοί φίλοι μου δεν ήξεραν την (μάλλον βαρετή) ιστορία του να μου την πούνε.   (Την επισυνάπτω στο τέλος του άρθρου.)    Γ’ κατηγορία σας λέω…

2. Είναι ανόητο να γιορτάζουμε όλοι μαζί όσοι έχουμε το ίδιο όνομα.  Καθότι τα ονόματα πάνε με μόδες ανά γενιά.   Οπότε θα πέφτουν πολλοί “Αλέξανδροι” μαζί όποτε έχει σουξέ στα παιδιά.   Και θα πρέπει να αποφασίσουν αν θα πάνε στον κουμπάρο, τον αδελφό της γυναίκας τους ή κολλητό επίσκεψη…

3. Δεν μας συμφέρει να προτάξω τον “Μέγα” Αλέξανδρο.   Αυτός δεν ήταν Έλληνας.   Ή, αν ήταν , δεν ήταν οι άλλοι Αρχαίοι Έλληνες που έχουμε σαν σύμβολα.   Μην ξεχνάμε ότι με το ζόρι ένωσε τις Ελληνικές πόλεις-κράτη και μόνο όσο μπορούσε με το ζόρι τους κράτησε λίγο.   Οι Αθηναίοι τον χλεύαζαν μαζί με όλους τους άλλους Μακεδόνες σαν απολίτιστους βάρβαρους.   Πιο Έλληνας είμαι εγώ με μάνα Αγγλίδα και πατέρα Πόντιο!

4. Έχει καταντήσει ανόητα εθιμοτυπικό, εκτός πραγματικότητας.   Είτε τα τηλεφωνήματα των πέντε δευτερολέπτων (“Ευχαριστώ, ωχ, σε κλείνω χτυπάει και το άλλο!”) ή το Facebook (“Σας ευχαριστώ όλους για τις ευχές”…) ή τα SMS.   Χειρότερος με διαφορά ο βουλευτής (“και μετεωρολόγος” μου λένε κάθε φορά) κύριος Καντερές ο οποίος με καλεί στο σπίτι κάθε χρόνο να με ευχηθεί!   Όχι αυτός βέβαια, αλλά από το γραφείο του, “γιατί έχει πολύ δουλειά στην βουλή σήμερα”…

Χαίρομαι πολύ να ακούω φίλους μου με οποιαδήποτε δικαιολογία.   Ακόμα και γνωστούς ή και λιγότερο γνωστούς από την δουλειά, τον στρατό ή και ένα πάρτυ που δεν θυμάμαι πολύ καλά πια.    Επικοινωνήστε μαζί μου όποτε θέλετε, απλά στις 30 Αυγούστου είναι μάλλον ότι χειρότερο!

Ήταν, όπως λέγουν, «αποστολικοίς χαρίσμασι λαμπρυνόμενος». Ως πρεσβύτερος, ακόμη, διακρινόταν για τη μεγάλη του ευσέβεια, την αρετή και την αγαθότητά του.

Στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο που έγινε στη Νίκαια της Βιθυνίας, ο τότε Πατριάρχης τον εξέλεξε αντιπρόσωπό του. Και όταν στη Σύνοδο αυτή καταδικάστηκε ο Άρειος, ο Αλέξανδρος, αν και γέροντας 70 χρονών, δέχθηκε να περιοδεύσει στη Θράκη, Μακεδονία, Θεσσαλία και στην υπόλοιπη Ελλάδα, για να διδάξει και να γνωστοποιήσει τα ορθά δόγματα των αποφάσεων της Συνόδου της Νικαίας.

Αλλά ενώ βρισκόταν στην περιοδεία αυτή, ο πατριάρχης Μητροφάνης απεβίωσε. Όρισε όμως διάδοχό του τον Αλέξανδρο, διότι παρά το γήρας του είχε τα κατάλληλα εφόδια για τη διαποίμανση της αρχιεπισκοπής της πρωτεύουσας. Πράγματι, ως Πατριάρχης, ο Αλέξανδρος ανταποκρίθηκε σωστά στις δύσκολες περιστάσεις των καιρών.

Τότε ο Άρειος είχε εξαπατήσει τον βασιλιά Κωνσταντίνο ότι δήθεν πιστεύει ορθά. Και ο βασιλιάς διέταξε τον Αλέξανδρο να αφήσει τον Άρειο να μετέχει της θείας Κοινωνίας. Ο Αλέξανδρος λυπημένος προσευχήθηκε στον Θεό και ζήτησε τη βοήθειά Του. Η δέηση του Ιεράρχη εισακούσθηκε. Και το πρωί που ο Άρειος θα πήγαινε με πομνή στην εκκλησία, βρέθηκε νεκρός.

Ο άγιος Αλέξανδρος απεβίωσε ειρηνικά το 340.

Η Εκκλησία τιμά τη μνήμη του την 30η Αυγούστου.

Απολυτίκιο
Μύσται ουράνιοι αποδεικνύμενοι, θείοι εκφάντορες τω κόσμω ώφθητε, την Εκκλησίαν του Χριστού ποιμάναντες θεαρέστως, ιερέ Αλέξανδρε, της Τριάδος ο πρόμαχος, Ιωάννη ένδοξε, ο της χάριτος τρόφιμος, και Παύλε ιερέων ακρότης. όθεν υμάς ανευφημούμεν.