Δύο, δέκα ή εκατό δημοσιογράφοι που καλύπτουν το ίδιο θέμα θα δώσουν κείμενα που μοιάζουν μιεταξύ τους. Δεν θα είναι όμως όμοια. Όσο το γεγονός απομακρύνεται από τα συνηθισμένα και όσο πιο πολλές προκλήσεις προσφέρει τόσο τα κείμενα θα έχουν τη σφραγίδα του συγγραφεί/ τους.
Το στιλ στο γράψιμο είναι η «προσωπικότητα» του συγγραφέα. Ένας μυστηριώδης χώρος ψυχολογικών ερευνών ασχολείται με την παρουσίαση της vj/υχής μέσω της γραφής. Τι μπορείς να μάθεις για έναν πεζογράφο, ποιητή, δημοσιογράφο από την «ψυχολογική» ανάλυση των κειμένων
rους; Ιίρευνητές και φιλόσοφοι διαφωνούν στις απαν fit;ν αρνείται πως ό,τι γράφτηκε βασίζεται στο ποιος Ήνας δημοσιογράφος δεν πρέπει, ως υπεύΟυνο( κάνει τις προσωπικές απόψεις του το βασικό στόχο τοι όμως να διερωτηθούν πόση από την προσωπικότητ Ηάλουν στο κείμενό τους, οι ρεπόρτερ πρέπει να σι /malviu στην είδηση δεν αλλοιώνει την ουσία της. Αυτό υποίο η «νέα δημοσιογραφία» και η «παλιά» μάχc συγκρούονται. Μερικοί αυτοαποκαλούμενοι «νέοι δτ συχνά προσπαθούν, μέσα από το γράψιμο τους, να δε
ιι ΙΙώς να πετύχεις προσωπικό στιλ
Αι ν υπάρχει κανόνας γι’ αυτό. Ξεκίνα με τα βασικά. 1 επαγγελματία, αναζήτησε τα γεγονότα. Γνώρισε το ι α/ιό τα γεγονότα που μπορείς να χρησιμοποιήσεις, ε χρησιμοποιήσεις. Επέλεξε μια φόρμα που ταιριάζει σν κάνεις μετά, Οα μετρήσει από το πόση υποκειμενικό εαυτό σου Οα βάλεις! Γράψε την είδηση με τον τρόπο ι /ι ι τ\] μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα. Επέλεξε φρι θεωρείς ότι είναι οι πιο αιχμηρές για να δώσεις το νό ιινα/νώστη ή ακροατή. Βάλε χρώμα, όταν προσΟέ ΙΙάλι ι „ αν δεν προσθέτει τίποτα. Σταμάτησε όταν πεκ ν</ γο θέλεις, η είδηση Οα έχει στιλ.
Η Liιλ και χαρακτήρας
Αυτοί οι όροι συχνά θεωρούνται όμοιοι. Αλλά η δι Αιευκρινίζει τον τρόπο που Οα προσεγγίσεις το γρι αναφέρεται στα γενικά στοιχεία του γράφοντος. Χαρ tpo/ιος που επέλεξε ένα μέσο ενημέρωσης, μια ομάδα \ ι δημοσιογράφος να πλησιάσει το κοινό του. πίοι/είο ενός κειμένου σε ένα εβδομαδιαίο περιοδικ ο|»ΐ||ΐερίδα είναι το άμεσο, προσωπικό και συχνά λαϊκχ ι in in χαρακτηριστικός υπηρέτης μιας κλειστής κοινω ρα>, του το δείχνει. Ο χαρακτήρας των ραδιοφωνικών < mo uι χρησιμοποίηση της «καθομιλουμένης» και από c \\\\ επισημότητα του γραφτού λόγου και προτιμά ••αύρας» και την ευκολία της επικοινωνίας «πρόσωπο