Από το βιβλίο του Bert Hellinger “Gedanken, die gelingen” – «Σκέψεις, που ευδοκιμούν»
Μετάφραση Γιώργος Νάσιος
Ο τρόμος ακολουθεί μιαν εικόνα. Είναι προ πάντων τρόμος για το μέλλον, ο τρόμος ότι στο μέλλον κάτι θα συμβεί. Έτσι τρέμουμε για παράδειγμα από έναν άνθρωπο, ότι στο μέλλον θα μας κάνει κάτι. Ή τρέμουμε την τιμωρία για ένα παράπτωμα. Ή τρέμουμε μια καταστροφή, ιδιαίτερα, αν αυτή έχει ήδη προβλεφθεί, χωρίς να υπάρχουν γι’ αυτήν ακόμα σημάδια.
Τρέμουμε επίσης και από μιαν απώλεια, προ πάντων από την απώλεια της ασφάλειας μας και την απώλεια ενός αγαπημένου ανθρώπου.
Καθώς ο τρόμος αυτός είναι τοποθετημένος στο μέλλον, δεν μπορούμε να πάρουμε τώρα θέση απέναντι του, μιας και προς το παρόν παραμένει απλά στην φαντασία μας. Παρόλα αυτά λόγω αυτών των παραστάσεων παίρνουμε μέτρα προφύλαξης, για παράδειγμα για μια εξασφάλιση στα γηρατειά μας ή ασφαλίζουμε το σπίτι μας κατά της κλοπής και της διάρρηξης. Κάνουμε ασφάλειες, για να είμαστε εξασφαλισμένοι ενάντια σε απώλειες και παίρνουμε κάθε λογής άλλα μέτρα προφύλαξης. Όλα αυτά υποθάλπουν τον τρόμο αντί να τον διώχνουν.
Κάτι ακόμα πρέπει εδώ να λάβουμε υπ’ όψιν μας. Ένα φρούριο προσελκύει εχθρούς. Όπου δεν υπάρχει φρούριο, δεν εμφανίζονται και εχθροί.
Ο τρόμος δεν τρέμει μόνο· περιμένει να εκπληρωθεί η πρόβλεψη. Όταν εκπληρωθεί, πολλές φορές ανακουφιζόμαστε. Επιτέλους μπορούμε και πρέπει να κάνουμε κάτι . Κατά έναν περίεργο τρόπο παύει τότε μάλιστα μερικές φορές ο τρόμος, αφού έχει χάσει το μέλλον του. Το αντίθετο του τρόμου, που τον καταργεί για μας, είναι η εμπιστοσύνη: Η εμπιστοσύνη, ότι η ζωή έχει καλές προθέσεις μαζί μας, και η εμπιστοσύνη, ότι οι άλλοι άνθρωποι έχουν καλές προθέσεις απέναντί μας, όταν εμείς είμαστε καλοί σ’ αυτούς.
Κι αυτή είναι μια εικόνα, όμοια όπως ο τρόμος. Όπως η εικόνα του τρόμου, έτσι έχει και η εικόνα της εμπιστοσύνης μιαν επίδραση. Μόνο μια διαφορετική. Μπορούμε έτσι να επιλέξουμε ανάμεσα σε αυτές τις εικόνες και να αποφασίσουμε για την μία ή την άλλη, την εικόνα που ενσταλάζει τρόμο ή την εικόνα της εμπιστοσύνης, για μια καχύποπτη εικόνα ή για μια εικόνα γεμάτη ελπίδα.
Τι πρέπει λοιπόν να τρέμουμε πάνω απ’ όλα; Τις εικόνες μας του τρόμου. Τι ξεπερνάει τις εικόνες του τρόμου; Οι εικόνες μας της εμπιστοσύνης και της αγάπης. Για παράδειγμα με την φράση: «Είμαι όπως εσύ, είσαι όπως εγώ – Σ’ αγαπάω όπως εμένα – Η αγάπη σου είναι ασφαλής σε μένα: Καλωσόρισες.»
Μπορούμε, αν θέλουμε, να αμφισβητούμε αυτήν την εικόνα, όμως κι αυτή είναι μια εικόνα και έχει την επίδραση της· την επίδραση, ότι θέλει να επαληθευτεί.
Πως ξεπερνάμε αυτήν την εικόνα της αμφισβήτησης; Και πάλι με εμπιστοσύνη και αγάπη.
