Ο βαμπιρισμός στις ερωτικές σχέσεις είναι, άραγε, ένα φαινόμενο που πρέπει να αποφευχθεί; Πόσο, τελικά, επιρρεπείς είμαστε στις σχέσεις εξουσίας που μας ταλαιπωρούν ξανά και ξανά… ένας φαύλος κύκλος. Ένα παιχνίδι εξουσίας. Ποιός θα επικρατήσει. Και πού ακόμα χειρότερα μας βάζει συνέχεια τρικλοποδιές και δε μας αφήνει να προχωρήσουμε;
Σύμφωνα με το Νίτσε οι άνθρωποι δεν εμπλέκονται σε μια σχέση με απώτερο σκοπό την ερωτική ηδονή αλλά με την προοπτική απόκτησης περισσότερης δύναμης.
Ως εκ τούτου μια ερωτική σχέση καθίσταται ανταγωνιστική όπου αμφότερα τα μέλη προσπαθούν να επιβληθούν ο ένας στον άλλο.
Η βούληση για δύναμη είναι αυτή που ορίζει μια σχέση τελικά; Αυτός που επιβάλεται;
Εκεί παίζονται όλα… ποιος θα κάνει κουμάντο! Όταν ο εγωισμός υπερβαίνει τα συναισθήματα.
Και αλήθεια η έννοια της συντροφικότητας πού πάει; Περίπατο θα μου πείτε…σωστά θα απαντήσω με πάσα επιφύλαξη.
Έχουμε τόσα πράγματα να μας ταλαιπωρούν στην καθημερινότητα! Ο ερωτικός σύντροφος δεν είναι άραγε αυτός που θα γεμίσει πάθος τα βράδια μας και με ουσία τη ζωή μας… οέο;
Μη βιάζεστε να απαντήσετε. Ρητορικό το ερώτημα.
Σε μια σχέση που δεν αποφέρει ικανοποιήση αλλά πίεση και ανησυχία, ο ένας έχει το ρόλο του βαμπίρ, όπου ρουφάει κάθε δύναμη προκειμένου να επιβεβαιωθεί σαν άτομο και μετά φεύγει. Όχι για πολύ!
Μόλις ανακτήσεις δυνάμεις. Μόλις σκεφτείς οτι η ζωή σου προχωράει. Μόλις νιώσεις σιγουριά μυρίζεται το φρέσκο και δυνατό αίμα και επιστρέφει.
Εσύ δυνατός , εκείνος αιμοδιψής για επιβεβαίωση, ορμάει. Και εσύ. Υπνωτισμένος. Ξέρει πώς να το κάνει εξάλλου. Ξέρει εσένα και τις αδυναμίες σου.
Μπήγει τα δόντια και ξεκινάει πάλι το ρούφηγμα της θετικής σου ενέργειας. Και εσύ έρμαιο της αδυναμίας σου για ακόμα μια φορά υποκύπτεις.
Σε σαγηνεύει και ξεχνάς ότι ο ίδιος ο άνθρωπος που τώρα είναι μπροστά σου σε πόνεσε χωρίς να δώσει σημασία πριν λίγο καιρο!
Και δεν το έχει κάνει μόνο μια φορά.
Serial killer των συναισθημάτων, της ηρεμίας, του εγωισμού σου.
Για να πω την αλήθεια αυτός ο φαύλος κύκλος μου θυμίζει την πλατωνική θεωρία της σπηλιάς. Οπότε να με συγχωράτε αλλά θα τη δανειστώ και θα κάνω μια ταύτιση. Σύμφωνα με τον Πλάτωνα κάποιοι άνθρωποι βρίσκονται κάτω από τη γη σε μια σπηλιά αλυσοδεμένοι με τέτοιο τρόπο που δεν μπορούν να δουν ούτε δεξιά ούτε αριστερά. Πίσω τους υπάρχει μια φωτιά αλλά δεν μπορούν να κοιτάξουν. Αυτό που βλέπουν είναι μόνο οι σκιές της πραγματικότητας.
Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με τις εξαρτημένες σχέσεις με τάσεις βαμπιρισμού. Δε βλέπουν αυτό που συμβαίνει παρά μόνο σκιές που τις ερμηνεύουν κατά το δοκούν. Επειδή λοιπόν καθόλη τη διάρκεια της σχέσης αυτό που βλέπουν είναι οι σκιές και η ερμηνεία που τους δίνουν, νομίζουν ότι αυτό είναι σχέση και ότι τους ικανοποιεί.
Δεν ξέρεις όμως τι είναι σχέση μέχρι να το βιώσεις. Τι είναι σεβασμός μέχρι να το ζήσεις. Τι είναι έρωτας και ελευθερία αν δεν τολμήσεις. Να σπάσεις αυτές τις αλυσίδες και να απαιτήσεις αυτό που σου αξίζει.
Μόνο ο άνθρωπος που έχει τη δύναμη να σπάσει τα δεσμά. Να πει όχι σε ό,τι τον σαγηνεύει. Να σεβαστεί τον εαυτό του και τις επιθυμίες του και να βγει έξω από τη σπηλιά μπορεί να δει, να κρίνει και να ξέρει. Μια δόση ανασφάλειας είναι αρκετή να του δώσει μια κλωτσιά και να μπει πάλι μέσα. Αν όμως κοιτάξει με σύνεση πίσω του θα διαπιστώσει ότι ζούσε σε ψευδαισθήσεις.
Ω! ναι. Πονάει η αλήθεια εε; Περισσότερο όμως το ψέμα που χρύσωνε το χάπι.
Εξάλλου η αλήθεια δημιουργεί επιφανειακές πληγές που επουλώνονται.
Ο Νίτσε ισχυρίζεται δια στόματος Ζαρατούστρα ότι μέσα από τις στάχτες σου θα ξαναγεννηθείς. Να καείς ολάκερος. Να πονάς καθώς αισθάνεσαι τη φωτιά να μπαίνει στη σάρκα σου και να τρώει τα σωθικά σου. Και εκεί που αφανίζεσαι και γίνεσαι στάχτες.Οι στάχτες να δημιουργούν έναν καινούριο, πιο δυνατό, αποφασισμένο άνθρωπο. Έτοιμο να διεκδικήσει αυτό που του αξίζει.
Πόσες φορές μπορεί κάποιος να καεί; Πόσες φορές αντέχει; Αυτοτιμωρία; Ίσως.
Έτσι είναι οι σχέσεις βαμπιρ. Όσο είσαι ακόμα δυνατός ρουφάνε κάθε ενέργεια και όταν είσαι έρμαιο τους, αποδυναμωμένος πια, φεύγουν, απομακρύνονται, απειλούν, ψυχραίνουν, σε πονάνε. Γιατί αυτό έχει σημασία για κάποιους ανθρώπους, Να υπερισχύουν και να επιβάλλονται. Και όταν ξέρουν ότι αφέθηκες σε αφήνουν. Και εμφανίζονται ξανά. Όταν θα είσαι δυνατός. Και εσύ έρμαιο της ανασφάλειας σου τρέχεις σαν ένας ακόμα κοντορεβιθούλης να αρπάξεις τα ψίχουλα που σου πεταξε!
Και ο χρόνος περνάει γεμάτος με σκοτσέζικα ντουζ. Και οι ευκαιρίες έρχονται και φεύγουν μακριά. Σχέσεις αυτοκτονικές που ο καθένας όμως τις ορίζει.
Σκοτώνουν τον αυθορμητισμό και την ηρεμία που μπορεί να δώσει μια σχέση.
Πόσο αγαπάει κάποιος τον εαυτό του ούτως ώστε να έχει τη δύναμη να προχωρήσει ή να δεχτεί να μπει σε έναν αέναο κύκλο…σε θέλω δε σε θέλω;
Και αλήθεια όταν τελικά βρεθεί αυτό που αξίζεις θα μπορέσεις άραγε να το διαχειριστείς; Ή θα μείνεις στην κινούμενη άμμο επειδή αυτό γνωρίζεις……
Εγώ ακόμα το ψάχνω..
Η απάντηση βρίσκεται πίσω από την επιλογη.