Φουσκώναν δηλαδή μεγάλα μπαλόνια, τα πασάλειβαν με λίπος και χοροπηδούσαν. Αυτό μάλιστα, αυτό είναι Διονύσια! Μπας και να κάνουμε αναπαράσταση φέτος αντί να πληρώνουμε για ανόητους χορούς και πανηγύρια;
“Τά «κατ’άγρούς» Διονύσια γιορτάζονταν πολύ νωρίς, στήν καρδιά χειμώνα, δηλαδή τόν Ποσειδεώνα μήνα στον όποιο άνηκε τό δεύτερο μισό του Δεκεμβρίου καί το πρώτο του ‘Ιανουαρίου. Άγρότες άπό μικρούς συνοικισμούς καί άπό τήν ‘Αθήνα, συνέρρεαν στούς μεγαλύτερους δήμους τήν ήμέρα της γιορτής μέ τά κοινά άμάξια (τά κάρρα) που χρησιμοποιοϋσαν γιά τις μεταφορές τών άγροτικών προϊόντων και πολλοί έβαφαν τό πρόσωπο τους ή ποικιλότροπα μασκαρά·:»·
Τότε ήταν που συνήθιζαν νά έκστομίζουν έναντίον γνωστών και άγνωστων διαβατών τά λεγόμενα «σκώμματα έξ άμάξης». Εκτός άπό τή συνηθισμένη πομπή τών κανηφόρων, μέ τό μεγάλο φαλλό καί τά «φαλλικά άσματα», σέ πολλά άγροτικά Διονύσια συνηθίζονταν τά λεγόμενα «άσκώλια» : έφερναν στους τοπικούς θεατρικούς χώρους άσκούς (άπό δέρματα μεγάλων ζώων φουσκωμένους καί άλειμμένους μέ λάδι γιά νά γίνονται γλιστεροί άπό έξω. Οί νεαροί άγρότες πού θά έπαιρναν μέρος στο άγώνισμα έπρεπε όχι μόνο νά στέκωνται, άλλά καί νά πηδούν ή νά χορεύουν επάνω στούς άσκούς, χωρίς νά χάνουν την ισορροπία τους.
Άπό τόν κύκλο τών άγροτικών Διονυσίων προέκυψε το δραμα, οί ίδιες όμως οί άγροτικές εορτές δεν έλειπαν, γιατί άποτελοϋσαν ιερουργίες γιά τήν έξασφάλιση ή τήν αύξηση τής ετήσιας συγκομιδής.”
Μήπως ήρθε η ώρα για πραγματικά Διονυσιακά γλέντια;