Πάντα είχα μία απορία: Γιατί οι άνθρωποι εμπλέκονται επαγγελματικά με την πολιτική. Λέω επαγγελματικά, γιατί θεωρώ ότι η πολιτική μας αφορά όλους και θα πρέπει να ασχολούμαστε πάντα με τα θέματά της.
Οι απαντήσεις που δίνω είναι τρεις: α) Φιλοδοξία και ματαιοδοξία. β) Επαγγελματική αποκατάσταση και διάθεση για κέρδος. γ) Το σύνδρομο του υπέρ ήρωα.
Στην τελευταία κατηγορία ανήκει και ο πρωθυπουργός μας, Αλέξης Τσίπρας.
Διαβάστε πώς έχει η υπόθεση: Ο Αλέξης ήταν αρχηγός ενός κόμματος του 4%. Κάτι σαν το Spiderman που ήταν ένας μη δημοφιλής νεαρός. Ξέρετε τώρα: διάβασμα, σπυριά και όλα αυτά που σε κάνουν απωθητικό στις κοπέλες. Έτσι και ο Αλέξης. 4%, αριστερά, κομμουνιστικό παρελθόν και δε συμμαζεύεται.
Ώσπου έγινε το ατύχημα που άλλαξε τη ζωή του ταπεινού αρχηγού, όπως άλλαξε και η ζωή του Bruce Wane μετά τη δολοφονία των γονιών του. Το ατύχημα ήταν τα μνημόνια φυσικά. Ο κόσμος κινδύνευε, οι κακοί είχαν ζώσει τους απλούς ανθρώπους, που ανέμελοι ψώνιζαν στην Ερμού και πήγαιναν διακοπές στη Βενετία για τριήμερο. Ο κόσμος είχε ανάγκη από έναν σωτήρα να του δώσει ελπίδα, να πλακώσει τους κακούς, να τον σώσει και να αποκαταστήσει την ταξική συνείδηση του προλετάριου, που χειμαζόταν κάτω από τη μπότα των Γερμανών και των πρακτόρων τους.
Εκεί, ο Αλέξης κατάλαβε την πραγματική αποστολή του. Χωρίς να χάσει καιρό, φόρεσε το βρακί του super ήρωα, -φανταστείτε κάτι ανάλογο με το βρακί του Superman-, και ξεχύθηκε στους δρόμους φωνάζοντας: Σκίζουμε τα μνημόνια, σκίζουμε τα μνημόνια. Θα τους χορέψουμε στο ταψί. Ο λαός ξεσηκώθηκε και πήρε στο κυνήγι τους κακούς. Όχι, δε θα πλήρωνε πια, ο Super Αλέξης θα φρόντιζε για όλα, η λιτότητα θα πήγαινε περίπατο, λεφτά κι ευρώ θα πήγαιναν χέρι χέρι. Στο τέλος ο μοναχικός ήρωας θα εξαφανιζόταν στο σκοτάδι ικανοποιημένος, χωρίς να σταθεί για να του απευθύνουν ένα ευχαριστώ.
Μετά από κάμποσες αψιμαχίες με τους εγχώριους πράκτορες των κακών, ο Super Αλέξης κατάφερε να πάρει την εξουσία. Πρώτη του δουλειά ήταν να διακηρύξει και πάλι το σκίσιμο των μνημονίων για την σωτηρία του κόσμου. Αμέσως συγκρότησε μία άλλη ομάδα υπέρ ηρώων, εσείς τώρα φανταστείτε τους Avengers, οι οποίοι φόραγαν κι αυτοί ανάλογα βρακιά κι ετοιμάστηκαν για την τελική μάχη. Για την αντιμετώπιση της τρισμέγιστης κακιάς Αγγέλας, της σατανικής Κριστίν και του δόλιου Σόιμπλε.
Αλλά όπως όλοι οι super ήρωες, ο Αλέξης είχε ένα τρωτό σημείο. Πώς είχε ο Superman τον κρυπτονίτη; Έτσι. Το τρίο του κακού έβγαλε τον κρυπτονίτη από την τσέπη. No money, no honey, no βρακί. Δραχμούλα μόνο και αγάπη. Μάταια ο Super Αλέξης και οι Avengers προσπαθούν να υπερβούν τις παρενέργειες. Θέλουμε και τα λεφτά σας, και να εξαφανιστείτε κακοί, φώναζαν, γιατί θα πέσουμε μόνοι μας πάνω στον κρυπτονίτη (στη δραχμή) και θα σας πάρουμε μαζί μας. Οι άλλοι σταθεροί, με τον κρυπτονίτη μπροστά. No money, no honey, no βρακί.
Αναμφισβήτητα ο Super Αλέξης βρέθηκε σε δύσκολη θέση. Στον πλανήτη Ελλάδα τον περίμενε ο μέντοράς του Λαφαζάνης, οι συν αυτώ, και η Ζωίτσα με το σφυρί του Θωρ που του είχαν πει: Αν δεις μπροστά σου κρυπτονίτη, προχώρα και πέσε πάνω του. Το βρακί θα σε προστατεύσει. Και αν δε σε προστατεύσει, θα πέσεις ηρωικά. Θα σου στήσουμε και άγαλμα. Αλλά πλακάκια με τους κακούς δεν θα τα κάνεις. Τι να τους πει; Ότι με τον κρυπτονίτη, ούτε το βρακί δεν θα του έμενε; Άσε που ήταν και οι ψηφοφόροι. Μερικοί από αυτούς νόμιζαν ότι ο κρυπτονίτης θα τους έσωζε από τους κακούς, ενώ άλλοι είχαν τρομάξει και ενώ δεν είχαν ιδιαίτερο πρόβλημα, έτρεχαν κι έκαναν διαδηλώσεις: Συμφωνία με τους κακούς τώρα.
Ο Super Αλέξης σκεφτόταν τις συνέπειες του κρυπτονίτη, σκεφτόταν αυτούς που ήθελαν τη συμφωνία με τους κακούς (ήταν αρκετοί οι άτιμοι) και επέμενε στην αρχική του απόφαση. Αν δε μου δώσετε λεφτά με τους όρους μου, πέφτω πάνω στον κρυπτονίτη και τα κάνω όλα λαμπόγυαλο.
Και περνούσαν οι μέρες, περνούσαν οι μήνες, οι Avengers έκαναν διάφορες δηλώσεις αντιφατικές μεταξύ τους, ο λαός είχε σαλτάρει από την αγωνία και ο κρυπτονίτης ερχόταν πιο κοντά.
Το έργο δεν έχει ακόμη τέλος. Ελπίζω κι εύχομαι να μην τελειώσει όπως το Batman, Dark Knight (2008) όπου ο ήρωας φεύγει μόνος και κυνηγημένος γιατί η πόλη έχει ξεσηκωθεί εναντίον του, παρά τις προσπάθειες του να τη σώσει.
Μέχρι την επόμενη φορά,
Η Τσούχτρα
