Τετάρτη 3 Ιουνίου…
Η έκλειψη που συνέβη παραμονή της Εαρινής Ισημερίας, στην τελευταία μοίρα του ζωδιακού, αποτέλεσε μία ιδιαίτερη στιγμή για το έτος 2015, αφού χαρακτήρισε το τέλος ενός κύκλου εμπειριών που όμως απαιτείται να διερευνηθεί και να αποτελέσει μία βαθιά συνειδητοποίηση.
Πόσο πιο ενδιαφέρον έχει, όταν την αγγίζουν κατά διαστήματα συνδυασμοί, οι οποίοι την ευαισθητοποιούν και την προκαλούν ξανά.
Αυτό συμβαίνει σήμερα καθώς ο αστεροειδής Μέδουσα βρίσκεται ακριβώς απέναντί της. Η Μέδουσα είναι το φρικτό τέρας των δαιμόνων της ψυχής μας, το αποκρουστικό μας κομμάτι. Αυτό που πετρώνει την ψυχή και δεν την αφήνει να εκφράζει τις συγκινήσεις.
Στον αντίποδα είναι η θεά Αθηνά, θεά της σοφίας . Η ιστορία του αποκεφαλισμού της Μέδουσας, είναι ο έλεγχος του προσώπου της φρίκης που κρύβουμε μέσα μας.
Στο σημείο που βρίσκεται στον ατομικό μας χάρτη, μπορεί να κρύβονται ένστικτα που δηλητηριάζουν την ζωή μας, αλλά περισσότερο την ζωή των άλλων. Είναι ένα σημείο, όπου η ψυχή «παγώνει» και «πετρώνει». Μπορεί να μας οδηγήσει σε πράξεις που θα μας κάνουν να μετανιώσουμε.
Η Μέδουσα είναι ένα αντιπροσωπευτικό μας στοιχείο και χρειάζεται να είμαστε επιφυλακτικοί. Ενδεχομένως, είναι η πλευρά που δεν θέλουμε να δούμε, αλλά και οι ίδιοι μας οι φόβοι.
Η έκλειψη απαιτεί εξαγνισμό, κάθαρση αυτών των φόβων ή σκοτεινών πτυχών μας. Πρέπει να περάσουμε σε νέο κεφάλαιο ζωής, να κάνουμε μία νέα αρχή, απαλλαγμένοι από τα στοιχεία που «πετρώνουν» την ψυχή.
Η Πανσέληνος στον Τοξότη (συνέβη χθες ) μας πληροφορεί πως είναι απαραίτητος ο απεγκλωβισμός. Αναλύοντας και αλλάζοντας φιλοσοφία ζωής, θα επιμείνουμε ως το τέλος!
Δύσκολη η αποκοπή, όμως σημαντική και απελευθερωτική. Κάθε κρίκος της αλυσίδας που μας πνίγει, εμμονή, αρνητική συνήθεια, προσκόλληση, εκδικητικότητα, φοβία, είναι παγίδα που θέτουμε στον εαυτό μας και πρέπει να σπάσει! Η αποτοξίνωση θα πάψει να δηλητηριάζει την ψυχή μας.
Και ας μην ξεχνάμε:
Από τον θάνατο της Μέδουσας, μέσα από τον αποκεφαλισμό, ξεπηδούν τα δύο παιδιά της: ο Χρυσάωρ (-χρυσό ξίφος- δηλαδή η οξύνοια) και ο Πήγασος (-η πηγή – δηλαδή η πηγαία έμπνευση). Άρα ο θάνατος αυτός γεννά υπέροχα δημιουργήματα –παιδιά.
