Πέμπτη 12 Νοεμβρίου και ο Πλούτωνας δέχεται δύσκολη όψη από τον αστεροειδή Ίσιδα.
Ο Πλούτωνας, ο μεγάλος μεταμορφωτής, αντιπροσωπεύει την δύναμη του μετασχηματισμού, μέσα από ριζικές αλλαγές, πάθος, πείσμα, προσπάθεια μέχρι τέλους. Η απώλεια, το πένθος, δεν αποτελούν ένα ουσιαστικό τέλος, παρά μετάβαση σε μία άλλη κατάσταση.
Η Ίσιδα είναι η τροφός, η μητέρα του Σύμπαντος, η αφοσιωμένη, η φιλέσπλαχνη θεά. Εκείνη που γνώρισε τον πόνο, όταν κατακρεουργήθηκε ο σύζυγός της Όσιρις από τον αδελφό του Σετ. Δεν αποθαρρύνθηκε, αναζήτησε τη σωρό του αγαπημένου της, μάζεψε τα κομμάτια του, τον ανέστησε και απέκτησε το παιδί τους, τον Ώρο.
Καθώς πέρασε από τον πόνο, ήταν συμπαραστάτης του ανθρώπινου πόνου, θεραπεύτρια και υποστήριζε τους πάσχοντες. Προστάτευε όμως και από άλλους κινδύνους, όπως της θάλασσας και της φτώχειας. Θεωρήθηκε θεά της φύσης, και της αυγής της Σελήνης, η σύζυγος και η αδελφή του Όσιρι, θεού του Ήλιου, της αθανασίας και του παρελθόντος και του παρόντος, και κριτής των νεκρών.
Η Ίσιδα και ο Πλούτωνας, συναντώνται στο ζώδιο της ένωσης (Ίσιδα στον Ζυγό) και της μάχης για εξουσία (ο Πλούτωνας είναι στον Αιγόκερω). Πόλεμος και ειρήνη, συγκρούονται. Σκληρή η αντιπαράθεση ανάμεσα στην αρμονία και αγάπη και στην σκληρότητα και δογματική στάση.
Το τέλος όμως, δηλώνει μία νέα αρχή. Το φως της αγάπης, διατηρεί τις αντοχές μας μετά από μία τραγική απώλεια, ενώνει, ισορροπεί, επαναφέρει την αρμονία. Η μάχη θα είναι μέχρις εσχάτων, αλλά ο πόνος της απώλειας απαιτεί την θεραπεία του.
Αν είμαστε αδικημένοι από κάποιον που κυριαρχικά επέβαλε την θέλησή του, αν αισθανόμαστε περιορισμένοι από τείχη που ορθώθηκαν μπροστά μας, αν ένα έργο, μία σχέση, έγιναν «κομμάτια», το τραύμα και το πένθος δεν πρέπει να μας σταματήσουν. Μέσα από τις στάχτες, μπορούμε να γίνουμε πιο δυνατοί.
Σε μία εποχή όπου όλα διαλύονται, βλέπουμε ανθρώπους να αλλάζουν τόπο, να χάνουν αγαπημένους, αγαθά, πατρίδα… Παλεύουν όμως, ελπίζοντας να ανασυνθέσουν την ζωή τους που διαλύθηκε.
Σαν την Ίσιδα, που ανέστησε τον αγαπημένο της και έφερε στο κόσμο ένα παιδί, δίνοντας το παράδειγμα του σθένους, την αφοσίωσης, της πίστης της ελπίδας.
Ο σπόρος της δημιουργικής δύναμης υπάρχει κάπου κρυμμένος μέσα μας. Στη δύσκολη ώρα, ας τον ανακαλύψουμε κι ας περιμένουμε με υπομονή τους νέους βλαστούς…
