Σαν σήμερα πριν από 18 χρόνια έφυγε η εμπορικότερη και η δημοφιλέστερη Ελληνίδα ηθοποιός.
Το ταλέντο της, η θηλυκότητά της, το κορίτσι που έκρυβε μέσα της και εναλλασσόταν με το πονηρό θηλυκό-κατεργάρα γυναίκα, ήταν λίγα από τα στοιχεία της πετυχημένης συνταγής της, που δεν θα μπορούσες εύκολα να τα συναντήσεις σε κάποια άλλη γυναίκα.
Κανείς, κατά τη γνώμη μου, δε μπορεί να σκιαγραφήσει με σιγουριά «το φαινόμενο» Αλίκη. Γράφτηκαν πολλά, ακούστηκαν ακόμη πιο πολλά, μα ουδέποτε κανείς δεν κατέληξε σε κάποιο συγκεκριμένο συμπέρασμα . Δεν ξέρω αν άλλοτε απασχόλησε με την ζωή της κάποια ηθοποιός τόσο πολύ την κοινή γνώμη τόσο συστηματικά όσο αυτή. Ξέρω όμως ότι σφράγισε την Μεταπολεμική Ελλάδα, και συνεχίζει να την σφραγίζει ακόμη και τώρα. Γενιές και γενιές ελλήνων έπιασε απο το παιδικό χέρι τους, και τους παρέδωσε ενήλικες και γέρους κάθε φορά σε μια άλλη Ελλάδα. Πάντα όμως σε μια Ελλάδα γεμάτη τραύματα.
Την ημέρα που έμαθε, για την επάρατη νόσο βρισκόταν στη Θεσσαλονίκη με την Μελωδία της Ευτυχίας, τότε έδωσε μια μεγάλη υπόσχεση, να ξαναγυρίσει μια μέρα και να τραγουδήσει στην ίδια ακριβώς σκηνή. Υπόσχεση που δεν κράτησε. Έφυγε ζητώντας απ τις νοσηλεύτριες ως τελευταία επιθυμία, το γαλάζιο της θάλασσας, ως δώρο. Έφυγε και μαζί της έφευγε, ένα κομμάτι της ζωής πολλών Ελλήνων, ίσως εκείνο της ανεμελιάς της μαθητικής ζωής τους. Φεύγοντας σφράγισε το λεύκωμα των μαθητικών τους αναμνήσεων.
Η Αλίκη καταδικάστηκε σε θάνατο από τον καρκίνο. Έζησε μόλις 83 μέρες χωρίς δικαίωμα έφεσης για ζωή απέναντι στην τελεσίδικη απόφαση τη μοίρας. Δεν είχε το χρονικό περιθώριο που είχε η Έλλη, η Μελίνα, η Τζένη… Η απουσία της σιγοντάρισε την εικόνα της, δεν την άφησε να την πνίξει ο θάνατος στης λήθης το πηγάδι. Ο θάνατος που κατά την μυθολογία είναι αήττητος βασιλιάς των νεκρών και παρουσιάζεται ως πικρός, αλόγιστος και άκριτος, στην Αλίκη δεν επιβλήθηκε ποτέ. Η ίδια δεν τον φοβήθηκε, του έκανε πλάκα και τον κορόιδεψε μέχρι την απόδραση της…
Ποιος θα ξεχνά άραγε την Αλίκη απάνω στο αεροπλάνο να λέει στο πλήθος των δημοσιογράφων με το γνωστό της χαμόγελο : Έχω κάτι σοβαρό στο πάγκρεας, οπότε έχετε για βρυσούλες και αμέσως να αναχωρεί για την Αμερική;
Και ενώ γράφω τις σκέψεις μου, αναρωτιέμαι και απορώ μόνος μου, μπορεί άραγε να αρρωστήσει ανεπάντεχα μια αιώνια μαθήτρια, η Λίζα Παπασταύρου του Θεμιστοκλέους (βεβαίως – βεβαίως); Να παραδοθεί έτσι αμαχητί η Υπολοχαγός Νατάσσα; Μπορεί να φύγει άραγε μια για πάντα απ την ζωή η Μανταλένα;
Βλέποντας τις ταινίες της, μου έρχεται στο μυαλό η Ελλάδα του σήμερα. Δεν μπορεί να μην σου περάσει από το μυαλό πως η «Η Κυριακή» δεν θα είναι άλλο γιορτή και σχόλη, αλλά εργάσιμη μέρα και μάλιστα απλήρωτη! Βλέποντας το Κολέγιο Αθηνών 55 χρόνια πριν, εκεί όπου ο γοητευτικός κύριος Φλωράς μοίραζε χαστούκια, σκέφτομαι πως πρόσφατα απολύθηκε μια καθηγήτρια επειδή έπιασε «κάποιο παλικάρι» να αντιγράφει, και ούτε καν υιό Θεμιστοκλέους Παπασταύρου! Οι παραλίες και τα δάση που γυρίστηκαν ολόκληρες σκηνές απ τις ταινίες της, είναι ζήτημα ωρών να ξεπουληθούν ανελέητα απ το ΤΑΙΠΕΔ!
Εκπαιδευτικοί δεν θα μπορούν να πάνε στα σχολειά τους, όχι επειδή τα βομβάρδιζαν όπως στην δασκάλα με τα Ξανθά μαλλιά, αλλά επειδή η κυβέρνηση αποφάσισε να τα συνενώσει πετώντας στο δρόμο τους δασκάλους τους. Εργάτες δεν θα μπορούν να κατεβαίνουν σε πορείες και κινητοποιήσεις ούτε να διεκδικούν καλύτερες συνθήκες επειδή κεφαλαιοκράτες σαν τον Δέλβη (Λάμπρος Κωνσταντάρας) της Υφασματέξ, θα επιστρέψουν απ τα χρονοντούλαπα της ιστορίας μας, (αν ποτέ έφυγαν) με την πιο εκδικητική τους διάθεση.
Όπου και να δεις, ή χώρα γέμισε ραγδαία με κλοτσοσκούφια. Και όλα αυτά, με φόντο και κοινό παρανομαστή την ΕΡΤ του Μάνου, της Αλίκης, του Σακελάριου, του Δαλιανίδη, που η Κυβέρνηση τόσο πραξικοπηματικά έκλεισε.
Συλλογιέμαι μόνος μου όλα αυτά, γνωρίζοντας πως το πιο λαμπρό αστέρι έχει σβήσει μια για πάντα. Με λύπη διαπιστώνω πως υπάρχει κίνδυνος να αφανιστεί και ο ουρανός που κάποτε έλαμψε , ο ουρανός που λέγεται Ελλάδα.
Αλεξανδρινός Οικονομίδης Παπασπυρόπουλος
[author image=”http://kissmygrass.gr/wp-content/uploads/2014/07/373.thumbnail1.jpg” ]Ο Αλέξης είναι μεταπτυχιακός φοιτητής με θέμα την Βυζαντινή Ιστορία. Κατάγεται από την Φλώρινα. Στην Θεσσαλονίκη ασχολήθηκε με διάφορα κοινωνικά φόρουμ και διάφορες κοινωνικές ομάδες σε τοπικό και πανελλαδικό επίπεδο. Στο ΑΠΘ διατέλεσε για 3 χρόνια μέλος της συγκλήτου του, για 4 χρόνια μέλος διάφορων επιτροπών και οργάνων του, καθώς και μέλος των συνδικαλιστικών οργάνων του φοιτητικού κινήματος σχεδόν σε όλες τις βαθμίδες του. [/author]
