Του έκοψε την ανάσα με το φιλί της. Ήταν σαν όλο το Σύμπαν να είχε συγκεντρωθεί στα χείλη τους, πριν το Big Bang, σαν να μην υπήρχε πουθενά κάτι άλλο. Μια έκρηξη ενέργειας και έρωτα. Κοκκίνισε παντού. Μετά έγινε μπλε και πέθανε. Τελικά δεν είναι καλή ιδέα να κόβεις την ανάσα ανθρώπων με φιλιά.
Έπρεπε να το είχε υποψιαστεί το βράδυ που πρωτοβγήκανε. “Τσίμπα με να σιγουρευτώ ότι δεν είναι όνειρο!” της έλεγε ξανά και ξανά. “Μου φαίνεται καλύτερο από όνειρο”. Ε, τράβα τώρα εξυπνάκια ρομαντικέ να κοιμηθείς μια και καλή. Θα δεις ότι όνειρο θέλεις με την ησυχία σου εκεί που είσαι.
“Δεν υπάρχει σωστή στιγμή για τέτοιον έρωτα, ούτε κάποιο μυστικό μέρος για να τον βρεις. Συμβαίνει τυχαία, ακαριαία, έρχεται σαν….”
-Καλά, καλά, θα τα πεις αργότερα στο κρατητήριο, εγώ απλός αστυνομικός είμαι, της είπε καθώς της περνούσε τις χειροπέδες.
O κόσμος γύρω της κατέρρευσε σαν κόσμος που καταρρέει σε μια από αυτές τις ταινίες με τα πολύ καλά εφέ. Τι είναι η αλήθεια; Μήπως όταν καθυστερούσε να απαντήσει στο τσατ, απλά ήταν μάπας μαθητής παλιά και δεν ήξερε πως να γράφει; Κι αυτή που νόμιζε ότι της το έπαιζε δύσκολος, το λεξικό κοιτούσε μάλλον για να μην κάνει ορθογραφικά λάθη. Και σύφιλη κόλλησε στα αλήθεια από εκείνη την καντίνα στην παραλιακή που έφαγε σάντουιτς μετά από ξενύχτι ένα Σάββατο που αυτή δεν είχε πάει μαζί του; Σε όλους άρεσε το goth στυλάκι της αλλά όταν κοιμόταν και μεταμορφωνόταν σε νυχτερίδα συχνά λάκιζαν τα αγόρια. Μήπως έφταιγε αυτό;
Αλλά τον αγαπούσε. Τον αγαπούσε ακόμα χωρίς τίτλο, χωρίς όνομα, χωρίς περιγραφή. Τον αγαπούσε χωρίς χρόνο, χωρίς περηφάνια και χωρίς προβλήματα. Εκτός από το γεγονός ότι τον είχε σκοτώσει με το φιλί της βέβαια.
.
Ο Αλέκος Γκονζαλεζίδης είναι ο μεγάλος ΝοτιοΑμερικάνος τροβαδούρος του έρωτα. Αν μοιάζει με Πάμπλο Νερούντα ένα κομματάκι στο κείμενο αυτό είναι επειδή είναι προπομπός του Νερούντα. Κι ας έγραψε μετά από αυτόν. Η δύναμη των Ποντίων Τζεντάϊ είναι πολύ δυνατή σε αυτόν.