Εντάξει, το έκανα κι αυτό. Σύλληψη από Αμερικανούς αστυνόμους. και με δραματικό τρόπο.
Φτάνω στην προβλήτα να πάρω το φέρυ και πουθενά το φέρυ που ήθελα για να πάω να δω τη φίλη που μένει απέναντι από το San Francisco.
“Α, αυτό το Σαββατοκύριακο δεν φεύγει από εδώ” μου λέει μια που βρήκα επιτέλους που δεν ήταν τουρίστας και ήξερε.
-Και από που φεύγει;
“Από την άλλη προβλήτα, δυο μίλια από εδώ.”
Είχα 23 λεπτά. 2 μίλια τα κάνω σε τόση ώρα με αθλητικά και όρεξη για τρέξιμο στα καλά μου. Μετά από πέντε μέρες τραπεζώματα σχεδόν αδύνατον. Παρόλα αυτά άρχισα να τρέχω. Ξεκούμπωσα το πουκάμισο, αγνόησα τα πόδια που πόναγαν με αυτά τα καλά παπούτσια. Μετά από λίγο κοιτάω στο gps. Πράγματι, δεν θα προλάβω. Βλέπω ένα τραμ. Πηδάω τις γραμμές, πηδάω τον φράχτη, το προλαβαίνω.
Δεν μασάει ο οδηγός, μοιάζει σαν να έδερνε πέντε σαν κι εμένα για πρωινό όταν ήταν μικρός στο Μπρονξ.
“Δεν δίνει ρέστα το μηχάνημα” μου λέει ξερά κοφτά.
Ευτυχώς έχω. $2.75 αλλά χαλάλι αν το προλάβω.
Παρά τον εμφανή χρόνο που έχει κάνει στην φυλακή ο τύπος, πιάνω κουβέντα για να μάθω λεπτομέρειες. Θα κριθεί στο δευτερόλεπτο αν θα προλάβω. Δυστυχώς είναι ψιλοάσχετος, το οποίο είναι χειρότερο από τελείως άσχετος γιατί μου δίνει διφορούμενες πληροφορίες.
“Συνήθως φεύγει από την άλλη προβλήτα” μου λέει δείχνοντας την μεγάλη ευθεία που είχα τρέξει.
-Το ξέρω. Αλλλά είναι Κυριακή.
“Ε τότε θα φεύγει από την 39. Ή την 41. Ή μπορεί κι αυτήν εδώ. Κατέβα.”
Κατέβηκα. Έτρεξα να βγάλω άκρη με τους τουρίστες πάλι. Τελικά ένας παρκαδόρος μου είπε με βεβαιότητα ότι τελικά δεν είναι εδώ αλλά στην 41. Άντε πάλι στο τρέξιμο.
Βλέπω όμως το τραμ ότι δεν είχε φύγει. Ααααα, τώρα θα δεις, Μπρονξ ξεΜπρονξ, εγώ περπατάω στην κάτω μεριά της Ομόνοιας καμιά φορά και δεν μασάω ρε. Δεν το προλαβαίνω αλλά συνεχίζω την καταδίωξη γιατί έχει κολλήσει σε φανάρι. Βέβαια Αμερική εδώ, έχει κάτι φράχτες για να μην μπορείς να το κάνεις αυτό που κάνω. Βέβαια Έλληνας εγώ τους πηδάω, τρέχω στις γραμμές, μετά σε κάτι χαλίκια. Όλα ευγενικά σχεδιασμένα να σου πούνε να μην πηγαίνεις εκεί. Φτάνω έξω από την πόρτα.
Σιγά μην μου άνοιγε.
Επιστρέφω στο τρέξιμο, προσπαθώ να περάσω μέσα από τον κόσμο που είναι αρκετός σε αυτό το σημείο. Ακούω μια σειρήνα. Την αγνοώ. Πιο κοφτή πάλι βαράει. Συνεχίζω. Ξαφνικά ακούω ντουντούκα.
“Sir please stop running!”
Ωπ. Κόκκαλο ο Χαλκίδης. Βλέπω το αστυνομικό αμάξι και ο ένας έχει ήδη βγει. Δεν κρατάει όπλο. Καλό αυτό. Κακό ότι δεν έχω χρόνο αν με περάσουν για τρομοκράτη. Ποντάρω ότι έχουν πρώτο μέλημα τον τουρισμό. Τόσες μέρες όλο τους βλέπω να κάνουν πλακίτσες με όλους. Ευτυχώς που είχα κουμπώσει το πουκάμισο στο τραμ και είμαι κυριλέ ντυμένος. Μήπως γλιτώσω την φάση που σε πετάνε στο πάτωμα και σου γυρνάνε τον αγκώνα, όχι τίποτα άλλο, μόλις αγόρασα καινούργια μπάλα του μπάσκετ και θα μου χαλάσει το σουτ. Τον κοιτάω με ύφος δέκα παρθένων ταλαιπωρημένων:
“I am really really sorry for jaywalking back there but I HAVE to catch the ferry and everyone has been giving me wrong directions today.”
Με την καλύτερη Αγγλική προφορά μου. Ψαρώνουν τα Αμερικανάκια με δαύτη και ευτυχώς δούλεψε. Με πλησίασε λίγο ακόμα μιλώντας στον ασύρματο έτσι μάγκικα που τον πιάνουν στο πέτο και μιλάνε στο Κέντρο ή όπου μιλάνε ακατανόητα. Μετά περίμενε την απάντηση. Εγώ δεν περίμενα, ρίχνω κι άλλο υπερευγενικό και με Αγγλικά που θα έλιωνε και η Βασίλισσα:
“Here, please, check my bag if you want, just quickly if possible?”
Συμφώνησαν στον ασύρματο ότι δεν είμαι νόθος γιος του Οσάμα Μπιν Λάντεν και δεν έφαγα ούτε καν σοβαρή επίπληξη. Μου έκανε νόημα ότι μπορώ να φύγω.
-You are almost there sir. Next time check on the web before you start.
Φάε τάπα Χαλκίδη, δίκιο έχει ο άνθρωπος κάτι έγραφε στο site. Αλλά και το πρόλαβα και προσθέτω στις περιπέτειές μου. Ελληνάρας γαμώτο, δεν αλλάζει αυτό μάλλον. Νιώθω και μάγκας. Τώρα να βρω ένα μπάνιο να σουλουπωθώ πριν φτάσω γιατί έλιωσα στον ιδρώτα και να σας τα γράψω για φιγούρα. Το φέρυ περνάει μπροστά από το Αλκατράζ. Παίρνω φωτογραφία από την έξω μεριά την διάσημη φυλακή αφού την γλίτωσα και σήμερα.
Α και αν τον ξαναπετύχω εκείνο τον μαυρούκο που μου έδωσε λάθος πληροφορίες θα δει τι θα πάθει! Να έρθει για διακοπές Ελλάδα και να ψάχνει πλοίο στον Πειραιά…καλά άσε, δεν χρειάζεται να του κάνω τίποτα μάλλον θα ταλαιπωρηθεί αρκετά και μόνος του!