Δεν είμαι χαρακτηριστικό παράδειγμα της γενιάς μου. Αλλά και τα σημερινά παιδιά περίπου 11 χρονών φαντάζομαι ότι θα είναι έτοιμα να φτιάξουν δικά τους προγράμματα. Εγώ είχα την BASIC, Cobol και τέτοια εργαλεία. Μου έδινε παραγγελιές ο αδελφός μου πως ήθελε να είναι το παιχνίδι και έκανα ότι μπορούσα στην μονόχρωμη οθόνη του SharpMZ80B με κουτιά για γραφικά.
Αυτή η γενιά έχει την Kodu. Γλώσσα προγραμματισμού ειδικά για παιχνίδια, μέχρι πρόσφατα μόνο για το Xbox αλλά τώρα πλέον και για κοινά PC.
Είναι σίγουρα πολύ καλύτερο από τον χαμένο χρόνο με ανόητα παιχνίδια και το ξέρουν πρώτα από όλα τα ίδια τα παιδιά. Εξού και οποιαδήποτε δυνατότητα παραμετροποίησης στα υπάρχοντα παιχνίδια εξαντλείται πολύ γρήγορα. Ο εγκέφαλος του αναπτυσσόμενου παιδιού δύσκολα αρκείται στην μασημένη τροφή. Και τα παιχνίδια που φτιάχνονται εύκολα τα μοιράζεσαι με φίλους.
Η συγκεκριμένη πλατφόρμα έχει και έτοιμα σκηνικά, ήρωες και σενάρια σαν βάση. Όλα αρκετά ασαφή ώστε να μην περιορίζουν την φαντασία. Και στην ίδια λογική επιτέλους ένα προσιτό και έξυπνο ρομπότ, το Moway. Με αισθητήρες θερμοκρασίας, σύγκρουσης και ένα σωρό άλλα καλούδια. Απλά το ενώνεις σαν USB συσκευή και του δίνεις νέο πρόγραμμα. Έχει βέβαια και σοβαρές εφαρμογές.
