Νομίζω πως η αρρώστια της εποχής μας ειναι η δουλειά μας. Μια δουλειά που έχει καταντήσει δουλεία για όσους ακόμα την έχουν και διακαής πόθος για όσους ακόμα την αναζητούν. Η αρρώστια αυτή ξεκινάει τόσο ύπουλα όσο ένα ψευτοκρυολόγημα και καταντάει βραχνάς .
Μήπως ήρθε η ώρα να θυμηθούμε πως τα πιο όμορφα πράγματα στη ζωή δεν ειναι πράγματα; Όλες οι ομορφιές της ζωής ειναι άγριες και κυρίως ελεύθερες. Δεν εξαγοράζονται, δεν περιορίζονται, δεν κατακτούνται. Δεν είναι λοιπόν άδικος κόπος να σπαταλάμε την υγεία μας στη δουλειά για να βγάλουμε λεφτα και για να ζήσουμε τις ομορφιές της ζώης και από την άλλη να σπαταλαμε ότι λεφτά βγάζουμε για να επανακτήσουμε την υγεία μας μήπως και προλάβουμε αυτές τις πολυπόθητες ομορφιές;
Κάθε βράδυ βγαίνω και παρατηρώ τους ανθρώπους στην αναζήτησή τους. Αλήθεια, έχεις αναρωτηθεί γιατί παίζουν τόσο δυνατά μουσική στα μπαρ; Γιατί μάλλον αυτοί που μαζεύονται εκει δεν έχουν κάτι να πουν. Έχεις σκεφτεί γιατί κάποιες κοπέλες χορεύουν προκλητικά στα τραπέζια και στα πάσο των μπαρ; Γιατί όσο είναι με την παρέα τους καμμιά ματιά ερωτική δεν ασχολείται μαζί τους και κανένα χέρι δεν απλώνεται για ενα άγγιγμα. Ετσι προχωρούν στην έκθεση και στην επίδειξη προκαλώντας τους πάντες και αναζητώντας ενα βλέμμα ή ενα χάδι.
Έχω να σου πω όμως ένα μυστικό. Όλοι οι όμορφοι άνθρωποι ειναι ελεύθεροι και σίγουρα δε συχνάζουν απαραίτητα στο in μπαράκι της γειτονιάς ή το τρέντυ εστιατοριάκι του κέντρου.
Όμορφοι άνθρωποι είναι αυτοί που έχουν ψυχή, που ξέρουν να ζούν, να γεύονται τις χαρές της ζωής και να απολομβάνουν την κάθε στιγμή ξεχωριστά. Οι άνθρωποι που με μιας γίνονται αναντικατάστατα απαραίτητοι, βασανιστικά γοητευτικοί, κυριαρχικά ελκυστικοί και κυρίως οι άνθρωποι που σου δείχνουν την χαμένη αξία των απλών καθημερινών πραγμάτων.
Όλων αυτών που έχουμε απαξίωσει λόγο υπερβολικής ενασχόλησης με τον επιφανειακό τροπο ζωής μας.
Είναι εύκολο να τους αναγνωρίσεις. Είναι μοναχικοί, χαμογελαστοί και αποστασιοποιημένοι καθώς δεν τους απασχολεί η εφήμερη διασκέδαση ούτε η δύναμη της εικόνας. Είναι αυθεντικοί , γνήσιοι και καλοντυμένοι αλλά σίγουρα όχι «μοδάτοι». Ευγενικοί με έντονη ματιά και διερευνητικό βλέμμα. Σταθεροί και χαλαροί στις κινήσεις τους. Δεν κοιτάζουν «διαγώνια», δεν κάνουν δεύτερες σκέψεις, δεν μασάνε τα λόγια τους.
Κάποια στιγμή, ύστερα από διάφορες διαδρομές, πορείες και εμπειρίες, βρίσκουν ο ένας τον άλλο. Συναντιούνται σαν ενα μαγικό φαινόμενο συναστρίας ή βροχής μετεωριτών. Κάπου εκεί που τελειώνει το ουράνιο τόξο.
