Όλοι βρίσκουμε άφθονες ευκαιρίες να δείξουμε την αγάπη μας, δυστυχώς όμως, ελάχιστη αγάπη εκδηλώνεται στον κόσμο. Άνθρωποι κλαίνε και πεθαίνουν μόνοι. Παιδιά κακοποιούνται και γέροι περνούν τις τελευταίες μέρες τους χωρίς στοργή και αγάπη. Σ’ έναν κόσμο όπου η ανάγκη για εκδηλώσεις αγάπης είναι τόσο φανερή θα’ πρεπε να συνειδητοποιήσουμε τη μεγάλη δύναμη που έχουμε να βοηθήσουμε και να θεραπεύσουμε ανθρώπους, μόνο με το άπλωμα του χεριού μας κι ένα ζεστό αγκάλιασμα. Η Τερέζα της Αβίλας μάς ικέτευε “να συνηθίσουμε να κάνουμε πολλές πράξεις αγάπης, γιατί εξευγενίζουν και γλυκαίνουν την ψυχή μας.
Αργά το βράδυ, είναι μια καλή στιγμή να συλλογιστούμε τι κάναμε κι εμείς από τη μεριά μας ώστε να καλυτερεύσει ο κόσμος, για να γίνει ένα μέρος με περισσότερη φροντίδα και αγάπη. Αν δε σκεφτόμαστε τα βράδια που πλαγιάζουμε, ας το εκμεταλλευτούμε αυτό σαν μια σπουδαία ευκαιρία να μεθοδεύσουμε τρόπους οι οποίοι θ’ άλλαζαν προς το καλύτερο τον κόσμο που ζούμε. Δεν είναι ανάγκη να κάνουμε μεγάλα έργα – αρκούν απλές, καθημερινές πράξεις, εύκολα πραγματοποιήσιμες: ένα τηλεφώνημα που δεν το αποφασίζαμε, ένα σημείωμα με δυο λόγια που διαρκώς το αναβάλλουμε, κάποια έκφραση ευγνωμοσύνης που την παραμελούμε. Όταν πρόκειται να δώσουμε αγάπη, οι ευκαιρίες είναι απεριόριστες και από κανέναν μας δεν λείπει το ταλέντο.
Από το βιβλίο “Γεννημένοι για την Αγάπη” του Λέο Μπουσκάλια
Πηγή :enallaktikidrasi.com
