Διαβάζω σε ζωοφιλικές ιστοσελίδες για το “δικαίωμα να ταϊζουμε αδέσποτα ζώα” και ανησυχώ. Γιατί βέβαια ως ιδιοκτήτης ή συνυπεύθυνος ζώων όλη μου τη ζωή μπορώ να σκεφτώ χιλιάδες τρόπους να σκοτώσεις έναν σκύλο πχ, κατά λάθος, ακόμα και καλοπροαίρετος να είσαι. Μπορεί κάλλιστα λοιπόν κάποιος που θέλει να ξεφορτωθεί ένα αδέσποτο, να…ντυθεί ζωόφιλος και να πάει να το ταϊσει:
- Σοκολάτα. Ανάλογα τα κιλά του σκύλου, αρκεί και μικρή ποσότητα για να του προκαλέσει η θεοβρωμίνη σοβαρό πρόβλημα. Σε ζώο που παρακολουθούμε από κοντά και είναι σε καλή κατάσταση μάλλον θα προλάβουμε να φτάσουμε στον κτηνίατρο. Αδέσποτο που έχει καιρό να φάει ή/και δεν είναι σε καλή κατάσταση ή/και δεν το προλάβουμε ίσως να πεθάνει. Αλλά ο πρώην φόλα lover μπορεί απλά να το ταίζει γενικά γλυκά μέχρι να το σκοτώσει και σε πιο μεγάλο διάστημα, πιο σαδιστικά. Θα πηγαίνει κάθε μέρα σαν….ζωόφιλος με φαγητό από το σπίτι, μαγειρεμένο με φροντίδα.
- Ξυλιτόλη. Είναι το γλυκαντικό σε πολλές τσίχλες. Και μικρή ποσότητα μπορεί να κάνει την ζημιά. Μπόνους για τον σαδιστή ο τρόπος που κολλάει στα δόντια του καημένου αδέσποτου.
- Κρεμμύδι, σκόρδο, βολβοί γενικώς. Το κρεμμύδι ειδικά έχει πλεονέκτημα ότι ενεργεί μέρες αργότερα. Το βάζεις και ως σκόνη ή και από περισσευούμενο Κινέζικο που παραγγείλατε take away.
- Μούχλα. Την κρύβεις μέσα στα άλλα που δίνεις στο πεινασμένο αδέσποτο κι αν σου πει κανείς κάτι “ε, τι να κάνω, αυτό είχα, αυτό έδωσα”. Ήρωας βγαίνεις αντί για δολοφόνος.
- Κόκκαλα. Το πιο εύκολο. Αν δεν έχετε δει σκύλο να πεθαίνει από συστροφή εντέρου, δεν έχετε δει πόνο. Απλά λάθος κατηγορία κόκαλων, γενικά δεν υπάρχει ‘σωστό’ κόκαλο, οι ιδιοκτήτες σκύλων αν δίνουμε καθόμαστε και παρακολοθούμε όσο τρώει γιατί πολλά μπορούν να πάνε στραβά. Ο φόλας είναι όμως άνετα δικαιολογημένος να πάρει παλιά κόκαλα από τον χασάπη “μωρέ για τα αδεσποτούλια της γειτονιάς” και να τα σκοτώσει…με το γάντι.
- Ροκφόρ. Όλα τα γαλακτομικά θα προκαλέσουν πρόβλημα. Το ροκφόρ μπορεί να κάνει πολλά παραπάνω από μια απλή διάρροια βέβαια σε σκύλο. Αλλά και μια “απλή” διάρροια για αδέσποτο ταλαιπωρημένο μπορεί να είναι τελικό χτύπημα στην εύθραστη υγεία του.
- Καλαμπόκι ολόκληρο. Και καλά το έβαλε “για βιταμίνες”, ο σκύλος καθώς το καταβροχθίζει κόβει κομμάτι που κολλάει στο έντερο. Δεν μπορεί να το χωνέψει. Πάλι πεθαίνει αργά και βασανιστικά ώρες ή μέρες αργότερα και ανεξήγητα (αν δεν γίνει νεκροτομή, που δεν θα γίνει βέβαια.)
Είναι κι άλλα πολλά. Ρωτάει κανείς τους ζωόφιλους πριν πετάξουν τροφή σε αδέσποτα αν τα γνωρίζουν όλα αυτά; Όχι βέβαια! Ανταλλάσουμε συγχαρητήρια για την ευασθησία μας, γκρινιάζουμε που “δεν υπάρχει Κράτος” και συνεχίζουμε με την συμπεριφορά μας να παρέχουμε το τέλειο άλλοθι για τον κάθε φονιά ζώων.
Και τι να κάνουμε; Ζούμε σε μια χώρα σχιζοφρενή όπου μερικοί (αρκετοί) είναι τελείως αναίσθητοι και δεν νοιάζονται τα ζώα, μερικοί (όλο και περισσότεροι) είναι υπερευαίσθητοι και οι πιο πολλοί κάθονται κάπου ανάμεσα και τρώνε ποπκόρν βλέποντάς μας να πλακωνόμαστε μεταξύ μας για λεπτομέρειες. Οι καλοθελητές βγαίνουν και δαρμένοι, το “βελτιωμένο” (υποτίθεται) νομοσχέδιο είναι τελικά δύσκολο στην εφαρμογή του και μεταξύ Δήμων και Συλλόγων χάνεται η ευθύνη (και τα budget).
Κάποιος, κάποτε πρέπει να ορίσει τι κοστίζει ένα ζώο πραγματικά και συνολικά για να ζει όπως πρέπει. Και μετά να δούμε αν και πως μπορούμε να καλύψουμε αυτό το κόστος. Μεταξύ αυτού του συνολικού νούμερου ζώων που προδιατίθεται η κοινωνία να συντηρεί και όσων υπάρχουν σήμερα θα πρέπει να βρει μεταβατικό πρόγραμμα για να μην ταλαιπωρούνται βέβαια τα ζωντανά. Αλλά αυτά ακούγονται πολύ “τεχνοκρατικά”, ε; Οπότε ας αφήσουμε όπως είναι τα πράγματα, οι φονιάδες να σκοτώνουν με νέες τεχνικές και οι υπόλοιποι να το παίζουμε ζωόφιλοι που ποτέ δεν πετυχαίνουν τελικά να είναι ευτυχισμένα τα αδέσποτα…