Άλλο τώρα… Είναι μια λεπτή ισορροπία που πολύ με μπερδεύει ακόμα: Απ’τη μια, δεν θέλω να ξέρω πολλά για τα ενδοοικογενειακά των άλλων, να μην ανακατεύομαι πολύ στην ζωή τους, να μην είμαι η κουτσομπόλα της γειτονιάς στην τελική. Αν και στη γειτονιά μου, αυτή η θέση, μέχρι και το στάδιο της «αναπληρώτριας της βοηθού αναπληρώτριας της Κατίνας της γειτονιάς», είναι πιασμένη. Να μην είμαι «συλλέκτρια κοινωνικών σχολίων»(κομψά!), κι απ’την άλλη να ξέρω κάποια βασικά πράγματα όμως… Γεννάνε ξαδέλφες, παντρεύονται, αρρωσταίνουν, κι εγώ ούτε το μαθαίνω…
Τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα, αυτό έχει να κάνει περισσότερο με τον χαρακτήρα του καθενός, και λιγότερο με τις συνθήκες ζωής του! ΟΚ, είμαι κινητικά ανάπηρη! Και ΟΚ, μένω σ’ένα χωριό στην άκρη του πουθενά. Και δεν έχω και φίλους. Και δεν έχω και ίντερνετ… ΠΑΝΑΓΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΜΟΥ!! ΠΩΣ ΑΝΤΕΧΩ ΑΚΟΜΑ; Άλλο ήταν το θέμα μου όμως! Α ναι! Επειδή η δική μου ζωή είναι για τα πανηγύρια, θα βρίσκω τα άσχημα στις ζωές των άλλων και θα τα τονίζω για να νιώθω καλύτερα; Όχι χρυσό μου! Θα κάνω κάτι για να βελτιώσω τη δική μου ζωή, και δεν θα ασχολούμαι με τη ζωή των αλλωνώνε!
Ομολογώ ότι αυτό σε όλες τις περιπτώσεις, το να βελτιώσει κάποιος τη ζωή του δηλαδή, φαίνεται τρομερά δύσκολο! Στην δική μου, ας πούμε, μοιάζει ανέφικτο! Αλλά πρέπει να προσπαθήσω να βρω λύσεις… Μούμπλε, μούμπλε…(σκέφτομαι ντε! Αλλά οποιαδήποτε πρόταση, είναι ευπρόσδεκτη!)
Μια πρόχειρη λύση, χωρίς πολλά έξοδα, και εφικτή σε απομονωμένα από πόλεις μέρη, είναι να εμπλουτίσεις το χρόνο σου με δραστηριότητες που δεν απαιτούν μετακίνηση: γυμναστική στο στρώμα ή σε μη μετακινούμενα όργανα (πχ στατικό ποδήλατο), ανάγνωση βιβλίων, παρακολούθηση ταινιών ή σειρών στην τηλεόραση ή στον υπολογιστή, ακρόαση μουσικής, ενασχόληση με χειροτεχνίες. Κάτι τέτοιο τέλος πάντων!
Το σύνθημά μου λοιπόν είναι: “εμπλουτίζω τη ζωή μου ΚΑΠΩΣ, για να μην ασχολούμαι με τις ζωές των άλλων!”
Τα λέεεεεεεεεεεεεεεεεεεμε!!!!!!!!!!!!!!!!
