Ο Συγχωρεμένος – Cathy Key

Αυτό το γράμμα το είχα μέσα στο μυαλό μου πέντε χρόνια και εννέα μήνες. Σκέφτηκα πολλές φορές να καταθέσω τις σκέψεις μου σ’ ένα χαρτί και να σου τις αφήσω πάνω στο τζάκι. λίγο πριν φύγω. Ο χρόνος ποτέ δεν μου φάνταζε σωστός. Πάντα μου φταίει ο χρόνος. Αυτό το ρημάδι το σωστό timing ποτέ δεν το είχα, γι’ αυτό και την λάθος στιγμή, διάλεξα τον λάθος άνθρωπο κι έτσι τα έκανα όλα μπουρδέλο. Από την άλλη πάντα ενδόμυχα φοβόμουν πως και να σου το άφηνα θα το διάβαζες έτσι απλά, χωρίς να σε αγγίξει.
Ήθελα πάντα να σου παραδεχτώ πως είχες δίκιο που με έλεγες ηλίθια. Θυμάσαι πόσο ωραία το έλεγες κι εγώ πόσο ηλίθια ήμουν που σε ανεχόμουν. Μα πιο ηλίθια γιατί μαζί σου έκανα ένα παιδί και στήριξα επάνω σου όλη την ζωή μου. Οι προσβολές σου για την εμφάνιση μου, ήταν μεγάλη δύναμη για μένα που συσσωρευόταν καθημερινά, όταν τα βράδια πριν κοιμηθούμε με κοιτούσες με το πιο υποτιμητικό σου βλέμμα. Άρχισα να ντύνομαι στο μπάνιο ή κυνηγούσα τις στιγμές που βρισκόσουν σε άλλο χώρο για να ντυθώ αθόρυβα. Πιστεύω πως ένιωθες αηδία. Γι’ αυτό κι εγώ σε απάλλαξα από την παρουσία μου στο κρεβάτι.
Άρχισα να αμφιβάλλω για την λογική μου όταν έβλεπα όλα τα σημάδια της απιστίας επάνω σου κι εσύ προσπαθούσες να με πείσεις για το αντίθετο και το απέδιδες σε αρρωστημένη ζήλια. Πόσο χαίρομαι που με δικαίωσε ο χρόνος, τώρα που σε έπιασαν στα πράσα με μια μοιχαλίδα Σταυρούλα, Χαρούλα ή τελοσπάντων μια τσούλα γιατί μια τέτοια σου πρέπει. Άλλωστε όπως λέει και ο λαός γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος. Κι εγώ τώρα πια απολαμβάνω το πιο σαρκαστικό μου γέλιο, με το κατάντημα σου. Η αξιοπρέπεια για μένα είναι το πιο σημαντικό στοιχείο της προσωπικότητας ενός ανθρώπου. Πόσο χαίρομαι που απέδειξες περίτρανα στον περίγυρό μας πως δεν έχεις καθόλου. Θα σκεφτείς πως είμαι χαιρέκακος άνθρωπος αλλά δεν είναι καθόλου έτσι. Αν ήμουν τέτοια θα σου είχα φερθεί ανάλογα όταν σε είδα με τα ίδια μου τα μάτια, μέσα στο αυτοκίνητό μας, να εκτονώνεσαι με μια Βούλα. Τότε κατάλαβα πως είσαι μαλάκας με την βούλα. Μα δεν σε ξεφτίλισα, όπως σου άξιζε, παρόλο που με πλήγωσες γιατί πίσω από εμένα υπάρχει ένα υπέροχο παιδί, που δεν σου πρέπει. Αν είμαι περήφανη στην ζωή μου για κάτι, δεν είναι οι επιτυχίες στον επαγγελματικό τομέα, όσο αυτό το εξαίρετο παιδί, που μεγαλώνω μόνη μου. Καθώς μόνος σου επέλεξες, ακόμα και τώρα, να απουσιάζεις από την ζωή της.
Η βοήθεια από την οικογένειά μου και η στήριξή τους είναι περισσότερο από πολύτιμες. Κάνουν όλα όσα δεν έκανες εσύ ποτέ, ούτε για μένα αλλά ούτε και για εκείνη. Όταν γεννήθηκε εσύ απουσίαζες και φρόντιζες απλά να παρευρίσκεσαι, όταν το έκρινες απαραίτητο χωρίς να σε νοιάζουν τα δικά μας θέλω. Έτσι ανούσια, πάντα μια παρουσία ήσουν και τίποτα άλλο, όπως ακριβώς το τραπεζάκι του σαλονιού, που τα βράδια στο σκοτάδι σκοντάφτω πάνω του γιατί μες την νύχτα γίνεται εμπόδιο. Ένα εμπόδιο στην χαρά μας στάθηκες. Μάλλον καλύτερα μια βδέλλα που ρουφάει την ευτυχία από τους γύρω της. Τώρα γελάμε ξανά και χορεύουμε, έφυγε η μιζέρια από την ζωή μας. Όταν ανακοινώθηκε ο αρραβώνας μας όλοι σε χαρακτήρισαν μικρόψυχο, μικρόμυαλο, το άλλο μικρό το χαρακτηρίζω εγώ, κατόπιν εορτής. Μα το κορυφαίο ήταν μισάνθρωπος. Δεν είχα κατανοήσει την σοφία της λέξης και την σοφία του ατόμου που σου προσέδωσε τον χαρακτηρισμό. Έπρεπε να βιώσω την έννοια αυτής της λέξης σε όλο της το μεγαλείο για να σε καταλάβω. Έχεις τόσο μαύρη και σάπια ψυχή που μπήκα στον πειρασμό να σε μισήσω για όλα όσα μου έκανες και μόνο εσύ ξέρεις. Μα δεν θα σου επέτρεπα ποτέ να με κάνεις σαν εσένα. Τα δεκαπέντε χρόνια δίπλα σου με δίδαξαν τι δεν θέλω να γίνω. Θα μπορούσα να γράψω σε σελίδες ακόμα αλλά κουράστηκα. Κουράστηκα, ειδικά τον τελευταίο καιρό να τους ακούω να λένε για σένα τα χειρότερα κι ενώ δεν το περίμενα, τελικά σε λυπάμαι.
Για το τέλος σου επισημαίνω πως για μένα τώρα πια δεν έχεις όνομα. Σε συναντώ στο δρόμο και είσαι απλά ένας γνωστός, σαν να μην ζήσαμε μαζί ούτε μια μέρα. Με αυτό το γράμμα σε συγχωρώ, για την ζωή που μου στέρησες, για όσα μου αφαίρεσες και για τον πόνο που μου προκάλεσες. Εδώ και εννέα μήνες που έχουμε χωρίσει, σε έχω βαπτίσει. Είσαι ο Συγχωρεμένος, γιατί εγώ σε συγχώρησα. Τώρα ας σε συγχωρέσει και ο Θεός.
Εgo te absolvo!