Ξ :ις φίλος διηγείται ότι είχε πάει διακοπές στην Αγγλία και γευμάτιζε σε ένα ε τπατόριο δίπλα στο κανάλι. Μετά το γεύμα, κάνοντας έναν περίπατο κοντά ττις πέτρινες σκάλες που οδηγούσαν στο ποτάμι, είδε ξαφνικά μια κοπέλα να Γ/ει καρφωμένο το βλέμμα στο νερό, με το πρόσωπο μαρμαρωμένο από τρόμο. ~ :.ν καλοκαταλάβει πώς και γιατί, είχε πηδήξει στο νερό — με το κοστούμι και τ- γραβάτα. Μόνο αφού έπεσε στο νερό μπόρεσε να συνειδητοποιήσει ότι η κο- – λα κοίταζε αλαφιασμένη ένα νήπιο που είχε πέσει μέσα και που εκείνος ήταν θέση να σώσει.
Τι τον έκανε να πηδήξει στο νερό χοορίς πρώτα να ξέρει το γιατί; Η απάντη- χωρίς αμφιβολία, είναι: η αμυγδαλή του.
Σε μια από τις πιο εντυπωσιακές ανακαλύψεις σχετικά με τα συναισθήματα, κατά την τελευταία δεκαετία, η δουλειά του Λεντού αποκάλυψε πώς η αρχιτεκτονική του εγκεφάλου δίνει στην αμυγδαλή την προνομιακή θέση του συναισθηματικού φρουρού, ικανού να εκβιάσει τον εγκέφαλο5. Η έρευνά του έδειξε ότι αισθητηριακά σήματα από το μάτι ή το αφτί μεταβιβάζονται πρώτα στον εγκέφαλο προς το θάλαμο και ύστερα — μέσω μιας και μοναδικής νευρικής σύναψης- προς την αμυγδαλή. Ένα δεύτερο σήμα από το θάλαμο οδεύει προς το νεοφλοιό -το σκεπτόμενο εγκέφαλο. Αυτή η διακλάδωση επιτρέπει στην αμυγδαλή να αρχίσει να αντιδρά πριν από το νεοφλοιό, ο οποίος επεξεργάζεται τις πληροφορίες μέσω διάφορων επιπέδων των εγκεφαλικών κυκλωμάτων, πριν συλλάβει ολοκληρωτικά και τελικά συνθέσει την πιο εκλεπτυσμένη του αντίδραση.
Η έρευνα του Λεντού είναι επαναστατική για την κατανόηση της συναισθηματικής ζωής, επειδή είναι η πρώτη που επεξεργάζεται τις νευρωνικές διαδρομές για τα συναισθήματα που διαπερνούν το νεοφλοιό. Σ’ αυτά τα συναισθήματα, που οδεύουν κατ ευθείαν μέσω της αμυγδαλής, περιέχονται τα πιο πρωτόγονα και τα πιο ισχυρά μας συναισθήματα. Αυτό το κύκλωμα βοηθάει πάρα πολύ στην επεξήγηση του γιατί το συναίσθημα υπερισχύει της λογικής.
Η συμβατική άποψη της νευρολογίας ανέφερε ότι το μάτι, το αφτί και τα άλλα αισθητήρια όργανα μεταβιβάζουν σήματα στο θάλαμο και από εκεί σε περιοχές του νεοφλοιού που επεξεργάζονται τα ερεθίσματα, όπου τα σήματα συνδυάζονται και σχηματίζουν τα αντικείμενα όπως εμείς τα αντιλαμβανόμαστε. Τα σήματα ταξινομούνται κατά νοήματα, έτσι ο3στε ο εγκέφαλος να αναγνωρίζει τι είναι το κάθε αντικείμενο και τι σημαίνει η παρουσία του. Από το νεοφλοιό, υποστήριζε η παλαιότερη θειορία, τα σήματα μεταβιβάζονται στο μεταιχμιακό εγκέφαλο και από εκεί εκπέμπεται η κατάλληλη αντίδραση από τον εγκέφαλο προς το υπόλοιπο σώμα. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί για πολύ ή για τον περισσότερο καιρό, όμως ο Λεντού ανακάλυψε ένα μικρότερο πλέγμα από νευρώνες που οδηγούν κατ’ ευθείαν από το θάλαμο στην αμυγδαλή, εκτός από αυτούς που οδεύουν μέσα από το φαρδύτερο μονοπάτι των νευρώνςον προς το νεοφλοιό. Αυτή η μικρότερη και συντομότερη διαδρομή —κάτι σαν νευρική παράκαμψη- επιτρέπει στην αμυγδαλή να συλλάβει κάποια άμεσα δεδομένα από τις αισθήσεις και να αρχίσει να αντιδρά πριν αυτά καταγραφούν από το νεοφλοιό.
Αυτή η ανακάλυψη ανατρέπει την ιδέα ότι η αμυγδαλή πρέπει να εξαρτάται ολοκληρωτικά από το νεοφλοιό για να διατυπώσει τις συναισθηματικές της αντιδράσεις. Η αμυγδαλή μπορεί να προκαλέσει μια συναισθηματική αντίδραση διαμέσου αυτής της επείγουσας διαδρομής, ακόμα και όταν αρχίζει ένα κύκλωμα μεταξύ αμυγδαλής και νεοφλοιού με παράλληλες επιπτώσεις. Η αμυγδαλή μπορεί να μας κάνει να δράσουμε ακαριαία, ενο5 ο κάπως πιο αργός, αλλά πολύ καλύτερα πληροφορημένος, νεοφλοιός ξεδιπλώνει το πιο εκλεπτυσμένο σχέδιο δράσης του.
Ο Λεντού ανέτρειρε την ισχύουσα άποψη σχετικά με την πορεία του συναισθήματος μέσω της μελέτης του για το φόβο στα ζώα. Σε ένα κρίσιμο πείραμα κατέστρεψε τον ακουστικό νεοφλοιό τιον ποντικών και ύστερα τους εξέθεσε σε μια νότα συνδυασμένη με ηλεκτροσόκ. Οι ποντικοί έμαθαν γρήγορα να φοβούνται .
Ενα οπτικό σήμα μεταφέρεται πρώτα από τον αμφιβληστροειδή χιτώνα τον ματιού στο θάλαμο, όπον μεταφράζεται στη γλώσσα τον εγκεφάλου. Εν συνεχεία, τα περισσότερα αηνύματα πηγαίνουν στον οπτικό φλοιό, όπον αναλύονται και αξιολογούνται ως προς το \ ύημά τονς και την ενδεδειγμένη αντίδραση προς αυτά. Αν αντή η αντίδραση έχει συναισθηματικό περιεχόμενο, ένα σήμα πηγαίνει στην αμυγδαλή για να ενεργοποιήσει τα συγκινησιακά κέντρα. Αλλά μια μικρότερη ποσότητα τον αρχικού σήματος πηγαίνει κατ’ ει’θείαν από το θάλαμο στην αμυγδαλή σε μια πιο γρήγορη μετάδοση, προκαλώντας μια ταχύτερη (αν και λιγότερο εύστοχη) αντίδραση. Ετσι η αμυγδαλή μπορεί να προκαλέσει Λία συναισθηματική αντίδραση πριν τα κέντρα τον φλοιού κατανοήσουν πλήρως τι σνμ- βαίνει.
&α£ροί/ι Ιιού &uu^n<|>M απο ίου ^οΜ^ο r