Οι αλλαγές από 7 Ιουνίου στο αεροδρόμιο της Αθήνας δείχνουν πιο πολλά για την ανικανότητά μας στον τουρισμό, παρά για κάποιο συγκοινωνιολογικό πρόβλημα που έπρεπε να λυθεί.
- Δεν είχε θέμα ποτέ στις αφίξεις ή τις αναχωρήσεις το αεροδρόμιο. Πηγαίνω τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα για παραλαβή και άλλες τρεις για να αφήσω κάποιον εδώ και τέσσερα χρόνια. Τι πρόβλημα ήθελαν να λύσουν ακριβώς; Πάντα βρίσκεις κάπου να σταθείς για να κάνεις την δουλειά σου.
- Που είναι τα συγκεκριμένα δεδομένα σύμφωνα με τα οποία δικαιολογείται το νέο καθεστώς με τις χρεώσεις; Το κεντρικό μας αεροδρόμιο είναι, το λιγότερο που πρέπει να κάνει ο διαχειριστής του είναι να παραθέσει συγκεκριμένα στοιχεία για να μας εξηγήσει, όχι γενικότητες.
- Αναφέρει ότι “όλα τα μεγάλα διεθνή αεροδρόμια” έχουν υποτίθεται παρόμοιο καθεστώς. Ψεύδεται. Ναι, κάποια πολύ μεγάλα αεροδρόμια με υπερπολλαπλάσια κίνηση πράγματι έχουν παρόμοια συστήματα αλλά πολλά δεν έχουν.
- Στα περισσότερα αεροδρόμια υπάρχει άμεση και διαρκής παρουσία αστυνομίας ή ανθρώπων του αεροδρομίου που ωθούν τον κόσμο να βιαστεί.
Αφού το Ελ.Βενιζέλος λοιπόν δεν διέθεσε στην δημόσια σφαίρα κάποια μελέτη για τις επερχόμενες αλλαγές να σας πως εγώ τι μαντεύω ότι θα γίνει:
- Δεν υπάρχει μηχάνημα που να λύνει αυτό το πρόβλημα. Έβαλαν όρια τα 10 λεπτά αλλά αυτό γυρνάει boomerang. Γιατί τώρα οι περισσότεροι καθόμαστε λιγότερο! Δηλαδή θα σκεφτώ “α, οκ, έχω δέκα λεπτά, ας αράξω τώρα που έφυγε η γυναίκα μου να τσεκάρω στο wifi λίγο facebook πριν φύγω”.
- Θα γυρίσει boomerang επίσης γιατί πολλοί που πάνε για τις αφίξεις θα σταματήσουν δέκα λεπτά κανονικά και με τον νόμο στις αναχωρήσεις. Γιατί μπορούν! Θα μπαίνω εκεί πρώτα, θα αράζω λίγο και μετά θα κάνω γύρα να πάω κάτω. Θα αυξηθεί η κίνηση χωρίς λόγο.
- Γιατί ως 2 διελεύσεις μόνο; Μπορώ να σκεφτώ άπειρα σενάρια απλών ανθρώπων που χρειάζεται να πάνε περισσότερες φορές. Και τι γίνεται με όλες τις ιδιωτικές εταιρείες parking με τα φορτηγάκια που μας μαζεύουν και μας πάνε;
- Έχει μπάρα και στην είσοδο. Πράγμα που θα δημιουργήσει σίγουρα μποτιλιάρισμα εκεί που δεν είχαμε ως τώρα πρόβλημα. Πιο σημαντικό πρόβλημα αν φανταστείτε ότι είστε μια οικογένεια ξένων τουριστών και πρέπει να αγχωθείτε και για αυτό το πράγμα να καταλάβετε τι και πως και πόσο.
- Οι θέσεις που τώρα έχουν κάνει διαγράμμιση είναι επίσης λιγότερο αποτελεσματικές από πριν που δεν είχε θέσεις γιατί στην ουσία μειώνουν την χωρητικότητα. Μιας και πιάσω “θέση” την θεωρώ όλη δική μου ενώ πριν μπαίναμε όλοι όπως καλύτερα μπορούσαμε.
- Στην έξοδο σταματάμε στις μπάρες. Κι άλλο κόλλημα αυτοκινήτων γιατί….
- …αν χρειαστεί να πληρώσει κάποιος θα περιμένουμε όλοι από πίσω μέχρι να βγάλει άκρη. Το έχουμε ζήσει στους άλλους χώρους στάθμευσης τόσα χρόνια, 1 στους 4 περίπου δεν βρίσκει μετρητά ή κάρτα ή έχει κάποια ένσταση ή πρόβλημα.
Αν ήταν πραγματικά απαραίτητο να γίνει κάτι για το θέμα της στάθμευσης σε αυτά τα σημεία του αεροδρομίου μας, η λογική και δοκιμασμένη λύση είναι με ανθρώπους. Είτε αστυνομικούς ή υπαλλήλους του αεροδρομίου οι οποίοι ως άνθρωποι μπορούν να διαχειριστούν καταστάσεις (οικογένειες, ΑΜΕΑ, άλλοι τουρίστες με ειδικά προβλήματα) με τον καλύτερο τρόπο. Μου έτυχε πρόσφατα μια μεσήλικη κυρία που γυρνούσε από εγχείριση. Της είχαν κόψει το ένα πόδι. Έκανε πολύ ώρα να επιβιβαστεί στο αμάξι καθώς η οικογένειά της δεν ήξερε πως να την σηκώσει ή να την βοηθήσει.
Δεύτερη καλύτερη λύση κάμερες που να καταγράφουν αυτόματα τις πινακίδες των αυτοκινήτων στην είσοδο και την έξοδο και να σου στέλνουν – αν είναι τόσο μεγάλη ανάγκη – την κλήση στο σπίτι σου. Χωρίς να προκαλούν καθυστερήσεις σε αυτό το κρίσιμο σημείο του ταξιδιού. Άλλωστε εκεί πάντα φυσάει και τα χαρτάκια θα χάνονται συχνά με τον αέρα. Αλλά για να γίνει αυτό θα έπρεπε να είχαμε συντονισμό μεταξύ τροχαίας και άλλων δημόσιων οργανισμών. Και από ότι φαίνεται εδώ ή έχουν αφήσει την ιδιωτική εταιρεία να αυτοσχεδιάζει με σκοπό το κέρδος ή να βγάλει άκρη μόνη της επειδή δεν την βοηθάει κανείς. Ο τουρισμός είναι κλάδος που δεν βελτιώνεται χωρίς Κράτος.
Υποθέτουμε ότι όλοι οι ΑΜΕΑ είναι και φτωχοί;