Και που λέτε αγαπητά μου παιδιά το σημερινόν μενού έχει στίχο. Μιας και όλοι έχουμε αρχίσει να σχεδιάζουμε δειλά και φευγαλέα το Plan A για τις διακοπές μας, εγώ είπα να σας γράψω μια παλαιότερη εμπειρία μου. Τραγουδιστά όμως. Για τσεκ.
Έλεγα φέτος, να πάω Μαλδίβες
όμως δεν είμαι, για τόσες χλίδες
Λεφτά δεν έχω, ούτε για νοίκι
να κάνω τέτοιο, κουβαρνταλίκι;
Καιρό που διάλεξες, μου λέν οι φίλοι
στα μάγουλά μου, ρίχνουν σκαμπίλι
Κάτσε στ αυγά σου μου λεν ρε Μήτρο
λεφτά δεν έχεις ούτε για ζήτω
Και τι να κάνω, να κάτσω Αθήνα;
σιγά μην κλάψω, μες την κουζίνα
Δρόμο θα αφήσω, δρόμο θα πάρω
θα βρω μια λύση, να διακοπάρω
Ναι ρε θα πάω, χωριό και πάλι
κι ας το χω φάει, με το κουτάλι
Φτιάχνω βαλίτσα, τα ρούχα χύμα
και κατά κείθε, κάνω το βήμα
Ένα Σαββάτο, με ασετιλίνη
το λοιπόν φτάνω, στη Μυτιλήνη
Πόσο μ αρέσει, ειν’ το νησί μου
το χω wallpaper και στο πι σι μου
Στην πρώτη βόλτα, που βγαίνω έξω
θα πιω τα πάντα κι όσο αντέξω
Μία μπαργούμαν, γνωρίζω, Βίκυ
”έχεις ωραίο, λέει, σκουλαρίκι”
Βάλε να πιούμε, ρε Βίκυ κάτι
της λέω με ύφος, συχνού πελάτη
Λέει θα σου φτιάξω, ένα κοκτέιλ
που θα σε στείλει, straight to jail
Μπα δε μασάω, ρε συ της λέω
με λάγνο style, χλιμιτζουραίο
Βάλε ότι θέλεις, ρίξε μπαρούτι.
το βλέπω αρχίζει το μπαλαμούτι
Δεν χαμπαριάζει, όμως η Βίκυ
μα κρύβω άσο, μες το μανίκι
Της λέω ”βάλε και δυο σφηνάκια
να πάνε κάτω, βρε τα φαρμάκια”
Θα τη μεθύσω, σκέφτομαι κάργα
μα που να το ‘ξερα, πίνει σαν σαύρα
Βάζει και ‘κείνα, βάζει και τ άλλα
άδειασε γρήγορα, όλη η μπουκάλα
Στο τεταρτάκι, είμαι ντουφέκι
και το μυαλό μου, αστροπελέκι
Αυτή χαμπάρι κι εγώ είμαι λιώμα
να πιούμε λέει, ένα ακόμα;
Χικ βαλε λέω, φτιάξε κοκτέιλ
χικ πως σε λένε? Έχεις και μειλ;
Έχω μου λέει κι όλο γελάει
τίποτα πλέον, δεν με χαλάει
Πιάνει ποτήρι, μπαίνει κι ο πάγος
κάτι μου φτιάχνει, μα είμαι μάγος
Μου λέει ορίστε, πάρε Μοχίτο
μα εγώ τον δυόσμο, τον βλέπω βλίτο
Χικ τι είναι τούτο, αναρωτιέμαι
σώπα και πίνε, μου λέει, καημένε
Και τι να κάνω, κάνω το Γκούφη
το ‘πια το ξύδι χικ μονορούφι
Έχω αρχίσει, να κάνω οχτάρια
έχω λαλήσει, ωωωπ παλικάρια
Οι αντοχές μου, πήγανε βόλτα
δεν μοιάζει τίποτα, πια όπως πρώτα
Θέλω τηλέφωνο, να της ζητήσω
στυλό δε βρίσκω, να μη γαμήσω
Μα και να έβρισκα, δεν θα μπορούσα
ούτε ένα νούμερο, να της ζητούσα
Αφού είμαι χάλια, παιδιά το ξέρω
ούτε τα σύμφωνα, πια δεν προφέρω
Αυτή με βλέπει και περιμένει
σούπα πως είμαι, καταλαβαίνει
Άστο μου κάνει, μην κάνεις κόπο
άλλον θα βρούμε, καινούργιο τρόπο
Παίρνει απ’ το χέρι, το κινητό μου
και κάνω αμέσως, βουρ τον σταυρό μου
Γράφει το νούμερο, το κιν μου πίσω
ήρθε η ώρα μου, να χαιρετήσω
Bye της λέω, χικ θα σε πάρω
πολύ εσένανε, χικ σε γουστάρω
Κι εγώ μου λέει, και το φωνάζει
και η φωνή της, διπλή μου μοιάζει
Κι έτσι στο τέλος, γυρίζω σπίτι
α ρε μεγάλε, λέω αλήτη
Είσαι αρχηγέ μου, πολύ γαμάω
και στο κρεβάτι μου λιποθυμάω
Στις τρείς ξυπνάω, το μεσημέρι
είναι χειμώνας, ή καλοκαίρι;
Μες το κεφάλι, χτυπούν καμπάνες
καφέδες φέρτε μου, δυο νταμιτζάνες
Κι ένα μισόκιλο, θέλω Ντεπόνι
να αναβράσουνε, όλοι οι πόνοι
Ψάχνω και βρίσκω, το κινητό μου
που εκεί μέσα, είν’ το γραφτό μου
Πέντε και δύο, εφτά και έξι
δεν απαντάει, ε θα χει μπλέξει
Σκέφτομαι λίγο και ξαναπαίρνω
ε σήκωσέ το, το γαμημένο
Κάποια στιγμή, ωπ το σηκώνει
κι έχω χαρούλες, στο παντελόνι
Όμως ακούω, παιδιά με φρίκη
είναι ένας άντρας, δεν είναι η Βίκυ
”Ναι σας ακούωωω” ακούω να λέει
και η καρδούλα μου, σχεδόν πια κλαίει
Τη Βίκυ θέλω, λέω με χάρη
μοιάζει η φωνή, μου like μοσχάρι
Ποια Βίκυ όμορφε, λάθος θα κάνεις
εμένα οι πάντες, με λένε Ντάνι
Ωπ σόρι λέω, ρε συ Ιορδάνη
ρε πούστη η τύχη μου, πλάκα μου κάνει
Μάλλον μου δώσαν, νούμερο λάθος
του λέω και πέφτει, στο χώμα η γνάθος
Ε δεν πειράζει, μου λέει με νάζι
και η φωνή του, πια φλόγες βγάζει
Ωπ τον ακούω και κάτι νιώθω
έχει γεμίσει, τ αυτί μου πόθο
Α δεν πειράζει, μου λέει και λιώνει
χάθηκε η αγάπη μου στο παντελόνι
Μια και σε βρήκα, μια και με πήρες
έστω και έτσι, πάμε για μπύρες;
Ρωτάει να πιάσει, μ άδεια γεμάτα
όμως ο Ντάνι, θα φάει πατάτα
Μπα ρε συ Ντάνι, δεν το νομίζω
πια δεν με κόβω, να το γυρίζω
Του λέω και γρήγορα, το κιν μου κλείνω
δεν είν’ του γούστου μου, να παρεκκλίνω
Πω ρε τι μου μέλε, να με πετύχει
εμένα κέντραρες, πουτάνα τύχη
Αντί για Βίκυ, μου ‘στειλες Ντάνι
πόσο μαλάκας, να νιώσω, φτάνει
Λέω και για ώρα, πια σιχτιρίζω
πάει κι η Βίκυ μας, τώρα τη βρίζω
Πάει που λέτε, φίλοι μου τέλος
κι απ την καρδιά μου, λείπει το βέλος
Ε τι να κάνεις, έτσι τυχαίνει
και στα καλύτερα, παιδιά συμβαίνει
Έτσι είν’ ο έρωτας, ένα μοχίτο
μυρίζει δυόσμο, μα η γεύση βλίτο…
