Σε ένα κόσμο όπου τα μέσα επικοινωνίας αυξάνονται, η κοινωνική δικτύωση έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις και όλοι είναι με μια συσκευή στο χέρι προσπαθώντας να επικοινωνήσουν για τα πιο απλά και καθημερινά πράγματα, ανακαλύπτεις ότι κάτι λείπει στις διαπροσωπικές σχέσεις. Κάτι βασικό, κάτι ουσιώδες. Κάτι που έχεις τόσο πολύ ανάγκη. Η αληθινή προσωπική επαφή.
Οι ρυθμοί τρελοί, οι προτεραιότητες σε σύγχυση και η γενικότερη κρίση (όχι μόνο οικονομική) στο αποκορύφωμα. Και κάπου εκεί ανακαλύπτεις ότι ανάμεσα στα άλλα χάθηκε και το Φλερτ, το αληθινό φλερτ, αυτό με το κλείσιμο του ματιού, τα ραντεβού, τα μηνύματα πριν και μετά από τις συναντήσεις, το να σκέφτεσαι τον άλλον και να τον αναζητάς, το να ασχολείσαι για να τον γοητεύσεις και εκείνος εσένα. Να έχει ο καθένας το ρόλο του όπως παλιότερα και να μην καταλήγεις απλά βιαστικά σε ένα κρεβάτι μετά από μια έξοδο για ποτό. Και να κοιτάς τον άλλον σαν ξένο, όπως άλλωστε είναι…
Αν το Φλερτ ήταν άνθρωπος, θα ήταν ο πιο απομονωμένος και δυστυχισμένος τύπος στον πλανήτη. Βασικά, θα ήθελε να αλλάξει πλανήτη, να πάει κάπου αλλού. Όχι μόνο δεν το θέλουν αλλά το χλευάζουν κιόλας, άντρες, γυναίκες (ενώ καταβάθος το αναπολούν) και θεωρούν ότι είναι κάτι άχρηστο, κάτι χρονοβόρο, κάτι που απλά σταμάτησε να τους εκφράζει. Κάτι που προκαλεί απλά μια «χρονοκαθυστέρηση» χωρίς λόγο.
Ο άντρας σταματάει πριν το κάνει, για να μη θεωρηθεί μαλθακός ή κάτι παρόμοιο, η γυναίκα έχει σταματήσει να το περιμένει γιατί θα θεωρηθεί χαζορομαντική και εκτός εποχής. Και μπαίνουν και οι δύο σε ένα παιχνίδι που στην πραγματικότητα τους ξενερώνει περισσότερο από ό,τι τους γοητεύει. Και οι σχέσεις γίνονται επαναλαβανόμενες χωρίς καμία διαφορά η μία από την άλλη, και οι επαφές γίνονται επιφανειακές χωρίς να σε αγγίζει πραγματικά η ύπαρξη του άλλου.
Εκεί κάπου χάθηκε και η μοναδικότητα, γιατί το αληθινό Φλερτ υπάρχει όταν ξεχωρίζεις κάποιον και τον προσεγγίζεις διαφορετικά από τους υπόλοιπους. Σε μια εποχή μαζικών μηνυμάτων έγινε μαζικό και αυτό. Σε μια εποχή ισοπέδωσης των πάντων, ισοπεδώθηκε και αυτό.
Ίσως γι’ αυτό οι άνθρωποι να μην ερωτεύονται όπως παλιά. Δεν δίνουν χρόνο και πλέον δεν γνωρίζουν πώς να το κάνουν. Θεωρείται παλιομοδίτικο και παλιακό να φλερτάρεις και να γοητεύεις τον άλλον και να αφιερώνεις χρόνο να τον γνωρίσεις καλύτερα, αλλά όσοι αιώνες κι αν περάσουν, οι άνθρωποι θα έχουν ανάγκη από αληθινά συναισθήματα, από αληθινή επαφή και όσο αυτό δεν συμβαίνει, η κατάθλιψη και η μελαγχολία (που ολοένα και αυξάνονται) θα παίρνουν τη θέση αυτών των συναισθημάτων.
Και ενώ το σεξ έχει γίνει το πρωταρχικό στοιχείο στις σχέσεις, καθώς είναι αυτό που προκύπτει πλέον με χαρακτηριστική ευκολία, οι ειδικοί στο σεξ αυξάνονται, ολοένα και περισσότεροι άντρες και γυναίκες τρέχουν σε αυτούς γιατί έχουν προβλήματα σε αυτόν τον τομέα. Και συνήθως διαπιστώνεται ότι το πρόβλημα που υποβόσκει σε αυτές τις περιπτώσεις είναι συναισθηματικό ή ψυχολογικό.
Γεγονός που μας γυρίζει πίσω στο ίδιο συμπέρασμα, οι σχέσεις όσο κι αν τις έχουμε μαζικοποιήσει, όσο κι αν τις θεωρούμε εύκολες και βιαστικές, μόνο αν είναι αληθινές και ουσιαστικές μας προσφέρουν ικανοποίηση και μας εξελίσσουν. Αλλιώς γίνονται άλλο ένα καθημερινό αναλώσιμο προϊόν στη ζωή μας σαν αυτά που αγοράζουμε από το σουπερμάρκετ…
