Όταν έφτασε η Εθνική μας ομάδα στο Μουντιάλ πολλά ακούστηκαν. Όπως γίνεται συχνά στο ποδόσφαιρο, η παραφιλολογία αναπτύχθηκε με πλοκάμια παντού. Ευτυχώς είχαμε μια σταθερή και ξεκάθαρη πορεία, κυρίως τρώγωντας τεσσάρες από όλους. Το συμπέρασμα του Αλέκου Παναγούλια ήταν ότι δεν γίνεται μια ομάδα από χώρα χωρίς υποδομές και συστηματική δουλειά ξαφνικά να έχει μια καλή πορεία σε τέτοια οργάνωση.
Κι όμως όλοι οι ποδοσφαιρόφιλοι τα ξεχνάνε αυτά. “Με την Πολωνία τους είχαμε!” μου εξηγεί ο ψήστης στο σουβλατζίδικο. “Δεν νομίζεις ότι η ομάδα μας είναι λίγο φτωχή;” επιμένω ευγενικά. Ούτε καν με ακούει: “Μια νίκη και μια ισοπαλία στους επόμενους αγώνες και μετά, ποιος ξέρει, μπορεί να σπάσει ο διάολος το ποδάρι του όπως στο Euro 2004.”
Αυτό είναι το σχέδιό του.
Σε αυτές τις εκλογές έχουμε δει ένα παρόμοιο σενάριο στα πολιτικά μας. Όλοι ξέρουμε ότι η βάση του προβλήματος είναι το πελατειακό κράτος. Ο δικομματισμός που τον εκτρέφει. Παρότι έχω φτύσει αίμα στην προσπάθεια να μπει ένα μικρό κόμμα στην βουλή, μέρος μου έχει αρχίσει να εύχεται αυτοδυναμία στην ΝΔ. Μπας και το καταλάβουν όλοι το πρόβλημα. Μια ήταν μπαμπούλας ο Ανδρέας Παπανδρέου. “Πρέπει να ψηφίσεις ΝΔ να φύγουν οι κλέφτες με τα πεντοχίλιαρα σε κούτες Pampers!” Μετά ήταν μπαμπούλας η αναρχία της μεταβατικής κυβέρνησης. Ο “γκαντέμης” Μητσοτάκης. Πάντα υπάρχει ένας μπαμπούλας. Και πάντα καταλήγουμε με μια εθνική Ελλάδας που δεν μπορεί να πάρει τα πόδια της μετά το 65′ (εκτός αν πέσει ντόπα) και η οποία δεν ξέρει μπάλα.
Γράφω αυτές τις αράδες χωρίς να ξέρω το αποτέλεσμα του αγώνα με την Ρωσσία. Δεν έχει σημασία άλλωστε. Ακόμα κι αν προκριθούμε σε επόμενο γύρω οριακά, στον επόμενο θα έρθει η ήττα. Δεν είναι σαν το μπάσκετ. Η νίκη το ’87 ήταν αποτέλεσμα δεκαετιών δουλειάς και έκτοτε συστηματικά σε συλλογικό και εθνικό επίπεδο είμαστε στην κορυφή σε όλες τις διοργανώσεις.
Γράφω αυτές τις αράδες χωρίς να ξέρω και το αποτέλεσμα των εκλογών, αν και διαφαίνεται ξεκάθαρο προβάδισμα της ΝΔ. Αν βγει λοιπόν με 42% τι συμπέρασμα θα βγάλουν οι Έλληνες;
1. Ότι θέλουμε όλοι να παραμείνουμε στην Ευρώπη. Το μισό δηλαδή του 85% των Ελλήνων που το πρεσβεύει αυτό θεωρεί καλό τρόπο να το δείξει σε αυτές τις εκλογές την ψήφο στην ΝΔ.
2. Ότι μας αρέσει ο δικομματισμός. Δεν κάνουμε τον κόπο να διαβάσουμε τα ονόματα που είναι στη λίστα της ΝΔ. Να θυμηθούμε τα σκάνδαλα, τις κωλοτούμπες και όλα τα άλλα που χαρακτηρίζουν παίχτες… Γ’Εθνικής στην πολιτική αλλά ΑΑ στην απάτη.
3. Ότι δεν πιστεύουμε στην ανάγκη για καλά…τσικό. Δεν έχουμε ανάγκη μικρά κόμματα στα οποία να αναπτυχθεί ένα νέο είδος πολιτικού. Σαν να λέμε ότι θα ξαναβάλουμε τον Χαριστέα και προπονητή τον … Παναγούλια. “Έλα μωρέ…. κάτι θα καταφέρουμε κι έτσι…. που να αλλάζουμε τώρα…”
Έχουμε δρόμο ακόμα δυστυχώς. Και η ψήφος σε ΝΔ, ΠΑΣΟΚ ή ΣΥΡΙΖΑ σήμερα είναι σαν τις δηλώσεις του Παναγούλια μετά την πρώτη τεσσάρα. Όπως και στην πολιτική, έτσι και στο ποδόσφαιρο, οι φανατισμένοι οπαδοί ξεχνάνε τα πάντα και δίνουν δικαίωμα σε έντεκα ενήλικες με σορτσάκια να κλωτσάνε ένα δερμάτινο τόπι σαν να είναι το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο. Δεν είναι όμως Θερμοπύλες το Euro. Ούτε ένα θαύμα σαν το Euro2004 ή τα λίγα μεγάλα έργα που έγιναν στην Ελλάδα τα τελευταία είκοσι χρόνια μπορούν να αλλάξουν την πραγματικότητα.
Δικαίωμά μας να εθελοτυφλούμε. Απλά μην γκρινιάζετε ότι πεινάτε και δεν έχετε λεφτά να ξεπληρώσετε τα “απεχθή” σας δάνεια την ίδια ώρα που βλέπετε το ματς στην καινούργια 42 ιντσών led τηλεόραση που αγοράσατε με δόσεις . . .