Επιμέλεια – απόδοση: Απόστολος Καζάκος
Σφυρίγματα, ¨Μωρό μου εσύ!” είναι μερικά από αυτά που θα περίμενε κάποιος να ακούσει να απευθύνονται σε μια γυναίκα καθώς περπατάει στον δρόμο. Άραγε πώς θα ήταν ο κόσμος εάν οι φυλετικοί ρόλοι έρχονταν τα πάνω-κάτω;
Το “Oppressed Majority,” μια ταινία μικρού μήκους της Γαλλίδας σκηνοθέτιδος και ηθοποιού Éléonore Pourriat, αναπαριστά ένα κόσμο όπου η θέση των ανδρών και των γυναικών έχει αντιστραφεί.
Κατά τη διάρκειά της ο άντρας πηγαίνει τον γιο του στον παιδικό σταθμό, αντιμετωπίζοντας σεξιστικά σχόλια και πειράγματα. Μια ομάδα επιθετικών γυναικών τον στριμώχνουν στη γωνία, μέρα μεσημέρι, εκφοβίζεται από την αστυνομία και δέχεται προσβολές στη δουλειά του. Οι γυναίκες τρέχουν στους δρόμους χωρίς μπλούζες, ουρούν σε δημόσιους χώρους και στοχοποιούν τους άντρες συναδέλφους και περαστικούς.
“Ντύνομαι όπως μου αρέσει” λέει ο πρωταγωνιστής στην σύζυγό του η οποία επικρίνει τον προκλητικό τρόπο που ντύνεται, με κοντά παντελόνια πάνω από το γόνατο και αποκαλυπτικές σαγιονάρες. Η απάντηση; “Μην τολμήσεις να παραπονεθείς ξανά!”
Όποιος παρακολουθήσει την ταινία θα μείνει έκπληκτος με το πόσο λάθος είναι όλα αυτά. Γιατί λοιπόν τα ανεχόμαστε στην καθημερινότητα μας;
