Πες ότι εγώ είμαι υπερβολικός που έλεγα “απατεώνες” το Facebook από την αρχή. Βέβαια φαινόταν ότι ήταν άσχετοι με διαφήμιση. Δεν είχαν καν τα βασικά εργαλεία, έπρεπε τότε να μοιράζονται όλοι στην εταιρεία ένα password και άλλα τέτοια αστεία. Αστεία δηλαδή μέχρι να κάτσει η στραβή και να ψάχνεις Σάββατο βράδυ γιατί αυτός που απολύθηκε έχει βάλει ένα τεράστιο πέος στην cover photo. “A, συγνώμη Κε Χαλκίδη” σου λέει η διευθύντρια Marketing, “ξέρω ότι μου είπατε να προσέχω που δίνω τον κωδικό, αλλά ο Νίκος ήταν καλό παιδί, δεν ξέρω τι τον έπιασε!”
Όλα τα εργαλεία που έβγαλε από τότε το Facebook ήταν πασάλειμμα. Σαν να βλέπουν τι χρησιμοποιούμε οι επαγγελματίες και να τα αντέγραψαν στο περίπου. Και πάντα τα υλοποιούν “δοκιμαστικά”. Στην πλάτη μας πειραματίζονται. Τι να κάνεις αν είσαι σοβαρός, πουλάς ή συμβουλεύεις περί media και έχεις να κάνεις με έναν τόσο δυνατό αλλά αναξιόπιστο παίχτη σαν το Facebook;
Για να ακριβολογούμε, δεν ξέρουμε αν είναι δυνατός παίχτης. Κάνουν ότι μπορούνε για να μην μπορείς να τους συγκρίνεις και να μην μπορείς να τους μετρήσεις. Μόνο το τελευταίο τρίμηνο, έχουν γίνει ρεζίλι τρεις φορές. Το Σεπτέμβριο παραδέχθηκαν ότι φούσκωναν τα νούμερα στις θεάσεις video. Ω, τι έκπληξη. Όλοι όσοι ζήσαμε τις πρώτες εποχές του YouTube από κοντά, βλέπαμε ότι ήταν too good to be true η φάση με το βίντεο στο Facebook. Τον Νοέμβριο ξαφνικά εκείνο το εντυπωσιακό νούμερο, το “organic reach of posts” γκρεμίστηκε. Μαζί και ο χρόνος που υποτίθεται ότι περνούσαν οι επισκέπτες στα Instant Articles. Ακόμα τρέχουν να δικαιολογήσουν με blog posts γιατί δεν συνάδει ο αριθμός like και share στο κινητό αυτόν που δείχνουν αλλού.
Αν σας ακούγονται Κινέζικα όλα αυτά, είναι επειδή το Facebook φροντίζει να είναι Κινέζικα σαν αυτά που μαθαίνει ο ιδρυτής της εταιρείας. Φτιάχνουν πιασάρικους νέους όρους, τους διατυμπανίζουν σε κάποιο συνέδριο, τρέχουν όλοι οι βλάκες του Marketing να μας πείσουν ότι είναι “επανάσταση”. Δυστυχώς πολλοί πάνε και λένε τέτοια αδοκίμαστα και ανεπιβεβαίωτα στην πράξη και στους πελάτες. Παίρνουν όπως είναι το ραπόρτο του Facebook και το πουλάνε σαν “τεχνογνωσία” ή “αναλυτικά αποτελέσματα καμπάνιας” για να δικαιολογήσουν γιατί πήραν 1000 ευρώ για κάτι που έκανε 500 ως “προωθητική ενέργεια”.
Κάθε φορά το Facebook λέει ακόμα χειρότερες δικαιολογίες. Τη μια λέει έφταιγε “ο κώδικας”. Ωπα ρε παλληκάρια, ΟΚ, είναι πολύπλοκο, αλλά προγραμματιστές είστε. Σαν να είναι αδάμαστο τέρας ένα πράγμα (που είναι) αλλά ξεχνώντας κάτι βασικό: δεν πρέπει να πληρώνει τα δικά σας λάθη ο πελάτης. Ή – ακόμα χειρότερα για εμάς τους συμβουλάτορες – να μας κάνετε ρόμπα με τα λάθη σας. Γιατί όταν ρωτάει ο πελάτης πως να απλώσει ένα budget, εμείς κάνουμε εκτιμήσεις με βάση ότι μας λέτε κύριοι του Facebook. Και μας λέτε μονίμως ψέματα τα οποία πλέον κανείς δεν πιστεύει. Μυρίζει αρπαχτή.
Άλλες φορές το Facebook ρίχνει το φταίξιμο στους άλλους. Μια φορά μου είπαν ότι δεν συγχρονίζουν καλά με τα Google Analytics. Επειδή ξέρουν ότι και από εκεί δεν υπάρχει πλήρης διαφάνεια. Με μια πολύ, πολύ σημαντική διαφορά. Η Google όταν αποφάσισε να σοβαρευτεί ως προς την διαφήμιση για εταιρείες αγόρασε τους κολοσσούς του χώρου. Πρέπει να έχει αγοράσει μια ντουζίνα μικρές και μεγάλες εταιρείες για να είναι τόσο προηγμένα τα εργαλεία της σε κάθε τομέα. Πριν κάνει μια αλλαγή μας την λέει μήνες πιο πριν. Και προτιμάει να κάνει λάθος προς τα κάτω κατά την (σχεδόν μόνιμη με την Google) “beta” περίοδο ενός προϊόντος. Το Facebook φέρεται σαν να είναι ακόμα μικρή εταιρεία και μας ζητάει να συγχωρούμε τα λάθη του. Εμείς πες να τα συγχωρήσουμε, ο καημένος ο πελάτης που με το ζόρι πείστηκε να δοκιμάσει “αυτά τα καινούργια τα σόσιαλ” όμως πόση υπομονή και κατανόηση να δείξει;
