Ταξίδι στο δασικό χωριό και τα Τζουμέρκα συνδυάζεται όμορφα με τον Αχέροντα. Καταπληκτικό ποτάμι για extreme περιπέτειες ή και για πιο ήρεμες αρχαιολογικές ή τουριστικές αναζητήσεις. Αντιγράφω από το “Καλαμάς και Αχέροντας” του Χριστόφορου Μηλιώνη:
“Σ όλο αυτό το διάστημα αναρωτιόμουν πως διάβολο να μιλήσεις, πως να συννενοηθείς με αυτούς τους άλλου, αφού – ναι, εντάξει, μιλάς πάνω κάτω την ίδια γλώσσα μ’εκείνους, όμως άλλα πράγματα έχει καθένας στο νου
του όταν μιλάει. Κι αν πεις για τον Αχέροντα, εκείνοι φαντάζονται πως θέλεις να πεις για Πλούτωνα και Περσεφόνη, και για τον νάρκισσο που μάζεψε μιαν άνοιξη στο λιβάδι του θανάτου.
Κι άλλα τέτοια μυθολογήματα που τα’χουν χορτάσει από τα παιδικά τους χρόνια – υποτίθεται. Φαντάζονται λοιπόν πως το’χεις βάλει σκοπό της ζωής σου – της μιας και μοναδικής – να τους καθίσεις πάλι στο θρανίο και να τους γαρδαλώσεις το κεφάλι, δάσκαλος καθώς είσαι. Κι ούτε μιλάς για τον Αχέροντα, που σήμερα τον διαβαίνουν οι τουρίστες όταν ταξιδεύουν με το πούλμαν Κέρκυρα-Αθήνα, κάπου εκεί στον κάμπο του Φαναριού, την άλλοτε Αχερούσια, και μες την μεσημεριάτικη υπνηλία και την πλήξη, τα μάτια που βοσκήσανε στους τόπους με τους γυμνιστές και τις άλλες παραλίες του νησιού, κοιτάζουν το φαράγγι, όπου ξεμπουκάρει το μυθικό ποτάμι των νεκρών.”
(To βίντεο είναι όπως ήταν το ποτάμι το 1970)
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=6nnJr3tfvpE]
