Τα φυτά είχαν μπει αρχικά στη σειρά. Οργανωμένα και με αποστάσεις ώστε να μπορείς να τα μαζεύεις πιο
εύκολα. Αλλά βέβαια με τον χρόνο γέμισαν τα κενά. Και τώρα είμαι αντιμέτωπος με έναν θάμνο. Από τον οποίο θέλω να αποσπάσω τους καρπούς. Είναι λίγο σαν την πολιτική στην Ελλάδα, ένας αχταρμάς που σε κάνει να θέλεις να εγκαταλείψεις. Οι κότες που με ακολουθούσαν από περιέργεια μπας και βρούνε τροφή αποθαρρύνθηκαν από τα αγκάθια.
Προφανώς η κατά μέτωπο επίθεση δεν δουλεύει. Δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις. Δεν υπάρχει μαγικό μηχάνημα που να συλλέγει αυτόματα τα φραμπουάζ. Ακόμα και αν έβρισκε με αλγόριθμο βάση χρώματος και σχήματος τα φρούτα, θα έπρεπε κάποιο ρομποτικό χέρι με μεγάλη ευαισθησία να τα τραβήξει με τον σωστό τρόπο. Απαλά αλλά αποφασιστικά. Θέλει στρατηγική η υπόθεση.
Τα πιο προσιτά μούρα στα εμφανή σημεία τα έχουν μαζέψει πριν από εμένα. Αντικρίζω ένα σχεδόν ολοπράσινο σύνολο φύλλων. Σαν την ενασχόληση με την πολιτική, διαρκώς σε προτρέπει να εγκαταλείψεις. Αλλά αν επιμείνεις, ένα απλό κόλπο αποκαλύπτει αυτό που ψάχνεις. Απλά χρειάζεται να αλλάξεις οπτική. Μόλις σκύψεις λίγο και αφήσεις χαλαρό το μάτι σου, εντοπίζεις πλήθος φρούτων.
Και όταν σκεφτείς “αυτό ήταν όλο;” χρειάζεται απλά να κάνεις μερικές γύρες. Μερικές φορές να μπεις μέσα στους θάμνους – προσεκτικά γιατί γρατζουνάνε άγρια – για να φτάσεις στο ζουμί. Αλλά αν ξεχάσεις τους εύκολους στόχους και τις μεγάλες δηλώσεις πριν αρχίσεις την δουλειά, αρχίζεις να εκτιμάς την διαδικασία. Και ξαφνικά κοιτάς το καλάθι και έχει γεμίσει με γλυκά φρούτα…
(Photos by Alex Chalkidis – Rasberry bushes by George and Margaret Chalkidis!)