εκδόσεις Διόπτρα
Πολλές φορές η ζωή αποφασίζει να δείξει το σκληρό της πρόσωπο σε κάποιους από πολύ νωρίς… Ταυτόχρονα όμως τους οπλίζει με απίστευτη θέληση και αποφασιστικότητα να μην το βάλουν κάτω και να παλέψουν. Κι ας αποδειχθεί τελικά ότι κάποιες φορές έκαναν λάθος επιλογές. Στο τέλος έρχεται το φως, η λύτρωση και η κάθαρση.
Σμαράγδα. Ένα μικρό κορίτσι που σε μια στιγμή βλέπει τη ζωή της να ανατρέπεται. Έπειτα από τον βομβαρδισμό στον Πειραιά τον Γενάρη του ’44 τα χάνει όλα. Γονείς, αδέρφια, σπίτι αλλά και το πιο σημαντικό, τη μνήμη και την ταυτότητά της. Πώς θα πορευτεί και θα μεγαλώσει μόνη, χαμένη στην ερημιά της ψυχής της;
Nάντια. Ένα δεκαπεντάχρονο κορίτσι που ερωτεύεται και ακολουθεί τον λάθος άνθρωπο. Έναν άνθρωπο που την βυθίζει κάθε μέρα στην κόλαση, που την αναγκάζει να τραγουδά στα κακόφημα στέκια της Τρούμπας και την ωθεί στην πορνεία. Έναν σατράπη, δήμιο που συστηματικά την κακοποιεί σωματικά και ψυχικά και την ξυλοφορτώνει θέλοντας να ικανοποιήσει με αυτό τον τρόπο τις σαδιστικές ορέξεις του. Θα καταφέρει να σπάσει τα δεσμά και να απεγκλωβιστεί από αυτή τη σαθρή πραγματικότητα που ζει;
Kαι γύρω τους ένα συνονθύλευμα ηρώων γήινων, καθημερινών, ολοκληρωμένων που προσπαθούν να συνθέσουν το παζλ της ιστορίας. Ποιος κρατά το κλειδί της ευτυχίας τους και πώς τα πρόσωπα συνδέονται μεταξύ τους;
Αυτό που εντυπωσιάζει τον αναγνώστη στο συγκεκριμένο βιβλίο είναι η αναπαράσταση της ατμόσφαιρας και του τρόπου ζωής στην Τρούμπα του Πειραιά, στη λαϊκή Θεσσαλονίκη του ’50 και στη νυχτερινή Αθήνα του ‘60. Και η Γαλανού το πετυχαίνει άρτια αυτό. Σε συνδυασμό με τη «σωστή» γλώσσα και το λαϊκότροπο ύφος που αποδίδουν κατάλληλα τον τρόπο ομιλίας και την ιδιόλεκτο των νταήδων, όταν θέλουν να σπάσουν τον τσαμπουκά, αλλά και των κοριτσιών που δουλεύουν εκεί, στήνει με σαφήνεια τον καμβά του μυθιστορήματός της και το φόντο του. Οι περιγραφές της έχουν δυναμική, είναι παραστατικές και αποδίδουν το ανάλογο κλίμα. Άλλες φορές γίνονται ωμές, σκληρές και κυνικές για να περιγράψουν είτε τις φρικαλεότητες κατά τη διάρκεια του πολέμου, όπου θέριζαν η πείνα και οι βομβαρδισμοί, είτε τις αποτρόπαιες συμπεριφορές των νταβατζήδων της Τρούμπας και του σιναφιού τους. Η ροή του λόγου είναι συνεχής, κρατά το ενδιαφέρον του αναγνώστη και ο ρυθμός του μυθιστορήματος χαλαρώνει στα κατάλληλα σημεία ώστε να αποφορτιστεί ο αναγνώστης από την ένταση και από τα ποικίλα συναισθήματα που του προκαλούνται.
Θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει το σενάριο μιας καλογυρισμένης ταινίας εποχής.