Η λαϊκή θεραπευτική μεταχειρίζεται τ’ άνθη της αγγελικής (νεροκάλαμου), όπως επίσης και τη σκόνη της ρίζας της. Έτσι λοιπόν, το βραστάρι των λουλουδιών1) ή της σκόνης της ρίζας του φυτού, με αναλογία τρία προς εκατό και δόση την ημέρα τρία νεροπότηρα, από ένα μετά το φαγητό —πρωί, μεσημέρι και βράδυ— λέγεται πως κα- ταπολεμάει τ’ αέρια.
- Από ένα φλιτζάνι του τσαγιού, ύστερα απ’ το φαγητό — μεσημέρι – βράδυ— βραστάρι ρίζας βούρλου, με αναλογία τρία προς εκατό, είναι κάτι, που συνηθίζεται πολύ εδώ.
- Το θυμάρι έχει χαρακτηρισθεί, ανάμεσα στ’ άλλα και σαν φυτό κατά των αερίων.
- Το έγχυμα των σπόρων του κύμινου θεωρείται ανακουφιστικό σ’ αυτή την περίπτωση.
- Μετά το φαγητό, μεσημέρι – βράδυ, από ένα φλιτζάνι του τσαγιού έγχυμα μαντζουράνας, αναλογίας τρία προς εκατό.
- Από ένα κρασοπότηρο, μεσημέρι – βράδυ, μετά το φαγητό, έγχυμα, αναλογίας δύο κι ένα προς εκατό μελισσό- χορτου και γλυκάνισου, αντίστοιχα. (Δηλαδή εκατό γραμμάρια νερό, δύο μελισσόχορτο κι ένα γλυκάνισο).
- Το βραστάρι των σελινόσπορων είναι χρήσιμο και ανακουφιστικό εδώ.
- Από ένα νε,ροπότηρο, μεσημέρι – βράδυ, μετά το φαγητό, βραστάρι σπαρτολούλουδων, αναλογίας δύο προς εκατό.
- α) Από ένα φλιτζάνι του τσαγιού βραστάρι τσουκνίδας, μετά το μεσημεριανό και βραδινό φαγητό, β) Κατα- πλάσματα από βρασμένες τσουκνίδες (χλωρές ή ξερές) πάνω στην πρησμένη, απ’ τ’ αέρια, κοιλιά.
- Ένα κρασοπότηρο μετά το φαγητό, βραστάρι, που φτιάχνουν με τέσσερα ποτήρια νερό κι από δέκα γραμμάρια λεμονόφλουδες, σπόρους κόλιαντρου, χαμομήλι και πορτοκαλόφλουδες, αντίστοιχα.
(1) Με τη λέξη λουλούδια, ο λαός μας εννοεί τ” άνθη” έτοι κάνουμε και μεις εδώ.