Έχω αλλεργία στα ανόητα meeting. Δεν έχω δοκιμάσει καν κοκαίνη. Και δεν μου αρέσει να πουλάω κουτόχορτο. Είναι λογικό να με αντιπαθούνε όλες οι ελληνικές διαφημιστικές λοιπόν; Ίσως βοήθησε η πολύ αναλυτική δημόσια επίθεση που έκανα πρώτος πρώτος στην AGB και την πραγματικά γελοία μεθοδολογία της στην “μέτρηση” τηλεθέασης της. (Είχε βγει και στο Adobe Magazine αλλά τώρα δεν το βρίσκω πουθενά Online – τα τρομερά παληκάρια στην “Άνοδο” δεν σου το δείχνουν αν δεν αγοράσεις πεντε κόπιες Photoshop πρώτα…) Ήταν σαν να αποκαλύπτω τα αόρατα ρούχα του βασιλιά σε ένα θέμα που κανείς του χώρου δεν τολμάει, ούτε σήμερα, να πιάσει.
Η οικονομική κρίση ήταν απολαυστική σε αυτόν τον χώρο. Καθώς εξαφανίστηκαν τα διαφημιστικά κονδύλια όλοι κάναν άλλα meeting για να μαντέψουν τι θα συνέλθει πρώτο, μπας και βοσκήσουν εκεί φρέσκο χορτάρι. Σε άλλο blog, εξηγώ γιατί οι τοπικές εφημερίδες αξίζουν ότι έπαθαν. Όπως έστρωσαν, τώρα δεν εισπράτουν. Πλήρης διαφημιστική αδιαφορία. Δεν μετράνε πια οι εφημερίδεςκαθώς η κοινωνία μας εξελίσσεται.
Θυμάμαι τον ενθουσιασμό του Νίκου Χατζηνικολάου με την ψηφιακή τηλεόραση πριν λίγα χρόνια. “Είναι το μέλλον” έλεγε. Πολλοί παρασύρονται και το θεωρούν τεχνολογικό το ζήτημα. Δεν είναι. Εκτός αν ζεις την τεχνολογία και τους ανθρώπους συγκεκριμένου χώρου για πολλά χρόνια, Νίκο, δεν μπορείς να κάνεις τέτοιες προβλέψεις με ακρίβεια. 1 Τα ΜΜΕ είναι μέρος του τοπίου μας. Εξού και επανέρχεται το outdoor. 2 Τα media είναι η ανάγκη γιακοινές εμπειρίες. Έτσι η τηλεόραση παραμένει επίκαιρη και επανέρχονται εκεί τα budget. 3 Τα social media μας “δίνουν φωνή”, εξού και αυξάνεται δραματικά εκεί όλος ο κλάδος, ειδικά σε είδη που απαιτούν και τεχνικές επεξηγήσεις.
Εξίσου ανόητη είναι και η εμμονή όσων “πουλάνε internet” να θεωρούν ότι επειδή είναι μετρήσιμο και προσφέρεται για καλύτερη στοχοποίηση, το νέο αυτό διαφημιστικό μέσο είναι “καλύτερο”. Οι ίδιοι θα είναι που μας γέμισαν με banner ads μάλλον… Αν είναι το περιεχόμενο βασιλιάς, πρέπει να φροντίζει και τα ρούχα του. Καινούργιο προϊόν, μόνο με internet θα δυσκολευτεί πολύ να αποκτήσει αναγνωρισιμότητα. (Οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα.)
Συνιστώ λοιπόν στα στελέχη διαφημιστικών να επικεντρωθούν σε ένα συγκεκριμένο παράδειγμα και να το ξεζουμίσουν. Ένα καλό πρόσφατο παράδειγμα (και ακόμα δεν άρχισα!) είναι στο http://apofasi.wordpress.com/ Αν αναγκάσεις τον εαυτό σου να περιορίσει την θεματολογία, βλέπεις επίπεδα κατανάλωσης media που δεν ήταν αυτονόητα. Σκεφτείτε τώρα ότι για κάθε προϊόν (και οι πολιτικοί προϊόντα είναι άλλωστε) χρειάζεται τέτοιου είδους ανάλυση. Οι πελάτες συχνά δεν ξέρουν τι θέλουν. Γιατί δεν ξέρουν τι πουλάνε (το brand τους) σε ποιόν πελάτη. Αν το ξέρετε εσείς, έχετε μια αξία στην αλυσίδα της ενημέρωσης.
Αν όχι, σνιφάρετε λίγο ακόμα.
